گرم و نرم

 کافه ایلی

    بام لند

بعد از اون ناهاری که خوردیم، دوباره رفتیم کمی پیاده‌روی کردیم. البته که من معتقد بودم که نباید ناهارمون رو حروم کنیم. ولی چون دوستان گفتن که کافه رفتن رو هم توی برنامه داریم، قبول کردم که ساز مخالف نزنم. در نهایت رفتیم به کافه ویلی در بلوک یک که هم فضای داخلی داشت و هم خارجی. البته اینو هم بگم که اصلا ویوی دریاچه نداره چون انگاری که پایین‌تر از سطح دریاچه است. اگرچه هوا خیلی سرد بود و باد میومد، ما رفتیم تا توی تراس بشینیم چونکه سیستم گرمایی از بالا داشت. یه صندلی‌هایی هم داشت که خیلی گرم و نرم بودن. من که توشون غرق شده بودم. ما آمریکانو، موکا و چای ماسالا و دمنوش زعفران- بهار نارنج سفارش دادیم. گارسونی که مسوول میز ما بود با خوشرویی برای ما منو رو توضیح داد و بعد از ثبت سفارشمون، ظروف مورد نیازمون رو آورد. کمی بعد نوشیدنی‌هامون رو آوردند. اسپرسو بسیار خوش‌طعم و به همراه تک‌شات بود و خودت می‌تونستی به قهوه اضافه کنی. این چیزیه که اکثر کافه‌ها رعایت نمی‌کنن و این باعث میشه که یه ستاره طلایی بهشون بدم. کافه موکا توی یه فنجون خیلی کوچیک بود و به همراه خامه سرو شد. چای ماسالا هم برای من بود و به نظرم خوب اومد. به ویژه اینکه خیلی گرم بود و باعث شد حسابی تنم گرم بشه. نشستن توی این کافه محدودیت زمانی نداره و من دیدم که چند نفر با لپ‌تاپ‌شون اومده بودن و داشتن کار می‌کردن. من خواستم که ازسرویس بهداشتی استفاده کنم؛ اما متاسفانه گفتن که در کافه وجود نداره و باید برم به مرکز خریدی که کنارشون بود و به نظر من این خیلی بده. اصلا نمی‌فهمم که چطور بعضی از کافه‌ها سرویس بهداشتی ندارن؟! بگذریم. صورت‌حساب ما شد ۱۰۰ هزار تومن و مالیات هم بهش اضافه نشد. در واقع می‌تونم بگم که میانگین قیمت‌ها یه‌کم بالا بود؛ اما به امتحان کردنش می‌ارزید و ما در مجموع راضی بودیم.