با وجود این همچنان گروهی از کسانی که در گذشته با خودروی شخصی در سطح شهر تردد می‌کردند، به روال سابق بازنگشته‌اند و به سمت تردد با مترو و اتوبوس تمایل پیدا کرده‌اند. طبیعی است با توجه به سهمیه‌بندی بنزین به میزان ماهانه ۶۰ لیتر برای خودروهای سواری و نیز قیمت ۳۰۰۰ تومانی بنزین غیرسهمیه‌ای، تردد با خودروی شخصی به مراتب گران‌تر از گذشته شده و کسانی که برای تردد بین مبدا و مقصد مشخص به ناوگان حمل‌و‌نقل عمومی دسترسی دارند، این گزینه ارزان را انتخاب کرده‌اند.  اما روی دیگر این ماجرا این است که ظرفیت مترو و اتوبوسرانی تهران به‌ویژه در ساعات پیک مسافری در صبحگاه و عصرگاه پیش از این هم تکمیل بوده و قطارهای مترو در ساعات اوج تقاضای سفر، در وضعیت اشباع، مسافران را بین ایستگاه‌های مبدا و مقصد جابه‌جا می‌کردند. در نتیجه با شیفت بخشی از تقاضای سفر با خودروی شخصی به سمت این ناوگان، مشکل کمبود ظرفیت به‌ویژه در مترو دو چندان شده است. بررسی‌های شهرداری تهران نشان می‌دهد تقاضای سفر با مترو و اتوبوس پس از تغییر قیمت سوخت تا ۲۰ درصد افزایش یافته و این در حالی است که ظرفیت ناوگان موجود پاسخگوی این سرریز مسافر نیست؛ مگر اینکه ظرفیت ناوگان به فوریت تقویت شود.  در همین راستا در هفته‌ای که گذشت، جلسه‌ای از سوی معاونت اول ریاست‌جمهوری برگزار شد تا به بررسی مشکلات حمل‌و‌نقل عمومی در کلان‌شهرها و اقداماتی که دولت می‌تواند در این زمینه انجام دهد، بپردازد. هر چند معقول‌تر این بود که چنین جلسه‌ای دست‌کم یک تا دو سال پیش از اعمال سهمیه‌بندی و افزایش قیمت بنزین برگزار و دولت برای کمک به شهرداری‌ها برای جبران کمبود واگن و اتوبوس دست به کار می‌شد تا این اقدامات اکنون نتیجه‌بخش باشد، اما همین جلسه دیرهنگام هم در صورتی که به پرداخت سهم دولت از هزینه‌هایی که بابت استقرار در تهران به شهروندان این کلان‌شهر تحمیل می‌کند بینجامد، می‌تواند یک گام رو به جلو تلقی شود.

 

اخبار مرتبط