فرانسوا و هانری پینو مالکان برندهای لوکس
اهداف جسورانه پدر و پسر میلیاردر
از سال ۱۹۹۲ تا ۹۴ او چند شرکت دیگر را تحت تملک خود درآورد که گروه PPR را تشکیل دادند. پینو همچنین یک هلدینگ به نام آرتمیس SA در سال ۱۹۹۲ تاسیس کرد تا از طریق آن طیف گسترده‌ای از شرکت‌های کوچک‌تر را به PPR اضافه کند. او با خرید حدود ۳۰ درصد سهام حراج کریستی بریتانیا در سال ۱۹۹۸، قدم به عرصه برندهای لوکس و گران‌قیمت گذاشت و از علاقه‌اش به هنر رونمایی کرد. بعد از خرید ۴۲ درصد خرده‌فروشی لوکس گوچی در سال ۱۹۹۹، پینو به یک شرکت اختلاطی برند لوکس تغییر رویه داد و در سال ۲۰۰۴ بیشتر سهام آن را از آن خودش کرد. او همچنین مالک شرکت آمریکایی کیف و چمدان سامسونت و یک زمین اسکی در کلورادو است. پینو که ثروتش در سال ۲۰۱۹ از سوی مجله فوربس ۷/ ۲۹ میلیارد دلار ارزیابی شد، یک مجموعه‌دار هنری بزرگ است و در اوایل قرن ۲۱ حدود ۳ هزار قطعه هنری جمع کرد که بیش از ۲/ ۱ میلیارد دلار ارزش دارد و آثاری از پیکاسو و موندریان هم در آن دیده می‌شود. بعد از اینکه تلاش‌های اولیه او برای ساخت یک موزه در فرانسه با شکست مواجه شد، در سال ۲۰۰۵ ساختمانی را در ونیز خرید و یک سال بعد، بخش کوچکی از مجموعه‌اش را در آن به نمایش گذاشت. پینو به همراه پسرش هانری، در سال ۲۰۱۶ ساختمانی را در پاریس بازسازی کرد تا بخشی از این مجموعه را در آن جای دهد. آنها قصد دارند در سال ۲۰۲۰ بالاخره موزه‌ای خصوصی به ارزش ۱۷۰ میلیون دلار در پاریس برای نمایش این مجموعه راه‌اندازی کنند. ساختمان این موزه توسط تادائو آندو، معمار ژاپنی، طراحی شده است. فرانسوا پینو در سال ۲۰۰۵ مدیرعاملی PPR را به پسرش، هانری واگذار کرد.
در سال ۱۹۸۷، هانری پینو کارش را در شرکت PPR شروع کرد و خیلی زود به سمت‌های مدیریتی مهم در بخش خرید و توزیع رسید. در سال ۲۰۰۳ هانری به معاونت PPR رسید و رئیس هیات‌مدیره آرتمیس شد که دارایی‌های خانواده پینو را کنترل می‌کند. در سال ۲۰۰۵ فرانسوا خیلی ناگهانی پسرش را به رستورانی لوکس در پاریس دعوت کرد و مدیرعاملی PPR را به او واگذار کرد. خودش در این باره می‌گوید: «خیلی بامزه، مهیج و سوررئال بود. می‌دانستم این روز بالاخره فرا می‌رسد، اما انتظار نداشتم این‌طور سریع و ناگهانی باشد. من فقط ۴۰ سال داشتم و پدرم ۶۶ ساله بود و برنامه‌های زیادی برای PPR در سر داشت. اما نمی‌خواست مثل خیلی‌ها پدر مستبدی باشد.»هانری پینو از همان ابتدا، هدف‌های جسورانه‌ای برای خود تعیین کرد. مثلا اینکه در سال ۲۰۱۳ می‌خواست درآمدزایی شرکتش را تا ۲۰۲۰ بیش از دو برابر کرده و به ۲۴ میلیارد یورو برساند. طی ۱۰ سال پس از نشستن بر صندلی مدیرعاملی، هانری امپراتوری پدر را متحول کرد و در این مسیر هیاهوی زیادی هم نداشت. او خیلی از فعالیت‌های خرده‌فروشی قدیمی و پراکنده پدر مثل کونفوراما، CFAO، پرینتمس و ... را فروخت و تقریبا آنها را یکدست کرد. برای این کار سعی کرد به‌دنبال بخش‌هایی برود که رشد بالا دارند و به‌طور کلی شرکت را به سمت مد و لباس لوکس هدایت کرد.
مهم‌ترین آنها ادغام PPR با گروه لوکس گوچی بود که از سال ۱۹۹۹ زیرمجموعه این شرکت محسوب می‌شد. حالا به جز گوچی، برندهای لوکس دیگر مثل ایو سن لارن، بوتگا ونتا، بوچرون، الکساندر مک‌‌کویین و استلا مک‌کارتنی، تحت نظارت مستقیم PPR درآمده بودند. گروه آنها پرتفوی برندهای لوکس خود را با تملک شرکت ساعت سوئیسی جیرارد پرگاکس (۲۰۱۱)، شرکت ایتالیایی بریونی (۲۰۱۱)، شرکت جواهرات هنگ کنگی کوییلین (۲۰۱۲)، شرکت جواهرات ایتالیایی پوملاتو (۲۰۱۳)، شرکت بریتانیایی کریستوفر کین (۲۰۱۳)، طراح آلمانی توماس مایر و شرکت ساعت سوئیسی اولیس ناردین (۲۰۱۴)، توسعه داد. همچنین با تملک شرکت‌های پوما (۲۰۰۷) و ولکام (۲۰۱۱) بخش ورزش و سبک زندگی به آنها اضافه شد که البته در سال ۲۰۱۸، هانری اعلام کرد فعالیت شرکت از بخش ورزش خارج شده تا دوباره به‌طور انحصاری بر بخش کالاهای لوکس متمرکز شود. مثل دیگر شرکت‌های لوکس، PPR هم به شدت از بحران مالی جهانی ضربه خورد. با این حال با اینکه فروش شرکت از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۴ نصف شد، اما سود شرکت ۴۰ درصد افزایش یافت. از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۷ درآمدهای حاصل از فروش برندهای لوکس PPR، ۳ تا ۱۰ میلیارد دلار بالا رفت. تنها در سال ۲۰۱۱ این افزایش ۲۲ درصد بود و فروش به ۵میلیارد یورو رسید. در ژوئن ۲۰۱۳، هانری پینو نام شرکت را از PPR به کرینگ تغییر داد. این شرکت درحال‌حاضر حدود ۳/ ۱۵ میلیارد دلار ارزش دارد.
یکی از تحلیلگران صنعت لوکس می‌گوید: «به هانری پینو یک اسباب‌بازی داده نشده بود تا با آن بازی کند. او برای تمرکز شرکت خانوادگی را با موفقیت تغییر داد.»
هانری در همان سال ۲۰۰۵ از ریاست هلدینگ خانوادگی آرتمیس کناره‌گیری کرد تا صرفا بر مدیریت PPR متمرکز بماند. پدرش هم تمایلی به اداره این شرکت نداشت و آن را به افراد معتمدش سپرد. هانری در سال ۲۰۰۸ «بنیاد کرینگ» را راه‌اندازی کرد تا از حقوق زنان دفاع کند. او اخیرا در مجمع سالانه زنان در پاریس، در مورد نابرابری جنسیتی در کار سخنرانی کرده و بر اهمیت نقش شرکت‌ها برای اتخاذ مواضع قاطع در این مورد تاکید کرد: «شرکت‌های قرن ۲۱ باید هدفی فراتر از کسب‌وکار داشته باشند و از اتخاذ مواضع جسورانه در برابر مسائل مهم اجتماعی نهراسند.» او همچنین عضو «تیم B» است که یک سازمان غیرانتفاعی است که توسط ریچارد برنسون در حمایت از محیط‌زیست راه‌اندازی شده است.از دیگر دارایی‌های خانواده پینو که از طریق هلدینگ آرتمیس در آنها سرمایه‌گذاری می‌شود، می‌توان به یک کشتی لوکس، یک شرکت تکنولوژی، یک باشگاه فوتبال فرانسوی، یک سالن تئاتر، شبکه تلویزیونی TF-۱ فرانسه و مجله لوپوآن که بخشی از روزنامه لوموند است، اشاره کرد. بعد از آتش‌سوزی کلیسای نتردام، خانواده پینو ۱۰۰ میلیون یورو برای بازسازی آن کمک کرد.
هانری پینو، مردی در سایه
هانری در مه 1962 به دنیا آمد و در سال 1985 از مدرسه مدیریت HEC فارغ‌التحصیل شد. او در طول دوران تحصیل خود در تاسیس یک شرکت نرم‌افزاری مدیریت روابط با مشتری (CRM) مشارکت کرد و همچنین در شعبه شرکت هیولت پاکارد در پاریس، به‌عنوان توسعه‌دهنده نرم‌افزار به کارآموزی پرداخت.
