چایی با رئیس

سیما کاظمی

 کافه رئیس

سئول

کافه رئیس از اون کافه مشهورها شده که پاتوق یک عده محسوب می‌شه. منم همیشه دوست داشتم که برم و سر بزنم اما هم به دلایلی پیش نیومده و هم آخرش کافه‌های دیگه رو بهش ترجیح دادم.

حالا از سر شانس و تصادف اومدیم اینجا یک چایی بخوریم و وقت رو بکشیم به نفع کار بعدی‌ای که داشتیم. نشستیم بیرون که از هوای بهاری استفاده کنیم و خب از دود سیگار بغل دستی‌هامون استفاده کردیم به اجبار و ماشاالله همه اطرافیان ما پشت هم سیگار می‌کشیدن و بلند بلند حرف می‌زدن و تمرکز ما هم برای صحبت خودمون که ترجیح‌مون صحبت با صدای آروم بود به هم می‌خورد. اما خب در کل این بگو بخندهای کافه‌ها رو دوست دارم؛ چون نشون می‌ده مشتری‌ها نشاط دارن اونجا و این همیشه از مدیریت صمیمی خبر میده. بگذریم از اینها و بریم سراغ دو عدد چایی ساده و دو عدد کوکی خیس خودمون که حالا دیگه دوتا چایی دمی رو تو این ظرفای دمنوش آوردن و قند به هیچ روی نداشتن و لیوانای خوشگل و بزرگ و «من»پسند ایکیا داشتن‌ و اینها؛ نماد کافه رئیس و چایی‌هاش شدن تو ذهن من. خب همه چیز جز کوکی‌ها که خوب بود، معمولی بود؛ اما خب در معمولی بودن هم امتیازهایی هست و یکی‌اش اینه که وقتی می‌گیم یه جا معمولیه یعنی ایراد خاص و آزار خاصی هم نداره؛ یعنی بری بیای خیالت راحته که سرویسش طوری نیست که پشیمون شی و ریسکی کرده باشی. حالا اینجا ما که چیز خاصی نخوردیم؛ اما همون اتمسفر باعث میشه یه روزی راهم بیفته برم اینجا و نگرانی خاصی نداشته باشم و این روزا این هم‌ خودش غنیمتی است‌ها.

لوگو و اینهاش هم باحال بود، از تزئین خیلی ساده گل سرخ کنار چایی‌مون هم خوشمان آمد! روی سینی‌های چوبی لوگوشون هم هک شده بود و خلاصه باحال بود  این چیزاش.