معیار متفاوت اشتغال آمریکا

نیل کشکاری «نیل کشکاری»، رئیس فدرال رزرو شعبه مینیاپولیس تسریع روند رشد نرخ بهره را مستلزم ثبت شواهد بیشتری توصیف کرد. با اینکه بازار کار آمریکا پیشرفت قابل توجهی داشته است؛ اما فدرال رزرو نباید در روند انقباضی شتابزده عمل کند. شرکت‌های بسیاری از ابتدای سال جاری میلادی موقعیت‌های شغلی جدید خود را به دلیل کمبود نیروی کار با مهارت کافی، خالی نگه داشته‌اند. این مساله برای سیاست‌گذاران پولی به معنای تجدید نظر درخصوص افزایش شتاب رشد نرخ بهره هدف به شمار می‌رود. در روش محاسبه نرخ بیکاری آمریکا، تنها افرادی در نظر گرفته می‌شوند که به دنبال شغل باشند.

 در واقع، افرادی که از یافتن جایگاه شغلی دلخواهشان ناامید شده‌اند و در لیست متقاضیان ثبت نشده باشند، در محاسبه نرخ بیکاری لحاظ نخواهند شد. بازار کار آمریکا در دوره پس از «رکود بزرگ» نیز شاهد چنین اتفاقی بود. وقوع این بحران به بیکاری بخش قابل توجهی از جمعیت آمریکا منجر شده بود و زمان زیادی برای بازگشت آنها به لیست متقاضیان شغل سپری شد. اکنون نیز نرخ بیکاری ۹/ ۳ درصدی به احتمال زیاد تمام جوانب بازار کار را در بر ندارد. در حقیقت، عامل اصلی بروز پارادوکس «اشتغال کامل بدون رشد نرخ دستمزدها» را می‌توان به پشت پرده یابندگان شغل نسبت داد. بررسی دقیق‌تر وضعیت فعلی بازار کار آمریکا، نیاز به رصد یک معیار بهتر دارد؛ درصد نسبت تعداد شاغلان به جمعیت نیروی کار (اصلی) فعال (Prime age workers) برای سنجش وضعیت بازار کار از سوی سیاست‌گذاران پولی و اقتصاددانان بسیاری مورد استفاده قرار می‌گیرد. نیروی کار (اصلی) فعال آمریکا به رده سنی ۲۵ تا ۵۴ سال اختصاص دارد. این نسبت در حال حاضر حدود ۲/ ۷۹ درصد برآورد شده است؛ در حالی که سال ۲۰۰۷ میلادی نسبت ۸۰ درصدی گزارش شده بود. افت این نسبت به این معنا است که نزدیک به یک میلیون نفر از جمعیت آمریکا آمادگی حضور در بازار کار را در صورت تحقق وضعیت اقتصادی پیش از بحران مالی دارند. به این ترتیب، وضعیت اشتغال در ایالات متحده آنچنان که از سوی برخی مقامات کاخ سفید درخشان توصیف می‌شود، مطلوبیت واقعی ندارد. این مساله برای فدرال رزرو و اعضای کمیته بازار آزاد، دعوت به اجتناب از شتابزدگی در روند افزایش نرخ بهره تلقی می‌شود.