عملیات حفاری کانال سوئز

مراسم افتتاح کانال سوئز به پول آن روز نزدیک به یک میلیون پوند انگلیسی خرج برداشت و فرمانروایان بزرگ اروپا مانند «فرانسوا ژوزف» امپراتور اتریش و ولیعهد «پروس» در مراسم حضور یافتند. هزینه این مراسم کلا به حساب دولت مصر گذاشته شد. اندکی پس از افتتاح کانال سوئز، در زمان نخست‌وزیری دیزرائیلی، دولت بریتانیا ۴۴ درصد سهام شرکت کانال سوئز را از خدیو مصر خریداری کرد و بقیه سهام در دست سرمایه‌داران فرانسوی باقی ماند؛ بنابراین خود مصر عملا هیچ‌گونه بهره مالی از کانال سوئز نداشت. «دیزرائیلی» حاصل تلاش درخشان خود را در گزارش کوتاهی به ملکه ویکتوریا تقدیم کرد و در پایان آن چنین نوشت: «و حالا کانال سوئز مال شماست سرور من!» به مرور ایام قروض با بهره بالا ناشی از ساخت کانال سوئز موجب شد که مستشاران مالی انگلستان در تمامی شئون اداری مصر دخالت کنند و این زمینه‌ساز تبدیل مصر به مستعمره بریتانیا تا زمان استقلال شد.

در سال ۱۸۸۲ یک مصری وطن‌پرست به نام احمد عرابی‌پاشا که وزیر جنگ بود، زیر بار دخالت حاکم انگلیسی مصر نرفت و یک شورش مسلحانه تمام عیار سراسر مصر را فرا گرفت. این قیام بعدها سرکوب شد و بعد از دستگیری «عرابی‌پاشا» انگلستان به اشغال نظامی مصر و سودان پرداخت و این اشغال استعماری ۷۰ سال به طول انجامید تا اینکه سرانجام در سال ۱۹۵۶ جمال عبدالناصر کانال سوئز را ملی اعلام کرد. اقدامی که حمله این دو کشور و پس از آنها اسرائیل را در پی داشت. کانال سوئز پس از توریسم، دومین منبع درآمد دولت مصر است. دولت مصر بابت عوارضی که از کشتی‌های عبوری از کانال دریافت می‌کند تاکنون میلیاردها دلار عایدی داشته‌است. برای مثال در سال ۲۰۱۲ دولت مصر با عبور ۱۷۲۵۵ کشتی، ۵ میلیارد و ۱۲۹ میلیون دلار (از قرار هر کشتی ۲۹۸۰۰۰ دلار) از این کانال درآمد داشته ‌است. به‌خاطر این بهای کلان بسیاری از کشتی‌داران گذر از دماغه امید نیک را ترجیح می‌دهند. عبدالفتاح سیسی، رئیس‌جمهوری مصر در سال ۲۰۱۴ طی مراسمی با فشار دادن یک کلید، نخستین انفجار در پروژه احداث کانال دوم سوئز را آغاز کرد. کانال سوئز جدید ۷۲ کیلومتر طول دارد.

اخبار مرتبط