زادروز نظریه‌پرداز تعادل و رفاه

فعالیت وی ابتدا در زمینه اقتصاد کار آغاز شد و قبل از اینکه شکل تحلیلی به خود بگیرد به توصیف کار و روابط صنعتی توسعه یافت. وسعت افق اندیشه او چنان است که گاهی هیکس را نئوکلاسیک، گاهی نئوکینزی و گاهی پیرو مکتب عدم تعادل دانسته‌اند. وی علاقه بسیاری به ادبیات و تاریخ داشت. از این رو در سال ۱۹۲۳ وارد مدرسه جدید فلسفه، سیاست و اقتصاد آکسفورد شد ولی به موقعیت چندانی دست نیافت، او توانست با رتبه درجه دوم تحصیلات خود را به اتمام برساند. وی در هیچ یک از دروس به کیفیت مورد نظر خود دست نیافت. در آن دوران شمار اقتصاددان‌ها بسیار اندک بود. هیکس یک دوره تدریس موقت را در دانشگاه اقتصاد لندن شروع کرد که بعدها ادامه یافت.

وی بار دیگر دریافت، می‌تواند ریاضیات را که در آن ایام به فراموشی سپرده شده بود، احیا کند و از آن در اقتصاد بهره گیرد. در سال ۱۹۳۰ و پس از آنکه گروه اقتصاد دانشگاه لندن به همت لیونل رابینز آغاز به کار کرد، هیکس امیدوارتر شد. در سال ۱۹۳۵ موفق شد برای تدریس در دانشگاه کمبریج پذیرفته شود؛ فرصتی که درنگی در آن راه نداد. بیشتر اوقات هیکس طی سال‌های ۱۹۳۸-۱۹۳۵ در این دانشگاه، صرف تالیف کتاب «ارزش و سرمایه» شد که براساس کارهای انجام شده وی در لندن تنظیم می‌شد. به همین دلیل هیکس نتوانست از همراهی با اقتصاددان‌های دانشگاه کمبریج بهره علمی لازم را کسب کند. هیکس علاوه بر چند دکترای افتخاری، در سال ۱۹۶۴ لقب عالیجناب را از دربار انگلستان دریافت کرد. به‌طور کلی آثار وی شامل ۲۰ جلد کتاب و ۵۰ مقاله است که اکثر آنها در سه مجلد با عنوان «مجموعه مقالات درباره نظریه رشد» در سال ۱۹۸۱ به چاپ رسید.