عمارت جدید تلفنخانه تهران

پس از آن بین کامرانیه (شمیران) و عمارت وزارت جنگ در تهران و سپس بین مقر ییلاقی شاه قاجار (سلطنت‌آباد سابق) و عمارت سلطنتی تهران دایر شد. به این ترتیب تلفن نخستین بار در دستگاه دولتی ایران و در عصر ناصری به راه افتاد. اما وضع تلفن تا مدت‌ها نامطلوب بود و غالبا امکان واگذاری آن به درخواست‌کنندگان وجود نداشت. بنابراین به پیشنهاد شهرداری مقرر شد حق تقدم به کسانی داده شود که احتیاج مبرم به تماس تلفنی دارند. کم‌کم تلفن از حالت استفاده برای کارهای ضروری به وسیله‌ای لوکس و تجملی و همچنین برای برقراری ارتباط میان افراد در آمد. با ازدیاد نفوس در جامعه نیاز به این وسیله بیشتر شد. در دوره پهلوی، به‌دلیل ایجاد وزارتخانه‌های جدید و نیاز به برقراری ارتباط آنها با دربار، از این صنعت بیشتر استفاده شد؛ حتی در این دوره از تلفن برای کارهای شخصی و داخلی در کا‌خ‌ها استفاده می‌شد. با زیاد شدن جمعیت کاخ‌ها و افزایش اتاق‌های واجد تلفن، نیاز به فزونی خطوط بیشتر شد.