جایگاه مشخصی برای مسکن جوانان وجود ندارد

همچنین به‌طور متوسط سالانه حدود ۷۰۰هزار متقاضی جدید ناشی از ازدواج جوانان به تقاضاهای موجود افزوده می‌شود. این در حالی است که پیک هرمی جمعیت کشور در حال گذار از دوران آموزش و پرورش به سنین ازدواج و اشتغال است و پیش‌بینی می‌شود که آمار متقاضیان جدید مسکن تا سال ۱۳۹۰ سالانه به ۹۳۰هزار زوج برسد.
به گزارش دنیای اقتصاد، در حال حاضر به دلیل کم بودن فرصت‌های شغلی و قدرت مالی پایین جوانان برای تامین مسکن مناسب، متوسط سن ازدواج جوانان افزایش یافته و این در حالی است که براساس گزارش‌های سازمان ملی جوانان بیش از 5/1میلیون جوان بالای سن ازدواج قرار دارند که همچنان مجرد هستند.
تجربه نشان داده است که همواره در کشور ما عوامل لازم برای فعالیت اقتصادی در بازار مسکن حضور دارند اما چرخه اقتصادی این بازار نتوانسته به نحو مطلوب این عوامل را در یک زنجیره ارزش کامل و کارآ قرار دهد. بدین‌لحاظ تامین مسکن در ایران به معضلی حاد تبدیل شده که رکود این صنعت را به دنبال داشته است.
در همین رابطه کارشناسان بر این باورند که برای کنترل وضع موجود باید تا 10 سال آینده، سالانه حداقل یک میلیون و 400 هزار واحد مسکونی ساخته شود، در صورتی‌که براساس اعلام وزیر مسکن و شهرسازی بالاترین میزان تولید مسکن در سال 85 و با ساخت 815هزار واحد مسکونی بوده است.
در عین‌حال، به لحاظ بالا بودن ارتباط بخش مسکن با سایر بخش‌های صنعتی و خدماتی کشور، صنعت ساختمان‌سازی دارای خاصیت پیش‌رانگی در اقتصاد بوده و می‌تواند به عنوان موتور محرک اقتصادی کشور عمل کند.
بنابراین گزارش، اکثر کارشناسان بر این امر تاکید دارند که مسکن، اشتغال و ازدواج سه معضل اساسی کشور است ضمن اینکه معضلات مذکور به دلیل غلبه جوانان در هرم سنی جمعیتی کشور و ورود آنها به عرصه‌های مختلف جامعه، در حال پیدایش است.
ضرورت حل معضل مسکن جوانان
با توجه به اینکه همواره تحت تاثیر رونق ساخت‌وساز در صنعت ساختمان، چرخه اقتصادی کشور به حرکت در می‌آید، همین امر موجب به کار افتادن ظرفیت‌های کارخانه‌ها و صنایع پایین دستی می‌شود. همچنین ادامه این روند به اشتغالزایی وسیعی می‌انجامد. بدین لحاظ بالا بودن سهم جوانان از ویژگی‌های اشتغال در این بخش است چرا که آمار نشان می‌دهد حدود 40درصد از شاغلان در بخش ساخت‌وساز در محدوده سنی 15 تا 29 سال قرار دارند. بنابراین دولت می‌تواند در راستای حل مشکل بیکاری در ایران، با افزایش تولید مسکن نسبت به ایجاد فرصت‌های شغلی برای جوانان و کارگران غیر ماهر گام‌های موثری بردارد. همچنین علاوه‌بر کاهش معضل بیکاری جوانان، رونق ساخت‌وساز تاثیر مهمی بر افزایش درآمد و اشتغال گروه‌های غیر ماهر که درآمد نسبتا اندک دارند، خواهد داشت.
در عین حال باید گفت در شرایطی که جمعیت ۲۰ تا ۲۴ ساله کشور حدود ۹میلیون نفر بوده و سکونت تک‌خانواری در کشور ما از رشد ۶ تا ۷درصدی برخوردار است، بنابر‌این تامین مسکن جوانان در برنامه‌های دولت باید از جایگاه ویژه‌ای برخوردار باشد.
همچنین بررسی وضع موجود در حوزه مسکن گواه این امر است که هم اکنون 5/32درصد مردم در مسکن‌های اجاره‌ای و حدود 5/1میلیون نفر فاقد مسکن بوده و به صورت 2 تا 3 خانواری در و احدهای مسکونی ساکن هستند.

از سوی دیگر سالانه یک‌میلیون و 200هزار متقاضی جدید نیز به تقاضاهای انباشته شده در حوزه مسکن افزوده می‌شود.
به این ترتیب، با در نظر گرفتن متوسط رشد جمعیتی در ایران که ۶/۱درصد و رشد تشکیل خانوار ۵/۳درصد است و نیز کمبود ۱۰درصدی تعداد واحدهای مسکونی نسبت به تعداد خانوارهای موجود در کشور، باید برای تحقق وعده‌های دولت نسبت به واگذاری زمین با اجاره ۹۹ساله به استعداد ساخت ۵/۱میلیون واحد مسکونی و نیز کمک به ساخت ۵/۱میلیون واحد مسکونی در کشور منتظر ماند.
هرچند که جایگاه مسکن جوانان در هیچ‌یک از برنامه‌های مصوب دولت و لوایحی که به مجلس ارائه کرده، مورد اشاره و تاکید قرار نگرفته است.
در پایان انتظار می‌رود دولت برای خروج صنعت ساخت و ساز از رکود با اتخاذ سیاست‌های اصولی یکی از موانع اساسی ازدواج جوانان را که همانا عدم تمکن مالی آنها برای تهیه مسکن مناسب است، مرتفع کند.
به این ترتیب با اصلاح بخش مسکن، از یک سو اشتغال و از سوی دیگر مسکن خانوارها به ویژه جوانان تامین خواهد شد.