شاهنشاهی یخ‌های بایکال
ملاقات با «پاریس سیبری»
برای برنامه‌ریزی یک سفر به شمال روسیه محدودیت‌هایی وجود دارد؛ مثلا تعداد همسفران نمی‌توانند بیش از ۹ نفر باشد چرا که تجهیزات خاصی برای این سفر لازم است. در خردادماه برنامه‌ریزی انجام و به محض اطلاع‌رسانی گروه ۹ نفره شامل دوستان، طبیعتگردان و ورزشکاران علاقه‌مند به این سفر تکمیل شد. در ایران دلار رو به گران شدن است. بلیت تهران-مسکو-ایرکوتسک را می‌خرم. پیش‌پرداخت‌ها را به روسیه می‌برم و هتل‌ها، رستوران‌ها و ماشین‌های مخصوص را رزرو می‌کنم. منطقه بایکال مقصد سفر رو به رشدی است و به دلیل شرایط خاصی که دارد از مهرماه هتل‌ها به‌طور کامل پر می‌شود. همسفران هیجان زیادی برای این سفر دارند. هفت ماه بعد (بهمن ۱۳۹۷) عازم سفر می‌شویم. تجهیزاتی لازم داریم تا سرمای منفی ۳۵ درجه سانتیگراد را تحمل کند. زیرپوش‌های ویژه عایق گرما، دستکش دوپوش، شلوار مخصوص، کفش ویژه، کلاه، شال گردن مناسب، عینک مخصوص برف و یخ‌شکن برای وصل کردن به زیر کفش‌ها. برنامه سفر فشرده است و در روسیه فرصت خرید تجهیزات نیست. همه را از ایران تهیه کردیم. باید خوراکی‌هایی مثل خرما و دمنوش‌هایی مثل زنجبیل که به گرم ماندن بدن کمک می‌کنند نیز با خود برداریم.
در مسیر
ساعت ۴:۳۰ صبح از تهران پرواز و ۸ صبح به مسکو می‌رسیم. اختلاف زمان این دو شهر در زمستان نیم ساعت و در تابستان یک ساعت و نیم است. بلیت مسکو-ایرکوتسک را طوری گرفته بودم که یک روز فرصت برای گشت زمستانی مسکو داشته باشیم. دمای هوای مسکو منفی ۱۰ درجه است. هفته پیش در همین روز دمای هوا منفی ۳۵ درجه بود. تغییرات اقلیمی به وضوح قابل لمس است و خطراتی که برای زندگی بشر در سراسر کره زمین ایجاد کرده و خواهد کرد قابل تامل. ماشینی که رزرو کرده بودم به دنبال ما می‌آید و به میدان سرخ می‌رویم. یکی از بزرگ‌ترین و زیباترین میدان‌های توریستی جهان که ثبت میراث جهانی است و گشت در آن در زمستان، تماشای ورزش‌های زمستانی مثل اسکیت روی یخ، بازدید از غرفه‌های صنایع دستی و عکاسی با کلیسای سنت واسیلی و جاذبه‌های دیگر شور و هیجان ویژه‌ای به همراه دارد. هوا سرد است، روز یکشنبه و تعطیلی آخرهفته؛ پس لازم است از قبل رستوران مناسبی را رزرو کرده باشیم. با رزرو قبلی، بعد از گشت زمستانی میدان سرخ در این هوای سرد به رستوران آذری می‌رویم. رستوران فضای دوستانه و گرمی دارد که غذاهایی سازگار با ذائقه ایرانی سرو می‌کند و هزینه‌ها هم مقرون به صرفه است. راننده به دنبال ما می‌آید به منطقه‌ای توریستی در خیابان آربات قدیم می‌رویم و از آنجا با مترو به پارک پیروزی. این پارک در پنجاهمین سالگرد جنگ جهانی دوم به پاس پیروزی روس‌ها در برابر آلمانی‌ها ساخته شده است. کم‌کم دارد غروب می‌شود. ساعت ۷ به سمت فرودگاه راه می‌افتیم. ساعت پرواز ما به سمت ایرکوتسک۹:۳۰ شب است. در مسکو ناگهان کولاک شدیدی اتفاق می‌افتد و پرواز با ۴۰ دقیقه تاخیر انجام می‌شود. در پرواز تعداد زیادی توریست‌های اروپایی، چینی و ژاپنی هستند. مهماندار می‌گوید در طول مدت کارش در این مسیر هوایی اولین گروه ایرانی هستیم که می‌بیند. ۵ ساعت و ۴۰ دقیقه بعد به فرودگاه ایرکوتسک می‌رسیم. از نظر زمانی ایرکوتسک ۵ ساعت از مسکو جلوتر است. با این حساب، حدود ساعت ۱۰ شب از مسکو پرواز کرده بودیم و ۹:۳۰ صبح به ایرکوتسک رسیدیم. این شهر در منطقه سیبری شرقی، بزرگ‌ترین شهر صنعتی و فرهنگی است. آثار تاریخی زیادی در آن به جا مانده تا آن جا که به آن «پاریس سیبری» می‌گویند. به همین دلیل است که فرودگاه بین‌المللی ایرکوتسک پر از توریست است. داخل ساختمان‌ها گرم است ولی به محض نزدیک شدن به درب خروجی فرودگاه سوز سرما با باد سرد و خشک به استقبال ما می‌آید.
ادامه دارد...
ارسال نظر