وی درباره تفاوت این آمار با آنچه سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اعلام کرده است، توضیح داد: «از نظر ما گردشگر شخصی است که با تور و همراهی راهنما سفر می‌کند، هتل رزرو کرده و در خانه، کمپ یا حسینیه اقامت ندارد؛ اما در آماری که سازمان داده تمام ورودی‌ها از نیروی کار تا ایرانی‌های مقیم خارج، دانشجو و هیات‌های تجاری و سیاسی را حساب کرده است.» این تورگردان افزود: «از نظر ما آنهایی که از طریق مرز آزاد وارد کشور می‌شوند و به‌دنبال کسب و کارند و مدت اقامت‌شان به ۲۴ ساعت هم نمی‌رسد یا آن زواری که مکان ارزان را برای اقامت پیدا می‌کند و از خدمات توریستی هیچ استفاده‌ای نمی‌کند و درآمدی برای کشور ندارد، گردشگر نیستند. شاید از بین ۲ میلیون عراقی که به ایران سفر می‌کنند، بیشتر از یک و نیم میلیون نفر در حسینیه و خانه‌های شخصی اقامت داشته باشند که از قِبل آنها درآمدی عاید کشور نمی‌شود.»

شفیعی خاطرنشان کرد: «برای اطلاع از واقعیت آماری گردشگری ایران می‌توان مقایسه‌ای در وضعیت فروش فروشگاه‌های صنایع دستی در شهر گردشگرپذیری چون اصفهان داشت یا میزان اشغال هتل‌های ۳ تا ۵ ستاره را در ابتدای سال بررسی کرد. طبق آنچه هتل‌ها به ما آژانس‌دارها اعلام کرده‌اند در این فصل بین ۳۰ تا ۴۰‌درصد ریزش آماری داشته‌اند.» این عضو جامعه تورگردانان یادآور شد: «برای تایید صحت آماری که سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اعلام کرده، یک محاسبه سرانگشتی در میزان آورده اقتصادی گردشگران ورودی به کشور می‌توانیم داشته باشیم.» به گفته معاون گردشگری، «اگر متوسط هزینه‌کرد هر نفر را ۶۸۰ دلار درنظر بگیریم و در ۵ میلیون و ۱۴۰ هزار گردشگری که سال ۹۶ وارد کشور شدند، ضرب کنیم، به رقمی حدود سه و نیم میلیارد دلار می‌رسیم که باید ببینیم این عدد قابل توجه در کجا هزینه شده است که زیرساخت‌های گردشگری هنوز مشکل دارند.»