چالش کیفیت

برج‌سازان مطرح کشور مخاطبان اصلی این نشست بودند که تلاش کردند در این جلسه موانع و مشکلات و دلایل جای خالی هنر و صنایع‌دستی ایرانی را در ساختمان‌های درحال ساخت مطرح کنند. جلال صادقی، یکی از فعالان صنعت ساختمان‌ با اشاره به چالش‌های مختلف اقتصادی موجود در این صنعت، بهره‌گیری از صنایع دستی در ساختمان‌سازی را نیز در چنین شرایطی دشوار دانست و گفت: «بسیاری از همکاران ما از جنس‌های چینی، ترک و... بدون کیفیت استفاده می‌کنند. سازمان میراث‌فرهنگی باید هنرهای سنتی را زنده نگه‌دارد و تحریک سلیقه مشتری‌ها برعهده سازمان میراث‌فرهنگی است. درواقع اگر محصولات باکیفیت ایرانی ساخته‌ شود ما هم در ساختمان‌ها استفاده می‌کنیم.» 

یکی دیگر از برج‌سازان پایتخت، ایجاد کارگروه مشترک با حضور هنرمندان و برج‌سازان را بهترین راهکار در این زمینه دانست و گفت: «باید با حضور برج‌سازان و ساختمان‌سازان کارگروهی تشکیل شود تا فاصله بین صنایع‌دستی و سازندگان مراکز خرید را کم کنیم و به صاحبان مراکز خرید این نوید را بدهیم که می‌توانند در شرایطی که حمایت از کالای ایرانی و اشتغال شعارمان است آن را به عمل تبدیل کنند. در این کارگروه‌ها می‌توانیم تولیدکنندگان را با تنوع محصولات صنایع‌دستی‌شان به سازنده‌ها معرفی کنیم.» پیمان اسکندری نیز یکی از دیگر از برج‌سازان، در این‌باره شهرداری را یک مانع معرفی کرد و گفت: «برج‌سازان تهران تلاش می‌کنند تا از هنرهای سنتی کشور استفاده کنند؛ چراکه خواسته مردم این است، اما برای توسعه این موضوع باید حمایت و پشتیبانی سازمان را نیز داشته ‌باشیم. باید تلاش شود فضای این فرهنگ را ایجاد کنیم. این کار از طریق حمایت از سوی سازمان میراث فرهنگی امکان‌پذیر است. سازمان میراث‌فرهنگی باید موانعی را که برای فروش و عرضه صنایع‌دستی وجود دارد، برطرف کند.»

مشکل تولید غیرانبوه

یکی دیگر از مشکلاتی که برج‌سازان از آن به عنوان مانعی دربرابر بهره‌گیری از صنایع‌دستی در برج‌ها یاد کردند، سرعت کم تولید صنایع‌دستی و تولید غیرانبوه بود. به باور این فعالان صنعت ساختمان، شرکتی که روی مبلمان ایرانی سرمایه‌گذاری و تولیدات را خریداری و ارتباط بین خریدار و فروشنده را ایجادکند، وجود ندارد. از این رو، ساختمان‌ساز نمی‌تواند حوصله کند تا یک هنرمند ۳سال روی کاری که انجام می‌دهد، زمان بگذارد؛ چون پروژه باید طبق برنامه زمان‌بندی به پایان برسد. بنابراین واسطه‌ها در این زمینه می‌توانند بسیار کمک کنند. پیشنهاد آنها در این زمینه آن بود که پروژه «خانه‌های‌ایرانی» در تمام استان‌ها اجرایی شود و کمپانی‌ها در آن سرمایه‌گذاری کنند که بزرگ‌ترین کمک به صنایع‌دستی خواهدشد.  شفیعی نیز از دیگر فعالان حوزه ساختمان‌سازی با اشاره به اینکه مسیر باید از ابتدا تعریف شود، اظهار کرد: «باید معماری ایرانی را اجرا کنیم تا امکان استفاده از صنایع‌دستی فراهم شود. معمارهای ایرانی که به روز کار می‌کنند بسیار می‌توانند در این مسیر به ما سازنده‌ها کمک کنند و ایده‌های بهتری در این مسیر ارائه دهند. بنابراین باید ابتدا معماری را احیا کنیم.»

وعده دولتی برای اتصال هنرمندان و برج‌سازان

رئیس سازمان میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری نیز در این نشست با اعلام این خبر که  امسال برای رواج استفاده از صنایع‌دستی در برج سازی اولین جشنواره کاربرد صنایع‌دستی در صنعت ساختمان راه اندازی می شود، گفت: «همه ما باید کمک کنیم تا صنایع‌دستی روند رو به رشد خود را طی کند و به فراموشی سپرده نشود. امروز در کشور ما ۲۹۵ رشته صنایع‌دستی تولید می‌شود، اما مهم‌ترین موضوع در این حوزه ادامه تولید صنایع‌دستی، بازاریابی و فروش این تولیدات است.» به گفته علی‌اصغر مونسان یکی از بخش‌های خوبی که می‌تواند به حوزه صنایع‌دستی کمک کند، ساختمان‌سازی است، به‌ویژه در ساختمان‌سازی فاخر می‌توان از صنایع‌دستی فاخر ایرانی استفاده کرد. این اقدام علاوه‌بر بعد اقتصادی در بعد مسوولیت اجتماعی نیز برای افرادی که در عرصه ساختمان‌سازی فعالیت می‌کنند دارای مزیت است.

معاون رئیس‌جمهوری ادامه‌داد: «سازمان میراث‌فرهنگی در حوزه بازاریابی برای صنایع‌دستی فاخر و همچنین تجاری‌سازی اقدامات جدی و مهمی را در دستور کار دارد. علاوه‌بر این باید استفاده از صنایع‌دستی کاربردی را در میان عامه مردم موردتوجه قرار داد چراکه در بخش کاربردی نیز تولیدات بسیار خوب و باارزشی وجود دارد.» پویا محمودیان، معاون صنایع‌دستی کشور نیز در این نشست بر حمایت سازمان میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری از برج‌سازانی که از صنایع‌دستی در برج‌های خود استفاده می‌کنند تاکید کرد و وعده داد که این سازمان حلقه اتصال میان برج‌سازان و هنرمندان باشد. ادامه‌دار بودن این جلسات و کارگروه‌ها با حضور فعالان حوزه صنایع‌دستی و برج‌سازان و ساختمان‌سازها در کنار ایجاد شرایط مساعد و حمایت از سوی سازمان‌ها، ارگان‌ها و مسوولان ذی‌ربط می‌تواند این امید را ایجاد کند که روزی در ساختمان‌های تازه‌ساز شهر روح هنر ایرانی جریان پیدا کند.