نام من مارتینا پلسنیک است. مالک هتل پلسنیک هستم و در ۲۸ اکتبر سال ۱۹۴۷ در دره لوگار در اسلوونی متولد شدم. کارشناسان، این دره را یکی از زیباترین دره‌های کل اروپا می‌دانند. در این سرزمین کوچک گنجینه‌های طبیعی بسیاری جمع شده است. ارتفاعات پردرخت، قله‌هایی با ارتفاع بیش از ۲هزار متر و آبشارهای متعدد تناسبی چشم‌نواز در مناظر پدید می‌آورند. من از دوران کودکی با گردشگری سر و کار داشتم. به یاد می‌آورم که در منزل‌مان مهمانسرایی با پنج اتاق و یک رستوران در کنار مزرعه داشتیم. البته هم‌اکنون در ولدن اتریش زندگی می‌کنم.

پیش از جنگ جهانی دوم، تا سال ۱۹۳۹، والدینم هتلی با ۶۰اتاق و یک رستوران داشتند. آنها یک نیروگاه کوچک و یک منبع ذخیره آب هم ساختند تا آب و برق مورد نیاز میهمانان هتل را تامین کنند. متاسفانه پدرم نتوانست تحقق رویاهایش را شاهد باشد. او برنامه مفصلی برای تاسیس یک مرکز گردشگری در دره ولگار در ذهن داشت که سینما، ترمینال اتوبوس و مراکز رفاهی را هم شامل می‌شد، اما جنگ جهانی برنامه‌هایش را به هم زد. بعد از جنگ اوضاع بدتر شد و در دوران سلطه کمونیسم با کمبود تعداد پرسنل روبه‌رو بودیم، به همین خاطر همگی در رستوران و مزرعه کار می‌کردیم. گردشگری هم در آن زمان متفاوت بود. فصل اوج سفر تنها ۳ ماه طول می‌کشید، اما برنامه‌های پیاده‌روی رواج داشت. در سال ۱۹۵۲ ما میزبان رئیس‌جمهوری وقت یوگسلاوی بودیم. او به همراه پدربزرگم به شکار هم رفت.

اینجا نقطه شروع فعالیت من در حوزه گردشگری بود، اما آن محل امکان گسترش نداشت؛ چرا که یک پانسیون کوچک بود و نمی‌توانست هزینه یک خانواده بزرگ را تامین کند. من آنجا را به مقصد مونیخ ترک و کسب‌وکار خودم را در زمینه طراحی داخلی در آنجا آغاز کردم. در همین حال، اسلوونی در سال ۱۹۹۲ اعلام استقلال کرد و خانواده ما خوش‌شانس بودند که توانستند زمین‌هایشان را در دره لوگار پس بگیرند. بلافاصله دریافتم که بهترین فرصت برای تحقق رویای پدرم فراهم شده است؛ اگرچه او متاسفانه فوت کرده بود اما من مصمم بودم که ایده او را عملی کنم و هتل را به صورت ۳۲ اتاقه بازسازی کردم. ویلا پالنک ۱۱اتاقه را هم خریدیم و این دو را به مجموعه‌ای با یک رستوران، یک مرکز سلامت و مرکز همایش‌ها تبدیل کردیم. هتل در سال ۱۹۹۵ گشایش یافت و خوشبختانه موفق شد در مدت کوتاهی توجه مشتریان ثروتمند و سیاستمداران بین‌المللی را به خود جلب کند.

گردشگری اعضای خانواده ما را به هم نزدیک‌تر کرده است. اکنون تمام پنج فرزند خانواده در کنار همسران و فرزندانشان در این حرفه مشغول به کارند. برادرم دارکو به همراه پسرش گرگور در مزرعه پلسنیک به فعالیت‌های گردشگری اشتغال دارند؛ خواهرم نیز به همراه پسرش پریموس میهمان‌سرای کوچکی را در نارازپوتیو اداره می‌کنند؛ خواهر زاده دیگرم فرانسی در مهمانسرای اویستریکا مشغول به‌کار است؛ خواهر دیگرم ماریانا به همراه همسرش در هتل موفقی مشغول به کارند که تحت سرپرستی برادرزاده‌ام نینا و همسرش اداره می‌شود. همسر او سرآشپز رستوران هتل هم به شمار می‌آید. حتی برادر دیگرم که در شهر کرانج زندگی می‌کرد هم کافه‌ای درآنجا به راه انداخته بود که اکنون توسط پسرش اداره می‌شود.

من خوش‌شانس بودم و توانستم به اغلب نقاط دنیا سفر کنم. در این سفرها همواره تلاش می‌کردم در هتل‌های مرتب اقامت کنم تا شیوه کار آنها را مورد بررسی قرار دهم. هرگز داستان‌های مادربزرگم را از یاد نمی‌برم. او خاطره اقامتش را در هتل لوکس نگرسکو در نیس فرانسه برایم تعریف می‌کرد و این رویا در ذهن من هم جای گرفت.  بحران مالی در اسلوونی ما را هم تحت تاثیر قرار داد، اما اراده ما سست نشد. ما کارهای زیادی برای انجام دادن داریم، آموزش کارکنان و جلب رضایت مشتریان در صدر آنهاست. اکنون مرکز سلامت‌مان را بازسازی کرده‌ایم و یک استخر طبیعی هم در فضای باز ساخته‌ایم. برنامه‌های زیادی برای آینده در نظر داریم که نسل بعدی آنها را پیگیری خواهند کرد. در یک جمله گردشگری زندگی خانواده ما را شکل می‌دهد. قلب‌های ما برای گردشگری می‌تپد.

درباره گردشگری اسلوونی

اسلوونی در قلب اروپا جای گرفته است. مناظر طبیعی بکر این کشور در انتظار بازدید گردشگرانی از منطقه و از سراسر دنیا هستند. از رشته کوه‌‌های شمالی تا استراحتگاه‌های ساحلی در جنوب، اسلوونی در تمام طول سال جاذبه‌های بسیاری برای بازدیدکنندگان دارد؛ هم کسانی که در جست‌و‌جوی نقطه‌ای آرام برای استراحت هستند و هم کسانی که ماجراجویی‌های هیجان‌انگیز را می‌پسندند. مهم‌تر از همه، گردشگری حسی از غرور و هدفمندی در مردمان اسلوونی پدید آورده است. این هویت تازه همچون چراغی در مسیر فرصت‌ها و امکانات آینده راهنمای‌شان خواهد بود.