نرخ‌های سود ۳۵ تا ۴۰ درصدی چه بلایی بر سر تولید آورده است؟
دست بانک‌ها در جیب تولیدکننده‌ها
متاسفانه همان طور که دولت از صنایع بزرگ حمایتی نکرده از فعالان این صنعت نیز حمایتی نمی‌کند. به عنوان مثال از مشکلاتی که ما امروز با آن درگیر هستیم بحث تامین مواد اولیه و ماشین‌آلات مورد نیاز است که با معضل ثبت سفارش و تخصیص ارز مواجه هستند.
با آنکه ثبت سفارشات ما باید در اولویت تخصیص ارز قرار بگیرد، اما در 6 ماه گذشته اولویت ارزی برای ما در نظر گرفته نشده است. متاسفانه دولت به این موضوع توجهی ندارد و زندگی روزمره صدها کارمند و کارگر تحت تاثیر این بی‌توجهی قرار گرفته است. از سوی دیگر دولت برای خرید مواد اولیه تولید نیز حمایتی نمی‌کند؛ در حالی که برای واردات کالا ارز تخصیص می‌دهد، اما حاضر نیست به مواد اولیه ارز بپردازد. سیستم بانکی نیز برای خرید مواد اولیه حمایت نمی‌کند و با سودهای 35 تا 40 درصدی تسهیلات در اختیار تولیدکننده قرار می‌دهند و با این نرخ‌های سود، عملا دست در جیب تولیدکننده کرده‌اند. عملا در چنین فضایی نمیتوان هیچ طرح توجیهی ایجاد کرد و باید فقط خودمان را سر پا نگه داریم.
متاسفانه امروز فقط می‌توانیم 850 نیروی انسانی فعال در خطوط تولیدی خود را حفظ کنیم، وگرنه سودآوری جدی در صنعت به دلیل این مشکلات وجود ندارد و تولیدکننده اگر دارایی خود را تبدیل به پول نقد و در بانک پس‌انداز کند، چند برابر ارقام فعلی درآمد کسب می‌کند.
ما در تلاشیم تا بازارهای صادراتی نیز به دست آوریم اما مطمئنا دولت در حوزه صادرات نیز حمایتی نخواهد کرد. اخیرا یک هیات روسی از شرکت آروا بازدید کرده‌اند و قرار است یکسری ابزار از ما خریداری کنند. در دو سه سال اخیر نیاز داخلی را تامین کرده‌ایم و اکنون در حال توسعه تیم صادراتی هستیم و ورود هیات روسی، این تفکر صادراتی را تقویت کرده است. چرا باید دو روز در هفته صنعتگران ایرانی برق نداشته باشند؟ چرا تولیدکننده‌ای که ضامن زندگی صدها کارگر و نیروی انسانی است، به دولت مالیات می‌پردازد، ارز کشور را تامین می‌کند اما دو روز در هفته با قطعی برق روبه رو می‌شود؟ چرا با این همه زیرساختی که ایجاد کرده باید 40درصد سود بانکی بدهد؟
از دولت جدید انتظار داریم با توجه به شعارهای سال واقعا به فکر رونق تولید باشد و فقط شعار ندهد، چراکه با رونق تولید ، ارزبری صفر و حتی ارز نیز وارد کشور شده و رفاه برای خانوار و اقتصاد کشور ایجاد می‌شود و در یک کلام راه نجات کشورقطعا رونق تولید است. ما امروز در حوزه تربیت نیروی انسانی قدم‌های بزرگی برداشته‌ایم تا کشور در این مورد خودکفا شود. با آنکه در گذشته نیروی متخصصی در صنعت ابزار وجود نداشت اما تلاش کردیم نیروهای متخصص را با آزمون و خطا تربیت کنیم. در سایر صنایع چنین چالشی وجود ندارد، خوشبختانه امروز اگر قرار باشد کسی کارخانه ابزار در کشور راه‌اندازی کند به نیروهای متخصص دسترسی دارد.
واقعیت آن است که در حوزه تولید ابزار در ایران اتفاق خاصی نیفتاده و این صنعت برخلاف صنایع بزرگ و متوسط دیگر، صنعتی نوپا در کشور محسوب می‌شود. با این حال تلاش کرده‌ایم به جای واردات ابزار، علم تولید ابزار را وارد کنیم و به این ترتیب شرکت آروا، لقب پدر صنعت ابزار را از آن خود کرده است.
برای این منظور دولت باید از شرکت‌های ایرانی حمایت کند. متاسفانه هزینه‌های تامین مالی برای صنایع ایرانی بسیار بالاست و صنعتگران برای تامین دپوی مواد اولیه، آب و برق و نیروی انسانی و ... با مشکلات متعددی روبه رو و به شدت نیازمند حمایت‌های مالی دولت هستند و اگر دولت حمایت نکند سرمایهگذاران به این صنعت ورود نمی‌کنند.
