هزینه‌های سلامت در نظام عادلانه بهداشت
نکته مهم درباره هزینه‌های سلامت این است که صرف بخش زیادی از منابع خانوار برای دریافت خدمات سلامت، می‌تواند سطح استاندارد زندگی را برای کوتاه مدت یا بلند مدت در خانواده‌ها با مشکل مواجه کند. به طور مثال، خانواده باید در کوتاه مدت از صرف هزینه‌های جاری برای سایر کالاها و خدمات چشم پوشی کرده و در بلند مدت نیز عواقبی مانند فروش و حراج دارایی‌ها یا اتمام پس انداز یا انباشت بدهی را تحمل کند.
بنابراین نظام سلامت باید به شکلی طراحی شود که منجر به کاهش نابرابری در سلامت جامعه شده و همه گروه‌های مختلف جامعه بتوانند از خدمات سلامت به طور مطلوب استفاده کنند و این به معنی عدالت در سلامت است.
تامین مالی در نظام سلامت وقتی عادلانه خواهد بود که هزینه‌های مربوط به مراقبت‌های سلامت برای خانوار، بر حسب توان پرداختی آنها توزیع شده باشد و نه بر اساس خطر بیماری!
در این میان کشورهای مختلف ابتکارهای متفاوتی از خود نشان داده اند، برای مثال سراغ آلمان می‌رویم،بیمه‌های اجباری در دولت آلمان عبارتند از: (به صورت بیمه‌های دولتی یا بیمه از سوی کارفرما) بیمه بازنشستگی، بیمه بیکاری، بیمه حوادث حین کار و بیمه مراقبت دراز مدت است که آنها را ۵ ستون نظام تامین اجتماعی می‌نامند. از بیمه‌های اختیاری می‌توان به بیمه بازنشستگی تکمیلی، بیمه درمانی خصوصی، بیمه لوازم خانه، بیمه تعهد شخص ثالث، بیمه مسافرت، بیمه خرابی اتومبیل و بیمه عمر اشاره کرد.
لازم نیست که نیمی از درآمد خود را صرف بیمه شدن در برابر انواع رویدادهای ناخوشایند نمایید ولی لازم است در برابر هر حادثه‌ای که ممکن است مشکل مالی جدیدی ایجاد کند (مانند تصادف جدی و یا وقوع آتش سوزی در خانه) خود را بیمه کنید.
عضویت در طرح بیمه درمانی برای همه کارکنانی که حقوق ماهانه کمتر از ۶۳۷۵ یورو (سالانه ۷۶۵۰۰ یورو) در بخش‌های غربی و کمتر از ۵۴۰۰ یورو (سالانه ۶۴۵۰۰ یورو) در بخش شرقی دریافت می‌کنند، اجباری است.
توجه داشته باشید که این ارقام مربوط به سال ۱۹۹۹ است و بر اساس نرخ تورم، سالانه افزایش می‌یابد؛ به گونه‌ای که معادل با ۷۵ درصد سقف پرداخت بیمه بازنشستگی شوند. تامین بیمه درمانی بر عهده شبکه‌ای متشکل از ۶۰۰ شرکت خصوصی است که به منظور اجرای برنامه سلامت ملی با دولت همکاری می‌کنند.
ایالات متحده، دیگ در هم جوش بیمه ها
سرانه هزینه‌های سلامت در امریکا سالانه حدود ۹ هزار و ۴۵۱ دلار برآورد شده است. با این توضیح که امریکا بیشترین سرانه هزینه‌های درمان را در بین کشورها دارد، باز هم همچنان به دلیل پیر شدن جمعیت و تورم، در مقایسه با بسیاری از کشورها، کیفیت ارائه خدمات بهداشتی و درمانی مطلوب نیست. به دلیل جمعیت بالا در این کشور، مردم حدود نیمی از هزینه‌های درمان را خودشان می‌پردازند. از آنجا که بیمه دولتی در امریکا نمی‌تواند تمام انتظارات شهروندان را برطرف کند، درصد زیادی از مردم تحت‌پوشش بیمه‌های خصوصی هستند. در سال‌های اخیر طرح بیمه سلامت «اوباماکر»، شهروندان بالای ۶۵ سال و افراد مبتلا به بیماری‌های خاص را تحت پوشش قرار داده و بیش از ۹۰درصد از هزینه‌های درمانی را پرداخت می‌کرد که از اتفاق مورد مخالفت جدی جمهوری خواهان قرار گرفت.
