هوای مه‌آلود

اقتصاد ایران در سال ۱۴۰۲ در شرایط مبهم و نامشخصی به سر می‌برد و به نظر می‌رسد فعلاً نااطمینانی سکه رایج بازار اقتصاد کلان باشد. روند برخی متغیرهای اقتصاد بهبود یافته اما آن‌قدر اندک است که هنوز نمی‌توان به تداوم آن دل بست، گویی این بهبودهای مختصر و شکننده، بیدی است که ممکن است به هر بادی بلرزد و هیچ شود.

نرخ رشد اقتصادی در سه ماهه نخست سال نسبتاً خوب بوده و نقدینگی و تورم هم اگرچه هنوز در سطوح بسیار بالایی قرار دارد اما نسبت به گذشته کمتر شده است. بیکاری در سه ماهه دوم سال بهتر شده و میزان اشتغال بهبود یافته است، تجارت خارجی در نیمه اول سال نسبت به مدت مشابه سال گذشته رشد داشته اما هم‌چنان نمی‌توان نسبت به این رخدادها و تداوم روند آنها مطمئن بود.

نرخ رشد بهبود یافته اما سهم نفت در آن بالاست و عملاً این رشد اثر چندانی در بهبود شرایط اقتصادی خانوارها و بنگاه‌ها نداشته است، تجارت خارجی رشد کرده اما کسری تراز تجاری قابل توجه است و هنوز بنگاه‌ها برای واردات مواد اولیه، ماشین‌آلات و کالاهای واسطه‌ای موردنیاز خود باید چند ماه در صف تخصیص ارز بمانند. نرخ ارز مدتی است که نوسان قابل‌توجهی نداشته اما کسی نمی‌داند این روند تا چه زمانی پابرجا می‌ماند، بازار مسکن در رکود عمیقی فرو رفته اما هم‌چنان قیمت‌ها بسیار بالاست. شرایط بورس برای سهامداران ناامیدکننده است و دولت با اینکه مدعی است از بانک مرکزی استقراض نکرده، میزان بدهی‌اش به نظام بانکی رشد نگران‌کننده‌ای داشته که به ناترازی بانک‌ها دامن زده است.

اقتصاد ایران در نیمه اول سال مانند هوای مه‌آلودی بوده است که نمی‌توان نسبت به قدم بعدی‌اش اطمینان داشت.