شیوه سوم پیشرفت: هوشمندسازی معدن و صنایع معدنی

معدن و صنایع معدنی از قدیمی‌ترین رشته‌های صنعتی است که انسان به آن مشغول بوده است. این صنعت در جهان به‌ دو شیوه پیشرفت کرده است: اول؛ با افزایش مقیاس فیزیکی عملیات و دوم؛ با اتخاذ فناوری‌های جداسازی برای افزایش تولید. امروز زنگ‌ خطرهای جدی برای محدودیت‌های آینده معادن به صدا درآمده است: معادنی که به انتهای عمر خود نزدیک می‌شوند، نیاز به کاوش‌های جدید برای معادن حاوی مواد معدنی کمیاب، استفاده از باطله‌ها و پسماندهای معدنی برای بازیابی عناصر کمیاب، بهره‌برداری از رگه‌های معدنی با عیار پایین، ایمنی نیروی انسانی در معادن و صنایع معدنی و مسائل مرتبط با محیط زیست و معدن نمونه‌ای از موضوعاتی هستند که فناوری‌های نوین می‌توانند به شکل معناداری به بهبود آن‌ها کمک کنند و شیوه سومی برای پیشرفت و حفظِ بازده مالی در این معادن باشند. هوشمندسازی به معنای استفاده از فناوری‌های پیشرفته برای بهبود عملکرد و بهره‌وری واحدهای صنعتی، نتیجه‌گیری و بررسی داده‌ها، افزایش دقت و کاهش اتلاف انرژی، کاهش تعطیلی دستگاه‌ها و بهبود فرآیند تولید است؛ تا جایی که معدن و صنایع معدنی یک پلتفرم یکپارچه و مبتنی بر داده باشد.

هزینه نادیده‌گرفتن شیوه سوم

آیا می‌شود از هوشمندسازی صرف‌نظر کرد و شیوه معمول اکتشاف و استخراج و فرآوری را ادامه داد؟ این روش حتما قابل انجام است اگر دوره زمانی کوتاه مدت را در نظر داشته باشیم. واردنشدن به میدان هوشمندسازی، توسعه ندادنِ فناوری‌هایِ لبه تحول به‌زودی خود را در عقب‌ماندگی مالی و فنی معادن نشان می‌دهد. فناوری‌های لبه تحول جدید نیستند اما این موج استفاده، جدید و متفاوت است.

ترکیب این فناوری‌ها با بازارِ هنوز زنده مالی و فنی معادن و صنایعِ معدنی، برنده بزرگ آینده کسی است که امروز را از دست ندهد.۷۰ درصد کاهش زمان رسیدن محصولات به بازار، به شکل متوسط ۲۰ درصد افزایش تولید، ۱۲۰ درصد سرعت بخشیدن به فرآیندهای تولیدی، ۵۰ درصد کاهش زمان خرابی ماشین‌آلات و ایجاد ۱/ ۲ میلیون شغل دستمزد صنایعی خواهد بود که از امروز شروع کنند و برای صنایعی که هوشمندسازی را به تعویق بیاندازند، فرصتی سوخته است. فناور‌ی‌های جدید، شغل‌هایی را از بین می‌برند اما شغل‌های جدید ایجاد می‌کنند، مهارت‌های قدیمی را ماشینی می‌کنند و نیروی انسانی امن‌تر و کارآمدتری ایجاد می‌کنند.

تصور آینده؛ صنعتی متفاوت را تصور کن

در شرایط امروز، تصور کردن معدن و صنایع معدنی هوشمند شده شاید بسیار دشوار باشد. اما ساختن این تصویرِ ذهنی گام موثری در تحقق آن است. زنجیره ارزش معدن‌کاری را تصور کنید که خودکار و اتوماتیک شده و طیف وسیعی از قابلیت‌های فناورانه در آن به کار گرفته شده است. ماشین‌آلات اتوماسیون منجر به ارتقای ایمنی و بهره‌وری و کاهش هزینه‌ (از طریق صرفه‌جویی در سوخت و تعمیر و نگهداری) می‌شوند. هواپیماهای بدون سرنشین برای جمع‌آوری داده‌ها، بازرسی، کنترل انبار، بررسی وضعیت و نظارت بر ایمنی استفاده خواهند شد. چاپگرهای سه‌ بعدی، زمان تامین قطعات یدکی حیاتی و هزینه نگهداری موجودی را کاهش می‌دهد. فناوری‌های پوشیدنی برای تعمیر و نگهداری میدانی و دستورالعمل‌های بازرسی آنلاینِ ماشین‌آلات جهت بهبود مراقبت و ایمنی مبتنی بر اپراتور استفاده خواهند شد.

یک شبکه متصل از حسگرهای کم‌هزینه و بسیار توانا با استفاده از فناوری‌ اینترنت اشیاء، داده‌ها را به‌صورت آنلاین ضبط می‌کند تا برنامه‌ریزی، کنترل و پشتیبانی تصمیم‌گیری یکپارچه را امکان‌پذیر کند.

 

اخبار مرتبط