جشن در خانواده بزرگ دنیای‌اقتصاد
گویی در این کار همیشه محصلی هستی که پیک شادی را در چند ساعت مانده به پایان روز ۱۳ فروردین دریافت می‌کنی و باید همه چیز آن را برای صبح فردا آماده کنی.با این حال اگر عاشق این کار باشی و جایی که برای آن قلم می‌زنی را خانه خود بدانی به چشم برهم زدنی می‌‌بینی ۱۸ سال از روز اول گذشته است و با وجود همه فراز و نشیب‌ها و دشواری‌ها انتشار شماره پنج هزارم آن را جشن می‌گیری. در همه این سال‌ها «دنیای‌اقتصاد» نه یک خط سیر ثابت که مسیری صعودی و رو به پیشرفت را طی کرده که بی‌شک شاه‌کلید موفقیت آن خط‌مشی مدیرانش بوده است. «دنیای‌اقتصاد» خانواده بزرگی است که با مدیریت مملو از تدبیر و آینده‌نگری جناب آقای دکتر بختیاری و ایده‌های ناب و مبتکرانه سردبیرش جناب آقای میرزاخانی، توانسته است بهترین و حرفه‌ای‌ترین نیروها را در کنار خود داشته باشد.
این روزنامه نخستین روزنامه در ایران است که ثابت کرده است بخش‌خصوصی می‌تواند ضمن بیشترین اثرگذاری، با ثبات و قدرت به حیات خود ادامه دهد. طی همه این سال‌ها، این خود انگیزه‌ای بوده است برای جوانان مستعد که روز خود را با گزارش‌نویسی و تهیه مصاحبه و خبر برای این روزنامه آغاز و با همان کار به پایان رسانند. گرچه «دنیای‌اقتصاد» هم مانند هر خانواده‌ای در طول حیات خود فراز و فرودها و روزهای تلخ و شیرین زیادی را پشت‌سر گذاشته است، اما هر تلخی و هر بحرانی باعث شد که پوست‌اندازی کند و هر بار از پیله تنگ خود برون آید و پروانه‌وار اوج گیرد. هنوز اما مسیر ادامه دارد و جا برای پیشرفت بسیار است و «دنیای‌اقتصاد» چون کودکی پرانرژی اما نوپا در این راه گام بر می‌دارد. برای من که از ابتدا به این خانواده پیوستم نگرانی برای آینده آن کمتر از دل‌مشغولی‌های شخصی‌ام نیست و با زندگی‌ام عجین شده است و همه اینها جدای از شرایط جامعه نیست. از بحران کرونا گرفته تا تحریم‌ها و مشکلات اقتصادی نه‌تنها بر سرنوشت خانواده‌های تک‌تک ایرانی‌ها که بر سرنوشت خانواده بزرگ «دنیای‌اقتصاد» هم اثرگذار است. امید است حالا که موسسه‌ای با چنین کارنامه موفقی در ایران شکل گرفته است، بتواند با فراهم شدن بسترهای مناسب در کشور و رفع دغدغه‌های بازدارنده، با شتاب هر چه بیشتر در مسیر تخصصی و حرفه‌ای خود به پیش رود. موفقیت‌اش بیش باد.
