نماد حضور بخش خصوصی
به‌زعم من اولین و برجسته‌ترین مشخصه روزنامه «دنیای‌اقتصاد» این است که توانسته با تعهد به عملکرد حرفه‌ای و با کیفیت، رسانه‌ای در معنای واقعی کلمه «مستقل» باشد که قدرت و ارزش خود را نه از عنایات خاصه این و آن، بلکه از اعتماد مخاطبان و اعتبار حرفه‌ای و اجتماعی‌اش کسب می‌کند.
روزنامه «دنیای‌اقتصاد» discourse یا به قول دلواپسان زبان و ادبیات فارسی «گفتمان» نسبتا منسجمی برای تحلیل وقایع اقتصادی ایران و جهان دارد که مبتنی بر تحلیل علمی و استدلال منطقی است.
همچنین این رسانه چیزی فراتر از یک «کاغذ اخبار» بوده و تلاش کرده از تحولات محیط اقتصاد و کسب و کار، یک روایت معنادار به فعالان و صاحب‌نظران اقتصادی عرضه کند که بازتاب‌دهنده پرسش و دغدغه‌های آنها باشد. استفاده موثر «دنیای‌اقتصاد» از دو عنصر گفتمان و روایت در تولید محتوا، می‌تواند سرمشقی برای هر رسانه ایرانی باشد که می‌خواهد استانداردهای کیفی خود را به تراز بین‌المللی نزدیک کند.
در عین حال فکر می‌کنم نگاه جست‌وجوگرانه در روایت‌سازی «دنیای‌اقتصاد» از وقایع محیط کسب و کار و روندهای راهبردی اقتصاد ایران و جهان می‌تواند عمق بیشتری پیدا کند و از منظر توجه به توصیف جزئیات نهادی بازارهای شکل‌دهنده نظام اقتصادی، غنی‌تر شود.
در سال‌های اخیر، اقتصاد ایران، به خصوص در بخش خصوصی شاهد ظهور نسل جدیدی از مدیران و کارآفرینان است که منطق فنی مدیریت کسب و کار و منطق علمی تحلیل اقتصادی و سیاست‌گذاری را به خوبی درک می‌کنند و آن را در تصمیم‌گیری‌ها و تصمیم‌سازی‌هایشان به کار می‌گیرند.
«دنیای‌اقتصاد» رسانه بسیار شایسته‌ای برای بازتاب صدای این نسل و تقویت گفت‌وگوی مولد میان آنها، حاکمیت و سایر نیروهای اجتماعی است. گفت‌وگویی که کشور عزیزمان را در مسیر «توسعه به مثابه اقدام جمعی» پیش خواهد برد. ان‌شاء‌الله
