«مینو» اعتبار صنعت شیرینی و شکلات ایران
مینو؛ صنعتی با معتبرترین برندهای ملی
از تافی سه ستاره تا آبنبات شیری مینو
گروه صنعتی مینو بالغ بر ۶ دهه فعالیت تولیدی خود توانسته است نام و نشانی نیکو از خود بر سر زبان‌ها بیندازد؛ اولین محصول تولیدی این گروه آبنبات و تافی سه ستاره بود که بیش از ۶۰ سال است با همان ظاهر و سیمای همیشگی همچنان تولید می‌شود و هم اینک نیز سهم تعیین کننده در بازار تافی ایران دارد. تافی‌های سه ستاره مینو در کنار دیگر تافی‌ها با نام تجاری «کاکا» اولین تافی‌های ایران بودند که به صورت صنعتی در ایران تولید و روازنه بازار شدند. بعد از رواج گرفتن تافی‌های مینو در بازار ایران، محصولی با فرمولاسیون آلمان شرقی به نام آبنبات شیری توسط مینو به بازار عرضه شد که بسیار زود باعث افزایش اعتبار این شرکت در بین مردم ایران شد. این محصول آبنبات شیری مینو نام داشت. آبنبات‌هایی سه گوش که ابتدا به صورت فله ای و کیلیویی تولید و در بازار عرضه می‌شد و به مرور زمان با بسته بندی اختصاصی و نشان مینو وارد بازار شد. این محصول خیلی زود مورد پسند مصرف کنندگان قرار گرفت و فروش بسیار خوبی پیدا کرد اما این محصول یک ایراد عمده داشت و آن هم این بود که رقبای شرکت مینو توانستند محصول مشابهی ابه‌دلیل فروش فله ای به بازار عرضه کنند. با وجود اینکه آب نبات شیری با نام مینو معروف بود اما چون دانه ای فروخته می‌شد و بسته بندی نداشت، برای مصرف کننده تفاوتی با سایر محصولات مشابه نداشت. روی قالب آب نبات شیری مینو در آن زمان فقط یک حرف k بود رقبا وقتی ماشین آلات ساخت را سفارش می‌دادند، این علامت را نیز حک می‌کردند علامت K شروع (اول اسم خسرو شاهی به انگلیسی). مدیران شرکت مینو با تغییر تاکتیک این محصول را با بسته بندی و نشان مینو به بازار عرضه کردند و به یکی از محصولات مطرح این مجموعه صنعتی تبدیل شد.
از ویفرهای کارملا تا رنگارنگ
شرکت مینو اواخر شهریور 1341 شمسی برای اولین بار ویفر را در بازار ایران عرضه کرد. کارگاه ویفر‌سازی سومین کارگاهی بود که به راه افتاد مینو صفحه پخت ویفر را برحسب تصادف و فقط برای امتحان خریداری کرد و حتی برای آن ماشین بسته بندی هم سفارش نداده بود و محصول به‌صورت فله و در کارتن بسته بندی می‌شد، تولید ویفر به تدریج افزایش یافت و به 20ماشین 60 صفحه ای رسید. در اول فقط طعم وانیلی تولید و بعدها طعم‌های مختلفی تولید شد تا جایی که محصول ممتاز شد و شرکت‌های دیگر هم آن را تولید کردند و علت موفقیت هم بسته بندی‌های زیبای آن بود که با قیمت 2 ریالی و 5 ریالی با استقبال مصرف کنندگان مخصوصا کودکان روبرو شد. این محصول با نام کارملا، ویفرهای موزی، پنی ویفر، ویفرهای پرتقالی و موزی و... به بازار عرضه شد و به چنان شهرتی دست یافت که عموما در سراسر کشور و توسط عموم مردم ایران خریده می‌شد.
با استقبال مردم رنگ، ظاهر و تنوع در ویفرهای مینو روز به روز متفاوت تر شد. دیری نپایید با تولید انواع تک تک (کیت کت) و یام یام و رنگارنگ وارد بازار ایران شدند و باعث شکل گیری برندهایی در کشور شدند که اعتبارشان کمتر از برند مادر یعنی مینو شدند. امروزه ویفرهای مینو سهم چشمگیری در بازار ویفر ایران دارند و در کشورهای منطقه کاملا شناخته شده‌اند.
شیک ماندگارترین برند آدامس ایران
از ابتدا تاسیس گروه صنعتی مینو، شرکت قصد داشت وارد بازار آدامس شود که قسمت عمده این بازار دست شرکت سقزسازی ایران سازنده آدامس خروس نشان بود و اضافه کردن این محصول به محصولات مینو ابتدا به تنوع محصول مینو کمک می‌کرد و بعد حجم فروش سازمان فروش را بالا می‌برد از طرف دیگر شرکت سقزسازی ایران فقط یک محصول داشت که آن هم عمده فروش‌ها پخش می‌کردند. بنابراین مینو به دنبال فتح بازار آدامس ایران بود. در حالی که ادامس خروس نشان دراژه و با پوشش شکر بود که باعث نرم ماندن سقز می‌شود اما مینو تاکید بر تولید آدامس استیکی داشت. در جایی که به موقعیت آب و هوایی ایران توجه نکرده بود بجز گیلان و مازندارن بیشتر شهرهای ایران از آب و هوای خشکی برخوردارند در نتیجه این امر باعث شد تا مدتی محصول مشتری ببیند وارد نشود. حدود سال 1344 بود که آدامس بادکنکی را به بازار عرضه کردند. البته این محصول تا حدودی موفق شد، ولی آدامس بادکنکی دیگر از مد افتاده بود و قسمت کوچکی از بازار را تشکیل می‌داد.
دراین میان مینو محصولی را درخارج شناسایی کرده بود که آدامس با پوشش آب نبات بود این محصول با نام آدامس «بوم» به بازار عرضه شد اما موفق نبود؛ یکی از نمایندگی‌هایی که شرکت مینو قبلا داشت نمایندگی آدامس چیکلتس بود آدامس معروف آمریکایی از نوع دراژه. بین شرکت مینو و شرکت چیکلتس مذاکراتی برای تاسیس شرکت سهامی برای تولید آدامس چیکلتس آغاز شد که این شراکت بعدها بر اثر اختلاف نظر بین مدیران و شرکای خارجی طرفین به جایی نرسید واین‌رو شرکت را منحل کردند و از هم جدا شدند.
با این حال مینو تولید آدامس را ادامه داد و محصول دراژه ای را با نام «شیک» به بازار عرضه کرد که چندی نگذشت در بازار آدامس ایران رتبه اول را به دست آورد و هم اینک بیش از 70 درصد بازار آدامس قندی ایران را در اختیار دارد و یکی از آدامس‌های پرطرفدار در افغاستان، پاکستان و کشورهای همسایه می‌باشد.
گروه صنعتی مینو در دهه هشتاد با وارد کردن بهترین تکنولوژی روز ایران آدامس‌های بدون قند را با برند «وایت» برای اولین بار در ایران تولید کرد. تا همچنان جزو شرکت‌های پیشگام در تولید آدامس‌های قندی و بدون قند در ایران باشد و پرچمدار تولید آدامس در ایران است.
پفک نمکی مینو شیرین‌ترین برند ایران
مرحوم علی خسرو شاهی در سفر هایش به خارج از کشور مرتب در نمایشگاه‌ها و مغازه‌ها نمونه اجناس مختلف را جمع آوری می‌کرد و می‌چشید در یکی از این سفرها به محصولی برخورد که بعدها در ایران با نام پفک نمکی معروف شد محصولی که علی خسرو شاهی به آن برخورده بود محصول شرکت آمریکایی بیاتریس فودز بود هر کس این محصول را چشید از آن خوشش آمد لذا بلافاصله با تولید کننده محصول تماس گرفت تا محصول را تحت لیسانس آنها تولید کنند. مذاکرات انجام شد از فروش برای حق لیسانس، ماشین آلات ساخت پفک نمکی به نام اکسترودر را به گروه صنعتی مینو اجاره داده و بدین ترتیب حق لیسانس دریافت شد.
مرحوم خسروشاهی نام گذاری این محصول می‌گوید: دردوران کودکی با مادرم به قنادی «مینا» در ابتدای خیابان نادری می‌رفتیم آنها یک شیرینی داشتند به نام پفک که خیلی مورد علاقه من بود محصولی هم که قرار بود تولید شود خیلی پف داشت و شور بود، تصمیم گرفتم اسم آن را پفک نمکی بگذارم و با عجله زیاد و برای اینکه مبادا شرکت دیگری اسم مشابهی ثبت کند اسم را ثبت کردم بعد از امضا قرار داد فورا مقدمات تولید فراهم شد و پفک نمکی را به بازار عرضه کردند این محصول به یکی از موفق‌ترین و پرسود‌ترین محصولات مینو تبدیل شد. پفک نمکی بقدری موفق شد که شرکت مینو در سال 1356 در صدد بود واحد‌هایی برای آن در شهرستان اهواز و در شیخ نشین‌های خلیج فارس تاسیس کند تا محصول تازه به دست مصرف کننده برسد و در هزینه حمل نقل که خیلی حجیم بود صرفه جویی شود البته مزیت تولید این محصول در کشورهای خارجی این بود که اگر روی واردات این جنس تعرفه واردات وضع می‌شد حقوق گمرکی شامل تولیدات داخلی نمی‌شد.
با افزایش فروش و موفقیت روز افزون پفک نمکی، لازم بود که واحد تولید این محصول توسعه پیدا کند. لذا این واحد را نیز به زمین محصولات و همچنین یک سالن غذا خوری جدید برای کارکنان که در زمین جدید کار می‌کردند ساختند.
پفک نمکی در واقع جایگزین نام صنعتی فرآورده‌های حجیم شده بر پایه بلغور است که در ایران به آنچنان شهرتی رسیده است که تمامی فرآورده‌های حجیم شده بر پایه بلغور در ایران را با نام پفک می‌شناسند. در حال حاضر گروه صنعتی مینو در چهار شرکت پارس مینو(تهران)، مینو شرق(زاهدان)، مینوفارس(شیراز) و صنعتی مینو در زنجان در حال تولید است و تنها فرآرده حجیم شده بر پایه بلغور در ایران است که دارای استاندارد 2880 به عنوان بالاترین استاندارد این طبقه محصول در ایران است.
اوج گیری مینو با بیسکویت و شکلات
در دهه 40 مینو برای شیرین کامی مردم با راه اندازی و تاسیس خطوط بیسکویت و شکلات عملا گام بزرگی را در توسعه صنعتی خود برداشت. این شرکت ابتدا خطوط بیسکویت را با خرید دو فر بزرگ از شرکت بیکر پرکینز انگلستان راه اندازی کرد و خیلی سریع از نظر ظرفیت تولید بزرگترین واحد تولید بیسکویت در ایران را به نام خود به ثبت رساند و هم اینک بعد از حدود نیم قرن همچنان به عنوان غول بیسکویت‌سازی ایران شناخته می‌شود. و طی چند سال مینو پرفروش‌ترین بیسکویت‌ها در ایران تولید کرد. تنوع قابل توجه در محصولات بیسکویتی این شرکت باعث شد که هیچگاه رقبا نتوانند به این غول بیسکویت‌سازی در ایران برسند. محصولاتی همچون پتی بور، ساقه طلایی و ترد، سه برند بیسکویت در ایران هستند که هرکدام با خصوصیات خاص خود بخشی از نیاز مصرف کنندگان به بیسکویت در ایران را پاسخ می‌دهند. هم اینک روزانه بالغ بر 350 تن پتی بور، ساقه طلایی و ترد در ایران و در شرکت‌های صنعتی مینو، پارس مینو و مینو شرق تولید می‌شود که این میزان سهم تعیین کننده در بازار بیسکویت در ایران دارد.
واحد تولید شکلات هم با تولید شکلات با مارک مینو آغاز به کار کرد و تدریجا با اضافه کردن دو محصول به نام‌های کیت کت و اسمارتیز تحت لیسانس شرکت راونتری مکینتاش انگلستان مقام اول را از نظر تولید و فروش شکلات در ایران کسب کرد بعد‌های فکر یک همکاری بین الملی سه جانبه با توسعه این کارگاه در ذهن مدیران مینو به تدریج قوت گرفت به نحوی که در اواخر سال 1978 میلادی (1357) در سوئیس بین مدیران گروه صنعتی مینو، راونتری مکینتاش و نستله مذاکرات سه جانبه ای برای پروژه مشترکی در خصوص تولید شکلات در ایران انجام شد.بعداز این مذاکرات این برند رسما به عنوان «برند ملی در ایران» به ثبت رسید. در همین دوران محصولاتی با روکش شکلاتی نیز توسط این گروه وارد بازار شدند که همچنان در نزد مصرف کنندگان دارای اعتبار و جایگاه ویژه ای هستند.
گروه صنعتی مینو با هدف توسعه و تعالی این برند در دهه هشتاد مدرن‌ترین ماشین آلات رباتیک تولید شکلات در جهان را در اختیار گرفت و هم اینک در دو کارگاه شکلات‌سازی قدیم و جدید محصولات متنوع شکلات را تولید می‌کند. مینو در راستای توسعه محصولات شکلاتی و پاسخ دادن به نیاز هر چه بهتر مصرف کنندگان، طرح توسعه محصولات شکلاتی خود را با راه اندازی کارخانه استحصال دانه کاکائو کلید زد و این کارخانه با هدف تولید کره و پودر کاکائو در آستانه بهره‌برداری است.
شهر صنعتی مینو در خرمدره زنجان
سیاست دولت در دهه‌های چهل وپنجاه شمسی بر این اساس بود که حتی المکان از تمرکز صنایع در تهران جلوگیری کند. چرا به نظر می‌رسید تهران ظرفیت جمعیت بیشتر را ندارد. مخصوصا که حجم آب آن محدود است و ازدیاد جمعیت با عث آلودگی هوا و افزایش بیشتر ترافیک می‌شود. به علاوه دلیلی وجود نداشت که فقط تهران از مزایای صنعتی شدن کشور بهرمند شود. بر اساس این سیاست دولت پنج سال معافیت مالیاتی برای واحد‌های تولیدی قائل شده بود که در خارج از شعاع 120 کیلومتری تهران تاسیس شوند.
گروه صنعتی مینو این زمین را درسال 1352 با هدف بهره‌مندی از این فرصت سرمایه‌گذاری اقدام به خرید زمین و راه اندازی شهر صنعتی مینو در منطقه خرمدره از توابع زنجان در فاصله 250 کیلومتری غرب تهران کرد. زمینی که در مجاورت روستایی با همین نام قرار داشت و پس از راه اندازی مینو در این منطقه، بعدها با افزایش جمعیت و توسعه و آبادانی به شهرستان خرمدره تغییر نام پیدا کرد.
بعد از مینو تحولی بزرگی برای خرمدره بود. در استخدام نیروی کار اولویت با جمعیت جویای کار در خرمدره بود. نیروی کار لازم برای کارخانه از کارگران محلی تامین شد و این کارگران مشکلات تهران را برای رفت و آمد به کارخانه نداشتند اما نیروی کار کافی نبود از روستاهای اطراف خرمدره نیرو می‌گرفتیم به‌زودی میزان بیکاری در جمعیت جویای کار در حد صفر شد. از روستاهای با فاصله 25 تا 30 کیلومتر نیز برای استخدام مراجعه می‌کردند با وجود این جذب نیرو به ویژه در زمستان‌ها مشکل بود برای جذب نیروی انسانی به امامان مساجد هم متوسل می‌شدیم با وجود این شماری نیز از تهران استخدام شدند و شرکت مجبور به خانه‌سازی در اطراف کارخانه شد تا آن منطقه جایی برای زندگی شود.
کارخانه در سال 1354 شمسی به بهره‌برداری رسید و در فاصله کم تر از چهار سال تولید آن به 180 تن رسید. روزانه حدود 300 تن جنس به کارخانه وارد و خارج می‌شد به نحوی که شرکت‌های حمل و نقل منطقه از عهده اش بر نمی‌آمدند روزانه حدود 100 کامیون برای حمل کالاهای استفاده می‌شد.
موسسه خیریه مینو را در نیز آنجا راه اندازی کرد و مشغول ساختن بیمارستان مدرن و مجهزی در خرمدره بود. در سال 1353 دیگر خرمدره به منزله یکی از چهار شرکت‌های گروه صنعتی مینو، یعنی شرکت صنعتی پارس، شرکت خوراک، شرکت صادراتی پرسوئیس مطرح شده بود نام مینو خرمدره گرفت.
اولین دستگاه‌هایی که از تهران به خرمدره انتقال پیدا کرد: پفک نمکی، آب نبات، تافی و بعد از آن خطوط تولید بیسکویت خرمدره منتقل شد که بزرگترین خطوط تولید بیسکویت در دنیا بود و می‌توانست انواع اقسام بیسکویت را تولید کند خطوط تولید بیسکویت را در سالهای 1355 و 1356 شرکت بیکر پرکینز نصب و راه اندازی کرد. برای بیسکوییت چهار فر یا خط تولید سفارش دادند و نصب کردند. از محصولاتی که در خرمدره تولید می‌شد یکی بیسکویت دیجستیو بود که تحت لیسانس شرکت یونایتد بیسکویت انگلستان ساخته می‌شد و بعدها به ساقه طلایی تغییر نام یافت. محصولات دیگری همچون کیک پم پم در خرمدره تولید شد که اعتبار ملی به خود گرفتند و برای تغذیه مدارس تولید می‌شد. تولید و راه اندازی خط کیک پم پم مدت 2 ماه انجام شد. در سال 1355 فعالیت‌های کارخانه خرمدره را توسعه دادند و با استخدام نیروهای جدید کادر سرپرستی را تقویت کردند و به همین منظور آگهی استخدام کارخانه در روزنامه‌های عصر تهران مرتب به چاپ می‌رسید.
در سال 1358 کارخانه خرمدره در حقیقت به شکل یک پارک صنعتی در آمده بود که منطقه مسکونی و سایر امکانات زندگی را در اختیار کارگران و کارمندان خود گذاشته بود و به توسعه منطقه کمک بسیاری کرده بود در سال 1355 کارخانه 200 نفر پرسنل داشت در حالی که در شرح خلاصه وضعیت این کارخانه آمده است که در سال 1358 شمار کارگران به 1900 نفر و شمار کارمندان تکنسین‌ها و مهندسان نیز 200 نفر رسیده بود. به علاوه برنامه‌های دیگری نیز برای بهبود زندگی کارکنان و اهالی منطقه در دست اقدام بود.
یکی از امتیازات مهم گروه صنعتی مینو قدرت مالی آن بود. گروه صنعتی مینو توجه دقیقی به گردش نقدینگی شرکت داشت و مراقب بود که عملیات گروه حداکثر نیازهای نقدی شرکت را تامین کند. در این زمینه گروه صنعتی مینو از امتیازاتی برخوردار بود: اولا قسمت مهمی از مواد اولیه که عبارت بودند از آرد، شکر و روغن نباتی در داخل کشور تولید می‌شد یا در داخل کشور موجود بود و روزانه یا حداکثر هر سه روز یک بار تحویل انبار کارخانه می‌شد. بنابر این لزومی نداشت که منابع زیادی برای انبار کردن این مواد هزینه شود، سازمان فروش مرتبا به دنبال وصول مطالبات شرکت بود و می‌کوشید مبالغ فروش ظرف کوتاه‌ترین مدت به حساب شرکت واریز شود. در این مورد فروش مستقیم به خرده فروش‌ها کمک مهمی به وصول مطالبات در کوتاه مدت بود عمده فروش‌ها انتظار تخفیف و پرداخت بلند مدت را داشتند.
در نتیجه گردش نقدینگی سریع قسمت مهمی از نیازهای مالی گروه از طریق عملیات جاری شرکت تامین می‌شد. گروه می‌توانست مرتبا به سرمایه‌گذاری برای تولید محصولات جدید و اضافه کردن ظرفیت اقدام کند سود شرکت مجددا صرف سرمایه‌گذاری در خود شرکت می‌شد .
از خوراک ایران تا قاسمِ ایران
یکی از مهمترین امتیازات گروه صنعتی مینو داشتن بزرگترین شبکه پخش مویرگی توزیع محصولات در ایران است. این گروه پیش از راه اندازی کارخانجات تولیدی، اقدام به راه اندازی شبکه پخش مویرگی در ایران کرد و در سراسر کشور با خرید ملک و راه اندازی سوله‌ها و انبارهای مدرن، عملیات توزیع را از درب کارخانه به درب مغازه استارت زد و هم اینک بالغ بر 70 سال تجربه توزیع پخش مویرگی محصولات در کشور ا در کارنامه خود دارد. خوراک ایران از جمله شرکت‌های معتبر در صنعت پخش ایران بود که بعد از تغییر نام به قاسمِ ایران نیز همچنان رویه و اعتبار خود را حفظ کرد و در کنار توزیع انحصاری محصولات گروه صنعتی مینو در دورافتاده‌ترین نقاط کشور، فرآیند توزیع محصولات غیر مینو را نیز در دستور کار داشته و دارد و هم اینک بیش از 2 هزار محصول را با انواع وسائل سبک و سنگین روزانه در کل کشور به دست بالغ بر 150 هزار فرشگاه و خرده فروش در کشور می‌رساند. همین نکته باعث شده است که این گروه از لحاظ نقدینگی با مشکلی روبرو نباشد و بتواند با فروش نقدی و وصول به موقع مطالبات، چرخه نقدینگی را در تمام شرکت‌های تولیدی گروه صنعتی مینو مدیریت کند.
شرکت‌های این گروه پس از انقلاب به سازمان صنایع ملی واگذار شدند. و با آغاز اجرای اصل 44 قانون اساسی و خصوصی‌سازی صنایع با پیگیری‌های اثربخش سید آزادگان، حضرت حجت الاسلام و المسلمین سید علی اکبر ابوترابی و با پرداخت شمن معامله به شرکت اقتصادی و خودکفایی آزادگان به عنوان یک هلدینگ مطرح اقتصادی که عموم سهامدارانش آزادگان پیش و پس از انقلاب هستند، واگذار شد.
پس از واگذاری این گروه، عملا شرکتی در آستانه ورشکستگی به شرکت اقتصادی و خودکفایی آزادگان واگذار شد. شرکتی که برندهای معتبرش در آستانه افول از یک صنعت پر رونق، سودده و با قدرت مالی و نقدینگی بالا به یک شرکت زیان ده، کم رونق و پر از چالش‌های صنعتی روبرو شده بود. گروه صنعتی که شاید اگر به شرکت اقتصادی و خودکفایی آزادگان واگذار نمی‌شد، بی تردید سرانجامی همچون تمامی شرکت‌های واگذار شده به بخش خصوصی در سرانجامش بود.
پس از واگذاری این گروه به شرکت اقتصادی و خودکفایی آزادگان، اقدامات اساسی در زمینه بهسازی و نوسازی خطوط تولید انجام گرفت تمامی خطوط فرسوده احیا، بازسازی و نوسازی شد و شرکت‌های تولیدی گروه صنعتی مینو روز به روز در حال نزدیک شدن به جایگاه قبلی خود بود. در این ایام طرح‌های توسعه ای نیز در دستور کار قرار گرفت. بزرگترین و مدرن‌ترین خطوط تولید داروهای سافت ژلاتینی ایران در اوج تحریم‌ها و با تلاش چشمگیر از آمریکا برای این شرکت دارویی ـ آرایشی و بهداشتی مینو خریداری و راه اندازی شد. خط شکلات قدیم در شرکت صنعتی پارس مینو دیگر کفاف بازار را نمی‌داد و بر همین اساس ماشین آلات تمام رباتیک تولید شکلات از معتبرترین کارخانجات خطوط شکلات‌سازی جهان خریداری و نصب شد. در همین زمینه با توجه به تغییر ذائقه مردم به آدامس‌های بدون قند، خطوط صد درصد مدرن آدامس‌سازی با برند وایت در مینو راه اندازی شد تا گامی بزرگ در بدست آوردن مجدد سهم بازار آدامس ایران برداشته شود.
پس از واگذاری ناموفق شرکت شوکوپارس به بخش خصوصی و به تعطیلی کشیده شدن این صنعت صاحب نام ایران، در سال 1380 گروه صنعتی مینو اقدام به خرید شرکت شوکوپارس کرد و با تلاش بی وقفه و شبانه روزی اجازه نداد این صنعت 58 ساله از بین برود و امروز با تولید انواع محصولات شکلاتی، پودری و شربتی یکی از شرکت‌های موفق گروه صنعتی مینو باشد تا با این کار دست رقیب دیروزی اش را بگیرد و همچنان بستری برای درخشش این نشان نام آشنای ایرانی را در عرصه صنعت غذایی کشور مهیا کند.
گروه صنعتی مینو با هدف بهره‌برداری از ظرفیت استانهای خرماخیز جنوب غرب ایران و با تکیه بر این باور که ذائقه مردم ایران در حال تغییر یافتن به سمت محصولات سلامت محور است، اقدام به راه اندازی شرکت صنایع غذایی مینو فارس در شیراز کرد تا با این کار تولید انواع محصولات سلامت محور و بدون هیچ‌گونه افزودنی را بر پایه خرما در دستور تولید قرار دهد. محصولاتی که دیری نپایید قبل از استقبال مردم ایران از آن، مورد استقبال کشورهای توسعه یافته در اروپا و آمریکا واقع شود و جزو معدود محصولات ایرانی است که استانداردهای رسمی اداره کل استاندارد اتحادیه اروپا را برای واردات به اروپا و عرضه در فروشگاه‌های کشورهای عضو این اتحادیه را اخذ کند.
گروه صنعتی مینو در دهه هشتاد شمسی با هدف دستیابی به بازارهای کشورهای حوزه خلیج فارس، شاخ آفریقا، آسیای میانه شرکت ورشکسته نان رضوی در سیستان و بلوچستان را خرید و با سرمایه‌گذاری هدفمند در آنجا، صنایع غذایی مینو شرق را در زاهدان راه‌اندازی کرد که این روزها به نگین صنعتی استان محروم سیستان و بلوچستان تبدیل شده است.
مینو مسیر توسعه و تعالی را هیچگاه از دستور برنامه ریزی خود خارج نکرد و در سالهای اخیر که کشور با چالش‌های اقتصادی روبرو شد و برخی صنایع برای تامین مواد اولیه با مشکل جدی روبرو شده بود؛ اقدام به خرید کارخانه روغن در بهشهر مازندران کرد. کارخانه ای که به صنایع غذایی مینو کاسپین تغییر نام یافت و هم اینک به صورت شبانه روزی نه تنها تمام نیاز گروه صنعتی مینو به مواد اولیه را تامین می‌کند، بلکه به‌زودی انواع روغن و سس را برای مصرف خانوار روانه بازار خواهد کرد.
این گروه در چارچوب سیاست‌های کلی تکمیل زنجیره تامین مواد اولیه کارخانه قند فسا را نیز با مساحتی بالغ بر 250 هکتار در شهرستان فسا خریداری کرد. این کارخانه هم اینک ظرفیت تامین 7 درصد از نیاز کشور به شکر را دارد که گروه صنعتی مینو در یک برنامه ریزی یکساله در نظر دارد حداقل 10 درصد از نیاز کشور را به شکر در این کارخانه تامین کند.
گروه صنعتی مینو البته گام بزرگ دیگری را در تکمیل زنجیره تامین مواد اولیه در سالهای اخیر برداشته است و به‌زودی با افتتاح رسمی کارخانه استحصال دانه کاکائو نه تنها تمام شرکت‌های تولیدی گروه صنعتی مینو را در زمینه نیاز مصرفی کره، پودر و دیگر مشتقات دانه کاکائو برطرف خواهد کرد، بلکه بخش قابل توجهی از مصرف داخلی کشور را به این محصول مهم و کلیدی در صنایع شکلات‌سازی تامین و بستری مناسب در خودکفایی ملی به این محصول استراتژیک در صنایع غذایی را فراهم خواهد کرد.
از دیگر اقلام مهم مصرفی شرکت‌های تولیدی گروه صنعتی مینو می‌توان به آرد برای تولید محصولات بیکری این گروه اشاره کرد. در همین زمینه در دهه هفتاد سیلوهای ذخیره‌سازی گندم و کارخانه تمام مکانیزه تولید آرد در استان زنجان راه اندازی شده است و سالانه این گروه با خرید تضمینی و نقد گندم از کشاورزان، نیاز سالانه شرکت‌های تولیدی به آرد و مشتقات گندم را تامین می‌کند. بر همین اساس در سال زراعی پیش روی شرکت صنعتی مینو خرمدره گندم مورد نیاز شرکت‌های تولیدی مینو را تا پایان سال 1400 خرید و با این کار و در کنار کارخانه‌های تولید روغن و شکر و استحصال دانه کاکائو عملا این گروه را در تامین مواد اولیه برای تولید بیش از 400 محصول تولیدی خودکفا کند.
گروه صنعتی مینو با توجه به نیاز مبرم به صنایع کارتن، مقوا و بسته بندی، اخیرا با امضا تفاهم نامه بین المللی با شرکت‌های معتبر کارتن سازی، اقدام به وارد کرد تجهیزات و ماشین آلات تمام اتوماتیک کارتن و مقواسازی کرده است تا با این اقدام نه تنها به تمام نیازهای حوزه بسته بندی خود پاسخ دهد، بلکه شهر بزرگ کارتن‌سازی مینو را راه اندازی خواهد نمود تا با این اقدام اساسی و بنیادی ضمن کاهش قیمت تمام شده محصول شرایط جلوگیری از خروج اعتبارات مالی از گروه و در نهایت تقویت قدرت نقدینگی را در گروه صنعتی مینو فراهم کند.
بی تردید با گام‌های بلندی که گروه صنعتی مینو در تکمیل زنجیره تامین مواد اولیه برداشته است؛ به‌زودی باید شاهد دستیابی مینو به جایگاه واقعی و حقیقی اش در صنعت ایران زمین باشیم. گروهی که بیش از 60 سال فعالیت مستمر در تمام روزهای تلخ و سخت اقتصادی ایران با سربلندی به سمت قله‌های افتخار صنعتی این مرز و بوم گام برداشته است و امروزه در راه رسیدن به تعالی، خود را محکوم به توسعه می‌داند و هر روز خبرهای خوشی از این گروه منتشر می‌شود.
امید می‌رود این نوستالژی ماندگار صنعتی ایران زمین که چهار نسل را شیرین کام کرده است؛ همچنان بر تارک صنعت کشور بدرخشد. مینو شاید جزو معدود صنایعی است که با تمام روزهای تلخ و شیرین این مردم گره خورده است و این گره با وجود رقبا و برندهای متنوع، همچان بخش مهمی از زندگی مردم شده است و این را می‌توان از قرار گرفتن محصولاتی همچون ساقه طلایی، رنگارنگ، ترد، تک تک، یام یام، شیک، وایت، پفک نمکی مینو، اسمارتیزهای مروارید، پم پم، کاکل، شوکوپارس و... در سبد خرید عموم مردم ایران به خوبی درک کرد.
