به گفته محسن تدین، در چهاردهمین همایش روز بتن شش کارگاه تخصصی «طراحی و اجرای رویه‌های بتنی غلتکی RCCP»، «طرح، تولید، اجرا و کنترل مخلوط رویه‌های بتنی»، «پوشش سخت‌کننده سطحی کف رویه‌های بتنی»، «عملکرد روان‌کننده‌های پلی کربوکسیلاتی رویه‌های بتنی»، «فناوری جدید آب‌بندی بتن» و «بررسی تطبیق الزامات استاندارد ملی ایران با استانداردهای بین‌المللی کفپوش‌های بتنی» از سوی متخصصان ایرانی برگزار می‌شود. به گفته وی، تاکنون ۲۳۰ مقاله علمی به دبیرخانه این کنفرانس ارسال شده که ۱۱۴ مقاله به تایید داوران رسیده است و ۴۴ مقاله به صورت شفاهی و ۷۰ مقاله به صورت چاپی ارایه می‌شود. دکتر تدین گفت: انجمن بتن ایران انجمنی مردم نهاد است که در سال ۷۹ تأسیس شد و براین باور بود که کیفیت بتن را در زمینه طراحی، ساخت و اجرای آن ارتقا دهد. دانش بتن در کشور در سطح خوبی قرار دارد ولی در مرحله عمل کاستی هایی دارد.

تدین تاکید کرد: مسائل کمی و کیفی بتن همواره از نظر اقتصادی و فنی یکی از چالش‌‌های پیش‌روی صنعت بتن است. با توجه به رکود موجود در اقتصاد کشور،کاهش ساخت‌وساز‌های بخش خصوصی، کاهش پروژه‌‌های عمرانی دولتی و عدم مصرف بتن در ساخت‌وساز‌های مسکن مهر، حجم مصرف بتن و سیمان در کشور به شدت کاهش یافته طوری که مصرف داخلی سیمان به بیش از ۵۵ میلیون تن در سال ۹۱ و به کمتر از ۴۵ میلیون تن در سال ۹۴ رسید. وی افزود: علاوه بر مشکلات ایجاد شده برای صنعت سیمان کشور، مشکلات جاری برای صنایعی همچون شن و ماسه، قالب بتن، ساخت میلگرد بتن و صنعت افزودنی و مواد کمکی مصرفی در بتن و سازه‌‌های بتنی به وجود آمده و کاهش حجم گردش پول در این صنایع موجب کاهش اشتغال و سودآوری شده و بسیاری از واحدها را در آستانه تعطیلی یا ورشکستگی قرار داده است. بنابراین با توجه به ظرفیت‌سازی‌‌های گذشته در این صنایع باید فکر جدی به حال این صنعت شود.

رئیس هیأت مدیره انجمن بتن ایران بیان کرد: ظرفیت تولید سیمان در کشور امروز در حدود ۸۵ میلیون تن و متناسب با آن ظرفیت تولید سنگدانه، افزودنی، میلگرد و سایر اقلام مورد نیاز در صنعت بتن موجود است. در سال ۹۴ بیش از ۶۰ میلیون تن سیمان تولید شده که نزدیک به یک چهارم آن سهم صادرات است. برای استفاده از این ظرفیت‌ها باید تقاضای بتن و قطعات پیش ساخته بتنی و ملات‌‌های سیمانی را در کشور بالا برد. چنانچه ساخت‌وساز بنا‌های مسکونی، تجاری، آموزشی، درمانی و غیره در کشور نیز از حالت رکود خارج شود، انتظار نمی‌رود مصرف سیمان با درنظر گرفتن سایر پروژه‌‌های عمرانی دولت از ۵۵ میلیون تن در سال تجاوز کند.از این رو  باید به دنبال مصارف جدید همچون مصرف بتن در رویه‌‌های بتنی در راه‌سازی‌ها، فرودگاه‌ها، شهرک‌ها ، محوطه‌سازی‌ها و غیره باشیم.

وی ادامه داد: اگر فقط ده درصد از رویه‌‌های آسفالتی را به صورت بتنی درآوریم، نزدیک به ده میلیون تن سیمان را به خود اختصاص داده و مشکلات موجود را حداقل در صنعت سیمان رفع خواهد کرد. وی گفت: انتظار نمی‌رود صادرات سیمان فراتر از ۱۵ میلیون تن شود و شاید به صلاح نباشد صادرات سیمان را دنبال کنیم. بهتر است سیمان اضافی کشور را به نحو مقتضی و مناسب استفاده و قیر مصرفی در رویه‌‌های آسفالتی را صادر کنیم. چالش دیگر در صنعت بتن، ارتقای کیفی بتن ، سازه‌‌های بتنی و قطعات پیش‌ساخته بتنی است. این ارتقای کیفی علاوه بر جنبه‌‌های اقتصادی موجب حفظ محیط زیست و توسعه پایدار خواهد شد. این مسوول صنعت بتن یادآور شد: بالا بردن سطح مقاومتی بتن و همراه آن سطح دوام، از جمله دغدغه‌‌های جدی است. آموزش دست‌اندرکاران صنعت بتن، تغییر جدی در آموزش‌‌های دانشگاهی و آموزش استادکاران و کارگران مرتبط با صنعت بتن می‌تواند بهترین راهکار برای نیل به این هدف باشد. به این ترتیب عمر سازه‌‌های بتنی و قطعات بتنی به مراتب بیشتر می‌شود. همچنین می‌توان ابعاد سازه‌ها و قطعات بتنی را کوچک‌تر کرد که کمک شایانی به ساخت و سازها می‌کند و هزینه تعمیرات را به شدت پایین می آورد. وی ابراز امیدواری کرد که همه دست‌اندرکاران و صاحب‌نظران بخش های خصوصی و دولتی دست به دست هم دهند و در این راستا گام‌‌های بلند بردارند.

اخبار مرتبط