بخشنامه های متعدد مانع توسعه صادرات شد

شرکت‌های سرب و روی برای تامین خاک با مشکل مواجه هستند چه راهکارهایی را پیشنهاد می‌دهید؟  

صنعت سرب روی جزو معدود صنایع در کشور است که دولت در آن سرمایه‌گذاری نکرده، بلکه عمده سرمایه‌گذاری توسط بخش خصوصی انجام گرفته است. در حال حاضر ۴۸۰ هزار تن ظرفیت تولیدی بخش روی داریم و ۴۲۰ هزار تن ظرفیت تولید شمش سرب که علاوه بر تامین نیازهای داخلی می‌تواند به عنوان صادرات غیرنفتی کشور نیز به محسوب شود. متاسفانه هم روی و هم سرب مشکل ماده اولیه دارند که بایستی معادن کوچک را فعال کرد، با ورود موقت کارخانه‌ها را سرپا نگه داشت و با سرمایه‌گذاری در سایر معادن از جمله مهدی‌آباد نسبت به تامین کنسانتره در دنیا اقدام کرد.

 اثرات نرخ ارز را در صنعت سرب و روی چگونه ارزیابی می کنید؟

تغییرات نرخ ارز بیشترین اثر را در صنعت سرب روی( که بر مبنای  LME  است) دارد و بالا رفتن قیمت‌های جهانی یا افت آن می‌تواند اثرات مثبت و منفی در صنعت داشته باشد ولی با توجه به شرایط و نوسانات ارزی در چندماه گذشته، این نوسانات هم تاثیر زیادی داشته است. متاسفانه بخشنامه‌های مکرر و پی‌درپی سبب کاهش تولید شده و در شرایطی که قادر به تولید با شرایط راحت نیستیم، شرایط ایجاد شده با این بخشنامه‌ها تقریبا یک نوع «خود تحریمی» را به صنعت تحمیل کرده است. در شرایط فعلی باید صنعتی که می‌تواند بازار صادراتی داشته باشد را تقویت کرد.

صادرات این صنعت چه وضعیتی دارد؟

وضعیت صادراتی صنعت قبل از بخشنامه‌ها خوب بود، ولی اکنون در شرایط بسیار بدی به سر می‌برد. پیشنهاد تولیدکنندگان به وزارت صمت این است که در خصوص شمش روی هر آنچه که ماده معدنی از معدن انگوران به صورت سهمیه داده بشود شامل قیمت‌گذاری و عرضه در بورس کالا باشد و هر آنچه که از معادن کوچک به دست می‌اید دولت دخالتی نکند و ارز آن در سامانه سنا واگذار شود. با محصول به دست آمده از ماده اولیه انگوران کاملا بازار داخلی تامین می‌شود در خصوص شمش سرب هم متاسفانه باطری‌سازان کم‌لطفی می‌کنند  مصرف که تاکنون ۵۰ درصد بود از سوی باطری‌سازان رعایت نمی‌شود و وزارت صمت نیز در این خصوص سکوت کرده است.

 اخیرا صادرات منوط به عرضه در بورس شده است. شرکت‌های فعال در این صنعت با چه چالش‌هایی در این زمینه مواجه هستند؟

عرضه در بورس باید شامل شمش روی سهمیه از  معدن انگوران ، شود و اولین شرکتی که در بورس محصول عرضه کرد ،شرکت زرین معدن اسیا  بود، شرکت‌های دیگر هم همکاری کردند.نکته مهم همکاری در خصوص تامین نیازهای داخلی است، ولی باید توجه  داشت که تولیدکننده در این شرایط سخت نباید تحت فشار قرار گیرد هر کسی به هر میزان که سهمیه می‌گیرد با توجه به اندازه مصرف، میزان شمش تولیدی خود را در بورس عرضه کند. اگر از ماده معدنی خارج از سهمیه‌بندی استفاده می‌کند، دیگر نباید شامل عرضه در بورس و قیمت‌گذاری شود اگر این پیشنهاد مورد قبول وزارت صمت قرار گیرد می‌تواند در حل مشکل تولیدکنندگان بسیار موثر باشد.

 چشم‌انداز صنعت را چگونه می‌بینید؟

چشم‌انداز صنعت بسیار مثبت است البته اگر دچار «تحریم داخلی» نشویم. در تحریم‌های گذشته، علاوه بر اینکه این نیازصنعت داخلی را تامین کرد و توانست صادرات قابل ملاحظه‌ای داشته باشد البته باید توجه داشته باشیم که اکنون زمان همکاری است متاسفانه برخی فقط با لحن تند انتقاد می‌کنند که نمی‌توان گفت صادقانه است. این اتهام که سهمیه بگیریم و نخواهیم تعهدات خود را انجام دهیم، منصفانه نیست باید اکنون همکاری صنعت و وزارت صمت بیشتر باشد.

 با توجه به اینکه خاک انگوران در حال اتمام است برنامه برای تامین خاک معادن مهدی‌آباد چیست؟

هر معدنی یک روز ذخیره‌اش به پایان می‌رسد معدن انگوران هم روزی ذخیره‌اش به پایان خواهد رسید.  شرکت تهیه و تولید باید نسبت به افزایش عملیات اکتشافات تکمیلی اقدام سریع کند. ما اعلام آمادگی کردیم که در انگوران با هزینه خودمان اکتشافات تکمیلی انجام دهیم متاسفانه بوروکراسی موجود مانع از اقدامات ما شد. اکنون هم آمادگی داریم با همکاری چند تیم داخلی و خارجی این کار را انجام دهیم، اگر به ذخایر اضافه شد که به نفع کشور است و اگر ذخیره پیدا نشد که ریسک آن را ما پذیرفتیم.

 چه برنامه‌هایی برای مهدی‌آباد دارید؟

زرین معدن اولین شرکتی بود که در معدن مهدی‌آباد عملا سرمایه‌گذاری کرد در سال ۹۱ حدود ۶ سال پیش کسی باور نمی‌کرد که از خاک مهدی‌آباد ۶ درصد محصول به دست ‌آورد ولی این کار انجام شده است. بعد از آن اتفاقاتی افتاد، اکنون کنسرسیوم، باطله‌برداری خوبی انجام  داده و ما هم یک پروژه ۳۰۰ هزار تن کنسانتره در حال احداث داریم امیدواریم به زودی فاز دوم آن به بهره‌برداری برسد که بایستی در تامین نیاز صنعت قرار گیرد، امید داریم که همه همکاری کنند تا بتوانیم هر چه زودتر فاز سوم را هم به انجام برسانیم.