در گفتوگو با امیر غریفی مطرح شد:
مدل جدید فروشگاههای زنجیرهای
ابتدا خودتان را معرفی کنید و در مورد گروه انتخاب و حوزههای فعالیت آن بگویید.
سید امیر غریفی هستم. ابتدا فعالیت خود را در حوزه بورس آغاز کردم و از سال ۸۰ وارد شرکت مهرام شدم و تجارب زیادی را در آن به دست آوردم. بعد از آن وارد گروه دینا و شرکت چیتوز شدم که با حجم کار چندین برابری نسبت به مهرام روبهرو شدم. پس از آن به خارج از کشور رفتم و با یکی از شرکتهای بزرگ تولید محصولات شوینده همکاری کردم. به کشورهایی مثل ترکیه، افغانستان، ارمنستان و عراق صادرات محصول انجام دادم. از حدود ۲ سال پیش به منظور راهاندازی و توسعه فروشگاههای زنجیرهای در شرکت انتخاب به عنوان مدیرعامل کار خود را آغاز کردم. فعالیت اصلی گروه انتخاب در حوزه لوازم خانگی بوده که حدود ۴۰ سالی در این زمینه فعالیت میکند. از سال ۹۵ بحث فروش زنجیره ای به دلیل جذابیت زیاد و علاقهای که به این کار وجود داشت، در دستور کار قرار گرفت. در ابتدا مطالعات زیادی برای چگونگی ورود به این حوزه و نوع فعالیت شرکت با توجه به تعدد رقبا و جنس فعالیت آنها، انجام شد و در نهایت مدل convenience store که ما اسم آن را فروش رفاهی گذاشتهایم، انتخاب شد. این فروشگاهها یک مدل جدید از فروش زنجیره ای است که ۴۰ تا ۵۰ سالی است در اکثر نقاط دنیا فعالیت میکنند. نماد این نوع فروشگاه، فروشگاههای ۷-Eleven هستند که متمایز از سایر فروشگاههای زنجیرهای است. در این مدل ما با مغازههای کوچک یا همان بقالیها که با ورود فروشگاههای تخفیف محور دچار بحران شدهاند، وارد مذاکره میشویم و به آنها میگوییم که تمام اجناس و نیازهای مغازه شما را تامین میکنیم و شما فقط با همان مدل سنتی اجناس را میفروشید. فقط در تهران حدود ۲۰ هزار واحد بقالی داریم که بازار بزرگی را در اختیار دارند. ما با تامینکنندگان مذاکره کرده و اجناس را در انبارهای خود نگهداری میکنیم و مغازهدار به محض اعلام نیاز به هر کالایی آن کالا را درب مغازه تحویل میگیرد. او دیگر دغدغهای برای تامین کالا، پرداختهای مالیات، آب و برق و گاز و بیمه و ... را ندارد و بر اساس یک سیستم فرانچایزی تنها اجناس خود را میفروشد و سود نهایی آن را تقسیم میکند. ما برای دستیابی به دانش این کسب و کار با یک شرکت کره ای که ۱۲ هزار و ۵۰۰ شعبه در این کشور دارد، قرارداد انتقال دانش منعقد گردید و از شب یلدای سال گذشته فعالیت خود را آغاز کردیم. این مدل کسب و کار در کره جنوبی در تمامی حوزهها اعم از داروخانهها، اغذیه فروشیها و ... وجود دارد. برآوردها نشان میدهد ارزش بازار خرده فروشی در ایران ۴۵ میلیارد دلار است که ما اگر بتوانیم تنها ۱۰ درصد از این بازار را در قالب فرانچایز اداره کنیم، شاهد حجم بزرگ اشتغال و کارآفرینی خواهیم بود.
چه فرآیندی را برای رسیدن به نقطه کنونی طی کردید و چه اهدافی دارید؟
ما برای ۵ سال آینده رسیدن به ۱۰ هزار فروشگاه در سراسر کشور را در برنامه خود قرار داده ایم که ۲ تا ۳ هزار فروشگاه آن در تهران و بقیه در کلانشهرها و شهرهای ایران با برند انتخاب من خواهد بود. ما شرکت جوانی هستیم که سعی کرده ایم، بهترین نیروهای حوزه خرده فروشی و فروشگاههای زنجیرهای ایران را کنار هم جمع کنیم و هسته مرکزی را در کمتر از یک ماه شکل دادیم. در کمتر از دو ماه با تامین کنندگان وارد مذاکره شدیم و قراردادها را منعقد کردیم، انبارها را مجهز کردیم و اولین فروشگاه خود را شب یلدای سال گذشته افتتاح کردیم. در کمتر از ۳ ماه نیز تعداد شعب خود را به ۹ رساندیم. شعب ما از ۶ صبح تا ۲۴ شب و در ۳۶۰ روز از سال آماده ارائه خدمات هستند که برای ۲۴ ساعته کردن ساعات کار با توجه به مسائل امنیتی در حال مذاکره با نهادهای مسوول هستیم.
آیا در این مدل، بحث فروش اینترنتی هم مطرح است؟
در مدل convenience store فروش اینترنتی چندان مطرح نیست چرا که سعی میکند با همان مدل قدیمی در کمترین زمان نیاز شما را درب منزل تحویل دهد. این فروشگاهها مثل هایپراستار نیست که ۵۰ هزار قلم کالا و فروش اینترنتی داشته باشد بلکه مثل بقالیهای بزرگ است که امکان عرضه کالا در محدوده محل فعالیت را به شکل تلفنی دارد.
آیا فعالیت شما رقیبی برای فروشگاههای تخفیفدار است؟
به اعتقاد من دخالتی در کسب و کار هم ندارند. در فروشگاههای ما تخفیف چندانی داده نمیشود اگر به دنبال تخفیف باشید باید در آخر هفته با ماشین به هایپراستار یا شهروند آرژانتین بروید و در آنجا کل نیاز خود را تامین کنید. اما برای نیازهای روزمره مثل آدامس، سیگار یا بستنی شما به هایپراستار نمیروید و از اولین مغازهای که به چشمتان میخورد، خرید میکنید. ما به دنبال این مشتریان هستیم؛ تمامی فروشگاههای ما با یک چیدمان یکسان از سه بخش تشکیل شده است؛ یک بخش فروش که کلیه نیازهای شما از یک سوپرمارکت را برطرف میکند؛ یک بخش غذای آماده و یک بخش ارائه خدمات که خدمات ATM را در داخل فروشگاه و نه در خیابان به شما ارائه میدهد. شما میتوانید همه خریدهای خود را انجام دهید، کارهای بانکی روزمره تان را در محیطی امن به انجام برسانید و در نهایت قهوه ای سفارش دهید و با خیال راحت به خانه بروید. جمع این کارها در یک فروشگاه وجود ندارد و ما تنها مرکز ارائه چنین خدماتی هستیم.
چه کالاهایی در این فروشگاهها عرضه میشود و با چه برندهایی همکاری میکنید؟
ما تمامی مواد غذایی مورد نیاز خانوادهها را تامین میکنیم و شما میتوانید تقریبا تمامی برندها را در فروشگاههای ما ببینید. البته بسته به اندازه فروشگاه ممکن است برخی برندهای با سهم بازار کمتر را نداشته باشیم، اما قطعا محصولات پرفروش مثل کاله در تمامی فروشگاهها دیده میشود.
به عنوان یک فعال حوزه مواد غذایی تا چه اندازه کیفیت محصولات برای شما مهم است و «انتخاب من» در این حوزه چه اقداماتی انجام داده است؟
به عنوان کسی که سالها در این حوزه فعالیت کرده، براین باورم که مشکل اصلی در ایران، بحث لجستیک است. چه به لحاظ فنی و چه به لحاظ نیروی انسانی مشکلات زیادی در بحث لجستیک وجود دارد. از سوی دیگر مردم به دلیل پیدا کردن قدرت انتخاب، اهمیت زیادی به کیفیت میدهند و باتوجه به اینکه سیستم لجستیکی و توزیع تامین کننده، ضعیف بود، ما مجبور شدیم انبار بزرگی برای نگهداری حداقل موجودی کالا ایجاد کنیم. در این میان شرکتهای لبنیاتی با توجه به دارا بودن یک سیستم توزیع مناسب، کمک بزرگی به افزایش کیفیت میکنند. این شرکتها سرمایهگذاری زیادی روی سیستم توزیع خود کردهاند، اما در مورد کالاهای دیگر که تاریخ انقضا زیاد دارند، به دلیل نداشتن سیستم توزیع و لجستیک مناسب اغلب کیفیت محصولات را تحت تاثیر قرار میدهند.
چه مشکلات و موانعی برای راهاندازی و فعالیت در این حوزه داشتید و چه راهکارهایی برای حل این مسائل به کار گرفتید؟
بزرگترین مانع ما چالشهای قانونی است که قوانین مورد نیاز برای این حوزه وجود ندارد. دومین مساله عدم آشنایی ارکان بزرگ اقتصادی با بحث فرانچایز و مزیتهای آن است. دادگاههای تخصصی برای آن وجود ندارد و تنها برخی اتاقهای داوری موجود است. بحث دریافت مجوزها در این حوزه نیز با چالشهای مختلف روبهرو است. از سوی دیگر قوانین موجود هم برای شرایط و موارد خاص نوشته شده و خود مشکل زاست.
برای توسعه و رفع موانع چه درخواستی از دولت دارید؟
بزرگترین کمک و بهترین تصمیم دولت این است اختیارات بیشتری به بخش خصوصی میدهد، چراکه صنایع ما بیش از مشکلات خارجی از خود تحریمی و سیاستهای غلط داخلی ضربه میخورند.
ارسال نظر