فن متهورانه رسول

رضا خدادادی / دبیر گروه ورزش رسول بازهم یکی از آن زیرهای از مچ پای برق‌آسایش را گرفت از همان‌ها که هیچ‌کس در دنیای کشتی عینش را نمی زد. همان‌قدر جسورانه. حرف‌هایش بوی عبور از خط قرمز را می‌داد اما او فقط آژیر قرمز را به صدا درآورد. هشدار داد. برای نجات کشتی از تعلیق. برای آنکه ورزشکار و قهرمانش بعدها مسبب تعلیق ورزش اول کشور نام نگیرد و درخیابان و شهرش انگشت نمای مردم نشود.

حرف او ساده است و نباید سوءتعبیر شود. او نمی‌گوید مقابل ورزشکاران رژیم غاصب صهیونیستی کشتی بگیریم. او تعیین تکلیف نمی‌کند. فقط می‌گوید دیگر دوره و زمانه بازی قبل از ملاقات با آنها را باختن یا نسخه پزشکی آوردن برای بازی نکردن با آنها گذشته. دیگر دستمان رو شده و مراجع بین‌المللی وحتی کمیته بین‌المللی با لابی صهیونیست‌ها به‌شدت روی موضوع زوم کرده‌اند. حالا هر بهانه‌ای به معنی پشت کردن برمنشور المپیک و عبور از روح بازی جوانمردانه است. منشوری که تخطی از آن، گزک دست این کمیته خواهد داد برای تعلیق کشتی و حتی ورزش ایران. حالا خادم چه می‌گوید. او می‌گوید اگر آرمان‌ها و ایدئولوژی ما می‌گوید آن را صاف و پوست کنده اعلام کنیم و سرافرازانه مقابل اسرائیل ورزشکاری را روی تشک نفرستیم و تعلیق و محرومیت را هم با سری افراشته بپذیریم نه اینکه ورزشکار نگون بختی را که مدت‌ها خودش را آماده کسب مدال کرده از رفتن روی تشک منع کنیم بعد هم تمام کاسه کوزه‌ها سراو شکسته شود و عمر ورزشی‌اش با یک محرومیت تباه شود. حرفی که بعید به‌نظر می‌رسد ناحساب باشد.