تماشاگر مجبور است ریسک کند - ۱۸ آبان ۹۱
ستاره پسیانی را بیشتر در سالن‌های تئاتر دیده‌ایم، اما او بازیگر سینما و تلویزیون هم هست. مثلا بازیگر در فیلم‌های روایت‌های ناتمام، موج سوم، زن سوم، ورود آقایان ممنوع یا سریال بچه‌های من و کلاه قرمزی ۸۸ و نمایش‌های متولد ۶۱، تریو، خانه، مکاشفه در باب یک مهمانی خاموش، تجربه‌های اخیر بود. او خیلی کوتاه برای مخاطبان حرفه‌ای و غیرحرفه‌ای تئاتر و سینما پیشنهادهای ویژه‌ای دارد. به نظر شما چگونه می‌توان مردم را به دیدن تئاتر تشویق کرد؟ این روزها بلیت‌های نمایش گران است و تئاترها هم محدود هستند در نتیجه خرید بلیت تئاتر کمتر در سبد خانوارها وجود دارد؟
متاسفانه در شرایطی هستیم که هزینه بلیت‌های تئاتر بالا است، مثلا بلیت تماشاخانه ایرانشهر که تئاترهای خوبی هم روی صحنه می‌برد ۲۰ هزارتومان است و در این شرایط من چطور می‌توانم به تماشاگر بگویم که تئاتر ببیند؟ تماشاگر باید ریسک کند و هزینه بالایی رابرای بلیت تئاتری بدهد که شاید اصلا موردپسندش هم نباشد و به خاطر شرایطی که وجود دارد و هزینه‌های بالا، واقعا نمی‌توانم به مردم بگویم بروید فلان کار را ببینید.
متاسفانه در شرایطی هستیم که هزینه بلیت‌های تئاتر بالا است، مثلا بلیت تماشاخانه ایرانشهر که تئاترهای خوبی هم روی صحنه می‌برد ۲۰ هزارتومان است و در این شرایط من چطور می‌توانم به تماشاگر بگویم که تئاتر ببیند؟ تماشاگر باید ریسک کند و هزینه بالایی رابرای بلیت تئاتری بدهد که شاید اصلا موردپسندش هم نباشد و به خاطر شرایطی که وجود دارد و هزینه‌های بالا، واقعا نمی‌توانم به مردم بگویم بروید فلان کار را ببینید.
ستاره پسیانی را بیشتر در سالن‌های تئاتر دیده‌ایم، اما او بازیگر سینما و تلویزیون هم هست. مثلا بازیگر در فیلم‌های روایت‌های ناتمام، موج سوم، زن سوم، ورود آقایان ممنوع یا سریال بچه‌های من و کلاه قرمزی ۸۸ و نمایش‌های متولد ۶۱، تریو، خانه، مکاشفه در باب یک مهمانی خاموش، تجربه‌های اخیر بود. او خیلی کوتاه برای مخاطبان حرفه‌ای و غیرحرفه‌ای تئاتر و سینما پیشنهادهای ویژه‌ای دارد. به نظر شما چگونه می‌توان مردم را به دیدن تئاتر تشویق کرد؟ این روزها بلیت‌های نمایش گران است و تئاترها هم محدود هستند در نتیجه خرید بلیت تئاتر کمتر در سبد خانوارها وجود دارد؟
متاسفانه در شرایطی هستیم که هزینه بلیت‌های تئاتر بالا است، مثلا بلیت تماشاخانه ایرانشهر که تئاترهای خوبی هم روی صحنه می‌برد ۲۰ هزارتومان است و در این شرایط من چطور می‌توانم به تماشاگر بگویم که تئاتر ببیند؟ تماشاگر باید ریسک کند و هزینه بالایی رابرای بلیت تئاتری بدهد که شاید اصلا موردپسندش هم نباشد و به خاطر شرایطی که وجود دارد و هزینه‌های بالا، واقعا نمی‌توانم به مردم بگویم بروید فلان کار را ببینید.
در صحبتتان به ریسک تماشاگر اشاره کردید که به نظرم نکته خوبی است. شما چه راهی را پیشنهاد می‌کنید که این ریسک کاهش یابد؟ مردم چه تئاتری را ببینند که پس از آن از صرف هزینه خود راضی باشند؟
غیر از این که من مدت زیادی است روی صحنه‌ام، در واقع سال‌ها است که تماشاگر تئاتر هستم و در این سال‌ها فهمیده‌ام که سلیقه‌ام چیست یا چه نوع کارهایی را دوست دارم. مسلما یک سری کارها و برخی از کارگردان‌ها مطابق سلیقه من نیستند و من آن کارها را نمی‌بینم. البته افراد زیادی می‌گویند که باید برای درک تئاتر تمامی کارها را دید، اما من متاسفانه وقت لازم را ندارم، بنابراین مجبورم که انتخاب کنم. از بین کارهای امروزی کار آقای امیررضا کوهستانی و همایون غنی‌زاده را دوست دارم.
چه چیز کار آقای کوهستانی یا غنی‌زاده را دوست دارید؟ چرا جذب کار این کارگردانان شده‌اید؟
می‌توانم بگویم که مدرن بودن، تجربی بودن و ساختارشکنی این کارگردانان برایم جذاب است، به علاوه اینکه این افراد استعدادهای جوان هستند و من خودم هم جوان هستم و این برایم بسیار جذاب است.
در این مدتی که شما بازیگر تئاتر بوده‌اید برخوردی از تماشاگران دیده‌اید که انتظارش را نداشته‌اید و شما را ناراحت کرده یا دوست نداشته باشید؟ مثلا شما در یک صحنه تلخ بازی کنید و مردم بخندند؟
به عنوان بازیگر تئاتر و کسی که ۲۲ سال از عمر خود را روی صحنه سپری کرده، عقیده دارم که تماشاگر حق دارد که هر نوع واکنشی نشان دهد. وقتی تماشاگری وارد سالن می‌شود از هرطبقه، فرهنگ و با هر سطحی از سواد که باشد وارد صحنه می‌شود و این اجازه را دارد که هر کاری بکند و من به عنوان بازیگری که روی صحنه هستم باید ببینم چگونه می‌توانم مخاطبم را کنترل کنم.
پس به نظر شما فرهنگی به نام فرهنگ تئاتر دیدن وجودندارد؟
در برخی از تئاترها، تماشاگر وارد کار می‌شود و من تجربه اینگونه کار را زیاد داشته‌ام. به نظر من در این تئاترها تماشاگر مختار است که هر بازی یا هر عکس‌العملی که دوست دارد انجام دهد و در اینگونه کارها نمایش در حقیقت کارت سبز ورود تماشاگر به زمین بازی را می‌هد. زمانی هم که من به عنوان بازیگر تئاتر روی صحنه می‌روم می‌دانم که تعدادی تماشاگر موافق دارم و تعدادی تماشاگر مخالف، در نتیجه خودم را برای عکس‌العمل‌های احتمالی آماده می‌کنم.
ازکارهایی که روی صحنه است چه کاری را پیشنهاد می‌دهید؟
«دیوارچهارم» به نظرم کاری است که حتما تماشاگران باید به تماشایش بروند، البته نمی‌دانم هنوز امکان خرید بلیت این کار آقای کوهستانی فراهم است یا نه.
سینما چطور؟ سینما می‌روید؟
وقت نمی‌کنم.
سینمای جهان را دنبال می‌کنید؟ یک فیلم دوست‌داشتنی را که این اواخر دیده‌اید معرفی کنید.
فیلم آخرپولانسکی به نام «کشتار» را بسیار دوست داشتم. فیلم ۷۰ دقیقه‌ای که باهزینه تولید کم و تعداد محدودی بازیگر در یک لوکیشن توانست مرا سرگرم کند و در تمام طول فیلم هیچ اتفاق هیجان‌انگیزی نیفتاد. درواقع فیلم یک روند ساده در مورد دو زوج که برای فرزندانشان تصمیم می‌گیرند توانست مرا به طور کامل به خود جذب کند.
فیلم‌های سینمایی را از چه طریقی انتخاب می‌کنید؟ در تئاتر که گفتید نام کارگردان برایتان اهمیت دارد.
در سینما هم نام کارگردان مهم است، برخی اوقات نام فیلمنامه‌نویس و ستاره‌هایی که در یک فیلم‌بازی می‌کنند هم در انتخاب آ ن اثر به هم کمک می‌کنند. گاهی داستان یک فیلم را می‌شنوم یا در یک مجله‌ای معرفی از یک فیلم را می‌خوانم و همین باعث می‌شود که برای دیدن این فیلم مشتاق شوم. نمی‌توانم ژانر خاصی را نام ببرم در حقیقت همه جور فیلمی را دوست دارم.
با توجه به اینکه از کودکی روی صحنه بوده‌اید، حتما در کشورهای دیگر هم به دیدن تئاتر رفته‌اید. چه تفاوتی ازلحاظ قیمت بلیت‌ها بین کشور ما و کشورهای دیگر وجود دارد؟
متاسفانه در خارج از ایران هیچ وقت برای تماشای تئاتر پولی پرداخت نکرده‌ام، چون در آنجا بیشتر مهمان فستیوال‌ها بوده‌ام. درنتیجه نمی‌دانم به طور دقیق چقدر تفاوت وجود دارد، اما همیشه تئاترهای خوب در سالن‌های خوب، گران‌تر، بسیار گران‌تر از بلیت‌های سینما است.
برای کسانی که تازه می‌خواهند تماشاگر تئاتر شوند چه پیشنهادی دارید؟
به نظرمن کسی که آغاز راه است و تازه قصد دارد با دنیای تئاتر آشنا شود بهتر است به دیدن همه تئاترهای در حال اجرا برود و تمام کارها را ببیند تا سلیقه خودش را پیدا کند و بفهمد که چه کارگردانی یا ژانری را می‌پسندد. بعد از این او دیگر می‌تواند به راحتی تصمیم بگیرد که چه کاری را ببیند و سراغ چه اجراهایی نرود. ازسوی دیگر تماشاگرانی هستند که مخصوص «ایرانشهر» هستند و برخی از تماشاگران فقط «تئاترشهر» می‌روند. تماشاگران ایرانشهر شاید در این اواخر تماشاگرانی حرفه‌ای شده‌اند و من به خاطر دارم که اوایل در ایرانشهر کسانی که به تماشای تئاتر می‌آمدند تماشاگر حرفه‌ای تئاترنبودند.
تماشاگر حرفه‌ای و غیرحرفه‌ای را از کجا تشخیص می‌دهید؟
توضیح دادن این مساله خیلی سخت است. تماشاگر حرفه‌ای تئاتر تمرکزی دارد و این تمرکز را به عوامل روی صحنه منتقل می‌کند، در حالی که تماشاگر غیرحرفه‌ای کسی است که آمده است تایک ساعت ازوقت خود را بگذراند و تمرکز کافی را برای تماشا یا اجرا ندارد.
متاسفانه در شرایطی هستیم که هزینه بلیت‌های تئاتر بالا است، مثلا بلیت تماشاخانه ایرانشهر که تئاترهای خوبی هم روی صحنه می‌برد ۲۰ هزارتومان است و در این شرایط من چطور می‌توانم به تماشاگر بگویم که تئاتر ببیند؟ تماشاگر باید ریسک کند و هزینه بالایی رابرای بلیت تئاتری بدهد که شاید اصلا موردپسندش هم نباشد و به خاطر شرایطی که وجود دارد و هزینه‌های بالا، واقعا نمی‌توانم به مردم بگویم بروید فلان کار را ببینید.
در صحبتتان به ریسک تماشاگر اشاره کردید که به نظرم نکته خوبی است. شما چه راهی را پیشنهاد می‌کنید که این ریسک کاهش یابد؟ مردم چه تئاتری را ببینند که پس از آن از صرف هزینه خود راضی باشند؟
غیر از این که من مدت زیادی است روی صحنه‌ام، در واقع سال‌ها است که تماشاگر تئاتر هستم و در این سال‌ها فهمیده‌ام که سلیقه‌ام چیست یا چه نوع کارهایی را دوست دارم. مسلما یک سری کارها و برخی از کارگردان‌ها مطابق سلیقه من نیستند و من آن کارها را نمی‌بینم. البته افراد زیادی می‌گویند که باید برای درک تئاتر تمامی کارها را دید، اما من متاسفانه وقت لازم را ندارم، بنابراین مجبورم که انتخاب کنم. از بین کارهای امروزی کار آقای امیررضا کوهستانی و همایون غنی‌زاده را دوست دارم.
چه چیز کار آقای کوهستانی یا غنی‌زاده را دوست دارید؟ چرا جذب کار این کارگردانان شده‌اید؟
می‌توانم بگویم که مدرن بودن، تجربی بودن و ساختارشکنی این کارگردانان برایم جذاب است، به علاوه اینکه این افراد استعدادهای جوان هستند و من خودم هم جوان هستم و این برایم بسیار جذاب است.
در این مدتی که شما بازیگر تئاتر بوده‌اید برخوردی از تماشاگران دیده‌اید که انتظارش را نداشته‌اید و شما را ناراحت کرده یا دوست نداشته باشید؟ مثلا شما در یک صحنه تلخ بازی کنید و مردم بخندند؟
به عنوان بازیگر تئاتر و کسی که ۲۲ سال از عمر خود را روی صحنه سپری کرده، عقیده دارم که تماشاگر حق دارد که هر نوع واکنشی نشان دهد. وقتی تماشاگری وارد سالن می‌شود از هرطبقه، فرهنگ و با هر سطحی از سواد که باشد وارد صحنه می‌شود و این اجازه را دارد که هر کاری بکند و من به عنوان بازیگری که روی صحنه هستم باید ببینم چگونه می‌توانم مخاطبم را کنترل کنم.
پس به نظر شما فرهنگی به نام فرهنگ تئاتر دیدن وجودندارد؟
در برخی از تئاترها، تماشاگر وارد کار می‌شود و من تجربه اینگونه کار را زیاد داشته‌ام. به نظر من در این تئاترها تماشاگر مختار است که هر بازی یا هر عکس‌العملی که دوست دارد انجام دهد و در اینگونه کارها نمایش در حقیقت کارت سبز ورود تماشاگر به زمین بازی را می‌هد. زمانی هم که من به عنوان بازیگر تئاتر روی صحنه می‌روم می‌دانم که تعدادی تماشاگر موافق دارم و تعدادی تماشاگر مخالف، در نتیجه خودم را برای عکس‌العمل‌های احتمالی آماده می‌کنم.
ازکارهایی که روی صحنه است چه کاری را پیشنهاد می‌دهید؟
«دیوارچهارم» به نظرم کاری است که حتما تماشاگران باید به تماشایش بروند، البته نمی‌دانم هنوز امکان خرید بلیت این کار آقای کوهستانی فراهم است یا نه.
سینما چطور؟ سینما می‌روید؟
وقت نمی‌کنم.
سینمای جهان را دنبال می‌کنید؟ یک فیلم دوست‌داشتنی را که این اواخر دیده‌اید معرفی کنید.
فیلم آخرپولانسکی به نام «کشتار» را بسیار دوست داشتم. فیلم ۷۰ دقیقه‌ای که باهزینه تولید کم و تعداد محدودی بازیگر در یک لوکیشن توانست مرا سرگرم کند و در تمام طول فیلم هیچ اتفاق هیجان‌انگیزی نیفتاد. درواقع فیلم یک روند ساده در مورد دو زوج که برای فرزندانشان تصمیم می‌گیرند توانست مرا به طور کامل به خود جذب کند.
فیلم‌های سینمایی را از چه طریقی انتخاب می‌کنید؟ در تئاتر که گفتید نام کارگردان برایتان اهمیت دارد.
در سینما هم نام کارگردان مهم است، برخی اوقات نام فیلمنامه‌نویس و ستاره‌هایی که در یک فیلم‌بازی می‌کنند هم در انتخاب آ ن اثر به هم کمک می‌کنند. گاهی داستان یک فیلم را می‌شنوم یا در یک مجله‌ای معرفی از یک فیلم را می‌خوانم و همین باعث می‌شود که برای دیدن این فیلم مشتاق شوم. نمی‌توانم ژانر خاصی را نام ببرم در حقیقت همه جور فیلمی را دوست دارم.
با توجه به اینکه از کودکی روی صحنه بوده‌اید، حتما در کشورهای دیگر هم به دیدن تئاتر رفته‌اید. چه تفاوتی ازلحاظ قیمت بلیت‌ها بین کشور ما و کشورهای دیگر وجود دارد؟
متاسفانه در خارج از ایران هیچ وقت برای تماشای تئاتر پولی پرداخت نکرده‌ام، چون در آنجا بیشتر مهمان فستیوال‌ها بوده‌ام. درنتیجه نمی‌دانم به طور دقیق چقدر تفاوت وجود دارد، اما همیشه تئاترهای خوب در سالن‌های خوب، گران‌تر، بسیار گران‌تر از بلیت‌های سینما است.
برای کسانی که تازه می‌خواهند تماشاگر تئاتر شوند چه پیشنهادی دارید؟
به نظرمن کسی که آغاز راه است و تازه قصد دارد با دنیای تئاتر آشنا شود بهتر است به دیدن همه تئاترهای در حال اجرا برود و تمام کارها را ببیند تا سلیقه خودش را پیدا کند و بفهمد که چه کارگردانی یا ژانری را می‌پسندد. بعد از این او دیگر می‌تواند به راحتی تصمیم بگیرد که چه کاری را ببیند و سراغ چه اجراهایی نرود. ازسوی دیگر تماشاگرانی هستند که مخصوص «ایرانشهر» هستند و برخی از تماشاگران فقط «تئاترشهر» می‌روند. تماشاگران ایرانشهر شاید در این اواخر تماشاگرانی حرفه‌ای شده‌اند و من به خاطر دارم که اوایل در ایرانشهر کسانی که به تماشای تئاتر می‌آمدند تماشاگر حرفه‌ای تئاترنبودند.
تماشاگر حرفه‌ای و غیرحرفه‌ای را از کجا تشخیص می‌دهید؟
توضیح دادن این مساله خیلی سخت است. تماشاگر حرفه‌ای تئاتر تمرکزی دارد و این تمرکز را به عوامل روی صحنه منتقل می‌کند، در حالی که تماشاگر غیرحرفه‌ای کسی است که آمده است تایک ساعت ازوقت خود را بگذراند و تمرکز کافی را برای تماشا یا اجرا ندارد.
ارسال نظر