پیش‌بینی می‌شود در سال ۲۰۵۰ تعداد ۹/ ۲ میلیارد خودرو در جهان مورد استفاده قرار بگیرد. این آماری است که کارلوس گون، مدیرعامل سابق گروه رنو - نیسان در تابستان امسال ارائه داد. از آن سو دیتر زیتش، مدیرعامل گروه دایملر نیز عقیده دارد که از میانه دهه ۳۰ قرن حاضر باید به‌طور کامل با آنچه اکنون خودرو خوانده می‌شود خداحافظی کرد و با مفهوم جدیدی از یک ابزار هوشمند که استفاده حمل و نقل نیز دارد استقبال کرد. این دو پیش‌بینی ما را به این نقطه می‌رساند که صنعت خودرو جهان برای جایگزین کردن خودروهای کنونی به یک جهش تولید نیاز دارد.

اما این جهش را چه خودروسازانی رقم خواهند زد؟ مارک روتریر، تحلیلگر وب‌سایت «کارکرفت» بر این عقیده است که تحول خودروها به‌صورتی است که کار تولید را ساده‌تر می‌کند. روندی که خودروها در حال تکامل هستند به این صورت است که یکی از بزرگ‌ترین‌ مفاهیم در صنعت خودرو از بین می‌رود. یعنی کلاس اکونومی که بخش اصلی تولید خودرو جهان را به خود اختصاص می‌دهد دیگر در سه دهه آینده مفهوم کنونی را نخواهد داشت. خودروهای بنزینی به ماشین‌های لوکسی با مشتری‌های خاص تبدیل می‌شوند که کمتر از ۲ درصد خودروها را تشکیل می‌دهند. همه‌گیر شدن تولید خودروهای برقی رده‌بندی اقتصادی را از صنعت خودرو حذف می‌کند؛ چرا که تجهیزات اصلی توسط چند شرکت بزرگ تولید می‌شوند و خودروها تنها در میزان برق مصرفی برای شتاب و سرعت‌های مختلف دسته‌بندی می‌شوند. آن هم برقی که بخش زیادی از آن توسط نور خورشید و به رایگان از پنل‌های سقفی در خودرو یا خانه تامین می‌شود. این روند اکنون توسط یک مدل از تویوتا پریوس آغاز شده است.

دستیابی به یک خودرو کلاس اکونومی (با این شیوه) می‌تواند یک جهش تولید را در تمام خودروسازان ایجاد کند. برخلاف آنچه تصور می‌شود، در سه دهه آینده خودران بودن یک خودرو مساله مصرف‌کنندگان نخواهد بود، هر چند ممکن است آن را یک برتری به حساب آورند: اما الکتریکی بودن خودرو دیگر یک الزام به حساب خواهد آمد. پیش‌بینی می‌شود با کاهش قیمت موتورهای الکتریکی و باتری‌ها، راه برای ورود تمام خودروسازان به ساخت خودروهای الکتریکی هموار شود. مگر آنهایی که بازار لوکس اما محدود خودروهای بنزینی را هدف بگیرند یا الزامات تولید در ۲۰۵۰ را در نظر نگیرند که به‌طور خودکار از چرخه رقابت حذف می‌شوند.