نفوذی‌های ترکیه
مترجم: رفیعه هراتی جنبش مرموز مذهبی و سیاسی ملهم از دانش‌آموخته مذهبی ترکیه، فتح‌الله گولن، در رقابت‌های مجلس نمایندگان به نیرویی قدرتمند تبدیل شده است، زیرا حامیان گولن در سراسر کشور میلیون‌ها دلار به یکسری از کاندیداهایی که با آن ها دارای نقاط اشتراکند، کمک می‌کنند. این جنبش که رهبر آن از اقامتگاه خود در مناطق روستایی پنسیلوانیا، حامیانی را از واشنگتن تا آنکارا جذب کرده، مدت‌ها است خود را در زندگی آمریکایی مشارکت داده و به‌ویژه او این مدارس اختصاصی و موسسات ترکی را سازماندهی کرده است. این جنبش که به نام حیزمت به معنی «خدمت» مشهور است در دهه‌های 1960 و 1970 به‌عنوان یک جنبش اسلامی میانه‌رو فعالیت خود را آغاز کرد و مدارس، کسب‌و‌کارها و رسانه‌های وابسته به خود را در سراسر جهان اداره می‌کند. عضویت رسمی در این جنبش وجود ندارد: اعضا می‌گویند از گولن الهام می‌گیرند اما گروه‌های بسیاری که توسط او سازماندهی شده‌اند هرگونه عضویت رسمی را رد می‌کنند. اما دستور کار این جنبش در ترکیه در ماه‌های اخیر مشخص شده است. گولن در سال 1999 درپی اتهام تلاش برای سرنگونی حکومت ترکیه این کشور را ترک کرد. سال گذشته پس از انجام تحقیقات درباره فساد که حزب رجب طیب اردوغان، دولت نخست‌وزیر ترکیه را متزلزل کرد، رابطه او با اردوغان به هم خورد. اردوغان، گولن و حامیان او را مسوول این ماجرا معرفی کرد. در این میان، هم‌پیمانان گولن مشارکت‌شان را در سیاست آمریکا افزایش داده‌اند و به‌عنوان نیرویی از جنوب تگزاس گرفته تا جنوب بروکلین ظهور کرده‌اند. لیبرال دموکرات‌هایی همچون یووت کلارک، جکسون لی، و ال گرین و جمهوری‌خواهان محافظه‌کاری مانند تد پو و پت اولسون همگی به نحوی از کمک‌های مالی اهداکنندگان مرتبط با گولن منتفع شده‌اند.
اما رهبران این جنبش وجود هرگونه سازمانی برای اهدا (یا در واقع اینکه اساسا جنبش گولن دارای سازمانی است) را تکذیب می‌کنند، اما الگوی این اهداها نشان‌دهنده هماهنگی در انجمنی است که درحال به نمایش گذاشتن نیروی سیاسی خود است. به نوشته «وال‌استریت ژورنال» برخی گزارش‌ها حاکی است گولن در سال ۲۰۱۰ به حامیانش گفته است تنها درصورتی می‌توانند او را در «پوکونوس» ملاقات کنند که به نمایندگان محلی کنگره کمک مالی کنند، اما گولن این مساله را تکذیب می‌کند. این کمک‌های مالی موجب شده است کل کمک‌های اعطا شده به برخی از نمایندگان مجلس بسیار قابل توجه باشد. به‌طور مثال افراد مرتبط با مدارس گولن در اکتبر ۲۰۱۳، ۲۳ هزار دلار به شیلا جکسون لی، نماینده تگزاس کمک کردند و به این ترتیب براساس مدارک کمیسیون انتخابات فدرال کل کمک‌های مردمی اعطا شده به او، در این دوره به ۱۳۰ هزار دلار رسید. تگزاس موطن «مدارس هارمونی»، شبکه مدارس اختصاصی گولن است که بحث‌هایی را برانگیخته است. مدارس هارمونی و دیگر موسسات آموزشی مربوط به گولن در سراسر آمریکا، متهم شده‌اند که از ویزای کارگران خارجی سوءاستفاده می‌کنند و از پول مالیات‌دهندگان برای کمک به کسب و کارهای ترکیه‌ای استفاده می‌کنند. هوستون و حومه‌های جنوب غربی، قطب این جنبش در ایالات متحده محسوب می‌شود. بسیاری از مهاجران ترکیه که در این منطقه زندگی می‌کنند برای مدارس یا دیگر سازمان‌های مرتبط با گولن همچون بنیاد تگزاس گلف، بنیاد ریندراپ یا دانشگاه آمریکای شمالی، کار می‌کنند. کمک‌های مالی گروه‌های وابسته به گولن در هوستن به نمایندگان هنری کوئلار، پت اولسون، تد پو، جیم بررایدنستیم و دیگران اعطا شده است. گرچه کمک‌های مالی سیاسی امری متداول است، اما هوستونی‌های وابسته به گولن می‌گویند برای این کمک‌ها هیچ‌گونه هماهنگی از بالا صورت نگرفته است. برای مثال، متین اکرن، معلم یکی از مدارس «هارمونی» که در سال ۲۰۱۲ مبلغ ۲ هزار دلار به
شیلا جکسون لی و در سال 2013 مبلغ 1500 دلار به او کمک کرده، می‌گوید این کمک‌ها به درخواست مدرسه نبوده است. اکرن می‌گوید او و دوستانش در مورد این مسائل بحث می‌کنند. او می‌گوید به دیگر دموکرات‌ها نیز کمک کرده است، اما سوابق نشان می‌دهد اغلب کمک‌های او به جمهوری‌خواهان ازجمله پو، ریک‌پری، فرماندار تگزاس، و سناتور راجر ویکر از می‌سی‌سی‌پی بوده است. «اردال کائار»، مدیر مالی هارمونی در اکتبر 2013 مبلغ 1500 دلار به جکسون لی کمک کرده است. کائلار می‌گوید جکسون لی همیشه حامی مدارس ما بوده است. او در همه برنامه‌های مهمی که هارمونی ترتیب داده، شرکت کرده است. کائلار می‌گوید جکسون لی به افتتاح یک مدرسه هارمونی در واشنگتن دی‌سی کمک کرده است. او می‌گوید: «به‌عنوان مربی، ما از هرکسی که از رسالت ما، دیدگاه ما و فعالیت‌های ما حمایت کند، حمایت می‌کنیم.»
جکسون لی در این مدارس به تازگی ذی‌نفع شده است و به‌عنوان منتخب مدرسه، در ماه ژانویه با سناتور جمهوری‌خواه، تد کروز به رقابت برخاست. مدارک مالی دو دوره انتخابات قبلی که در دسترس عموم قرار گرفته نشان می‌دهد حامیان گولن در بروکلین نیز خود را در زندگی سیاسی آمریکا مشارکت داده‌اند. بسیاری از اهداکنندگان وابسته به گولن در نیویورک در خلیج «شیپ‌شد»، محله طبقه کارگر در کناره جنوبی بروکلین که موطن جامعه متحد ترک‌هاست، ساکن هستند. بسیاری از اعضای این جامعه می‌گویند جنبش گولن فراتر از شعبه محلی مرکز فرهنگی ترکیه فعالیت می‌کند و بسیاری از صاحبان کسب و کارهای موفق حامی آن هستند. (یکی از مقامات این مرکز به وب‌سایت بوزفید گفته است که بسیاری از بانیان این مرکز از گولن الهام می‌گیرند، اما خود مرکز مستقل از او است.»بسیاری از حامیان محلی گولن به بوزفید گفته‌اند که به‌دلیل ایده های مذهبی انعطاف‌پذیر و سیاست‌های راست‌میانه و حامی کسب و کار مجذوب این جنبش شده‌اند. بسیاری از آنان مبالغی را به سیاستمداران آمریکایی ازجمله «یووت کلارک» و «اد تونز» هردو از دموکرات‌های نیویورک و «هنری کوئلار» سناتور دموکرات از تگزاس کمک کرده‌اند.
با این وجود، بسیاری از حامیان گولن می‌گویند این جنبش در تصمیم آنها برای کمک مالی به کاندیداها نقش چندانی نداشته است. «گوک‌هان کاراک اولوکچو»، مالک «روکا کافه» در خیابان امونز که به کرات به کلارک کمک مالی کرده است، می‌گوید: «ما می‌خواهیم به مردم آمریکا نشان دهیم که برای ترک- آمریکایی‌ها (این مسائل) اهمیت دارد.» زمانی که از کاراک اولوکچو پرسیده شد آیا این کمک‌ها تحت تاثیر افراد جنبش صورت گرفته است، گفت او خود انتخاب کرده و پول خود را بخشیده است. او می‌گوید کلارک را دوست دارد چون همسرش اهل جامائیکا است و این نماینده زن کنگره درمورد مسائل حوزه کارائیب کارهای بسیاری انجام داده است. صلاح‌الدین کاراکوش، مالک «ماسال کافه»، می‌گوید هم به نمایندگان دموکرات و هم به نمایندگان جمهوری‌خواه کمک مالی می‌کند. زمانی که از او خواسته شد نمایندگان جمهوری‌خواهی را که به آنها کمک کرده است نام ببرد، او نتوانست نام هیچ‌یک را به خاطر بیاورد. وقتی از او پرسیده شد چرا به کوئلار، نماینده دموکرات تگزاس، که صدها مایل از نیویورک فاصله دارد کمک کرده است، پاسخ داد دوستانی در تگزاس دارد و می‌خواهد از نماینده‌ای حمایت کند که دارای مواضع حمایت از مهاجران است. کاراکوش همچنین می‌گوید از جنبش گولن حمایت می‌کند و به‌طور منظم در شام‌های تعطیلات مرکز فرهنگی ترکیه شرکت می‌کند. او می‌گوید که بسیاری از انتخاب‌های سیاسی خود را براساس بحث‌های انجام شده در مرکز گرفته است، اما به سرعت می‌افزاید که هیچ‌کس او را وادار نکرده به فرد خاصی کمک کند و تنها به او «توصیه» و «پیشنهاد» شده است.
او می‌گوید پولی که بخشیده، پول خودش بوده است. او می‌گوید: «جنبش گولن هیچ پولی برای بخشیدن به کسی ندارد. ما باید به آنها پول بدهیم.»مقامات مرکز فرهنگی ترکیه در خلیج «شیپشد» نیز گفته‌های کاراکوش را تکرار می‌کنند و به بوزفید می‌گویند که از کاندیداها حمایت نمی‌کنند، تقاضای کمک مالی ندارند و در هیچ‌گونه جمع‌آوری پول برای مقاصد سیاسی مشارکت نمی‌کنند. سلیمان آی‌دوغان معاون شعبه این مرکز در بروکلین می‌گوید: «ما سازمانی غیرانتفاعی و غیردولتی هستیم. بنابراین فعالیت‌های سیاسی غیرقانونی خواهد بود.» اما آی‌دوغان که خود از جنبش حمایت می‌کند و شخصا گولن را ملاقات کرده است، می‌گوید برای کلی آیوت، سناتور نیوهمپشایر و استیون سایمبرویتز، نماینده خلیج شیپشد در مجلس، پول جمع‌آوری کرده است. او می‌گوید نقشش در مرکز فرهنگی ترکیه، حمایتش از گولن و جمع‌آوری پول برای مقاصد سیاسی کاملا از یکدیگر مجزا هستند. زمانی که از آی‌دوغان پرسیده شد آیا مرکز فرهنگی ترکیه فعالیت سیاسی انجام می‌دهد یا خیر، او پاسخ داد که فعالیت سیاسی به دعوت از سیاستمداران برای صحبت در مراسم شام یا دیگر رویدادها محدود می‌شود. او می‌گوید اهداکنندگان احتمالا با سیاستمداران در این شام‌ها یا در مجمع اتحاد ترکی- آمریکا که هر سال در واشنگتن دی‌سی برگزار می‌شود، ملاقات کرده‌اند. آی‌دوغان می‌گوید: «ما همه را دعوت می‌کنیم، اما همه شرکت نمی‌کنند. به این ترتیب می‌فهمیم که چه کسی از جامعه ترکی حمایت می‌کند.»سخنگوی اعضای کنگره که از سخاوت جنبش گولن بهره‌مند شده است می‌گوید متوجه هیچ‌گونه رابطه‌ای بین اعضایشان و این جنبش نشده‌ است. برای مثال کوئلار، یکی از کسانی است که بیشترین سهم را از پول‌های وابسته به جنبش گولن داشته است و در دوره انتخابات سال ۲۰۱۴ از حدود ۳۰ نفر مرتبط با این جنبش پول دریافت کرده است. کوئلار از علاقه‌مندان به مسائل ترکیه است و از اعضای جلسه حزبی روابط آمریکا-ترکیه و ترک آمریکایی‌ها است. افراد وابسته به جنبش گولن نه تنها در تگزاس، بلکه در نیویورک و ایلینوی نیز به کوئلار کمک مالی می‌کنند. از سوی دیگر، سخنگوی اولسون می‌گوید او هیچ‌گونه ارتباط خاصی با این جنبش ندارد. این در شرایطی است که اولسون در سپتامبر ۲۰۱۳ هزاران دلار از طرف افراد مرتبط به جنبش گولن دریافت کرده، در مراسم اتحاد ترکی آمریکایی و موسسه گولن شرکت کرده و رئیس ستادش سال گذشته به خرج مرکز اتحاد ترکی آمریکایی به استانبول و آنکارا سفر کرده است.کریس هومان، مشاور ستاد انتخاباتی اولسون، می‌گوید: «اولسون مفتخر است که نماینده یکی از متنوع‌ترین بخش‌های آمریکا از نظر نژادی است. به همین سبب او برای بحث درباره تجارت آزاد، بهبود روابط اقتصادی تگزاس و بازارهای خارج و تقویت همکاری آمریکا با کشورهایی که با آنها نگرانی‌های امنیتی مشترک داریم، با مردم ملاقات می‌کند. تعهد او به اقتصادهای قوی‌تر و دموکراسی‌های قوی‌تر موجب شده است حمایت‌های گسترده‌ای را از سراسر منطقه به دست آورد. ما از هیچ گونه رابطه با گروه‌های مدنظر شما اطلاع نداریم.»اتحاد ترکی آمریکایی، گروه فراگیری که تعدادی از سازمان‌های گولن در ایالات متحده را دربرمی‌گیرد، در ماه رمضان افطاری مجللی را با حضور قانون‌گذاران و کارکنان آنان در «کَپیتال هیل» برگزار کرد. گرین، جکسون لی و کلارک به همراه «آندره کارسون» و «جو گارسیا» نیز از شرکت‌کنندگان در این مراسم بودند. پیش از افطار اعضای کنگره سخنرانی کردند و فیلمی درباره ماه رمضان به نمایش گذاشته شد.
«فاروق تابان»، رئیس اتحاد ترکی آمریکایی در مصاحبه با بوزفید گفت که سازمان او اعضایش را برای کمک‌های مالی سیاسی سازماندهی نمی‌کند. کار این سازمان رابطه برقرار کردن با اعضای کنگره از طریق بردن آنها به سفر ترکیه و جمهوری آذربایجان است. افرادی همچون کوئلار، کلارک، جکسون لی، پو و استیو استاکمن طی دو سال گذشته به این سفرها رفته‌اند. تابان سفری را به بیشکک در قرقیزستان، برای ماه سپتامبر ترتیب داده است. تابان اعطای کمک‌های مالی را به ذات متحد جوامع مهاجران نسبت می‌دهد. او می‌گوید مشارکت این جنبش در سیاست آمریکا در سال 2007 آغاز شد، یعنی زمانی که مهاجران ترکیه برای تصویب نشدن لایحه به رسمیت شناختن نسل‌کشی ارامنه لابی‌گری کردند. تابان می‌گوید: «پس از آن این مشارکت قوت گرفت. سازمان‌های اصلی گولن به مردم جوامع محلی کمک می‌کنند در دی‌سی فعالیت کنند، فقط همین.» او درباره گولن می‌گوید: «گولن فردی بسیار خجالتی است و شخصا از حامیانش تقاضای کمک مالی نمی‌کند.» از تابان پرسیده شد چگونه معلمان جوان مدارس اختصاصی می‌توانند حداکثر کمک مالی را در رقابت‌های انتخاباتی کنگره اعطا کنند؟ و او پاسخ داد: «مردم ترکیه بسیار سخاوتمند هستند و بسیاری از صاحبان کسب‌و‌کارها در جامعه مهاجران ترکیه به دیگر مهاجران کمک می‌کنند.»تابان می‌گوید اتحاد ترکی آمریکایی، بیشتر بر هیات‌های قانون‌گذاری ایالتی متمرکز شده است. او همچنین می‌گوید رابطه‌ای بین نزاع سیاسی در ترکیه و اعطای کمک‌های مالی سیاسی در آمریکا نمی‌بیند. تابان می‌گوید: «اما در هر نوع فعالیتی درحال رشد هستیم. از نظر گستره، اندازه و هرچیز دیگر، تلاش می‌کنیم
کار بیشتری انجام دهیم.»