آیا خودروها خواهند پرید؟

محققان و طراحان، خودروهای دو زیست را دست‌کم در نمونه‌های اولیه اما کاربردی تولید کرده‌اند. خودروهایی که از جاده بدون توقف به آب بزنند و حتی به زیر آب بروند. اما هنوز رویای خودروهای پرنده باقی مانده است. خودروهای پرنده یکی از بحث برانگیزترین موضوعات در عرصه مهندسی حمل و نقل به حساب می‌آیند. گروهی عقیده دارند که خودروهای پرنده هنوز یک رویا هستند و گروهی دیگر بر این نظر هستند که این خودروها ساخته شده و در مرحله تست هستند. مثالشان هم خودروهایی نظیر آیروموبیل است، اما گروه اول این‌گونه استدلال می‌کنند که هنوز خودرویی که قابلیت پرواز داشته باشد ساخته نشده بلکه طرفداران نظر دوم، موضوع را از آخر به اول دیده‌اند؛ یعنی امثال آیروموبیل هواپیماهایی هستند که می‌توانند در جاده نیز حرکت کنند!

فارغ از اینکه کدام نظر درست است، هفته گذشته آیروموبیل یک‌بار دیگر به پرواز درآمد.

محققان و طراحان، خودروهای دو زیست را دست‌کم در نمونه‌های اولیه اما کاربردی تولید کرده‌اند. خودروهایی که از جاده بدون توقف به آب بزنند و حتی به زیر آب بروند. اما هنوز رویای خودروهای پرنده باقی مانده است. خودروهای پرنده یکی از بحث برانگیزترین موضوعات در عرصه مهندسی حمل و نقل به حساب می‌آیند. گروهی عقیده دارند که خودروهای پرنده هنوز یک رویا هستند و گروهی دیگر بر این نظر هستند که این خودروها ساخته شده و در مرحله تست هستند. مثالشان هم خودروهایی نظیر آیروموبیل است، اما گروه اول این‌گونه استدلال می‌کنند که هنوز خودرویی که قابلیت پرواز داشته باشد ساخته نشده بلکه طرفداران نظر دوم، موضوع را از آخر به اول دیده‌اند؛ یعنی امثال آیروموبیل هواپیماهایی هستند که می‌توانند در جاده نیز حرکت کنند!

فارغ از اینکه کدام نظر درست است، هفته گذشته آیروموبیل یک‌بار دیگر به پرواز درآمد. این نسخه سوم از این پروژه است که توسط یک تیم در کشور اسلوواکی دنبال می‌شود و می‌توان آن را کامل‌ترین نمونه از خودرو پرنده تا به امروز به حساب آورد. این پروژه در سال 1990 میلادی آغاز شد و تا به امروز با جدیت دنبال شده است. نسخه سوم آیروموبیل برای اولین بار در سال 2014 به پرواز درآمد. مهم‌ترین تغییری که در آیروموبیلی که هفته گذشته به پرواز درآمد ایجاد شده این است که تلاش کرده‌اند آن را بیشتر از گذشته به خودرو شبیه سازند. آیروموبیل 3 از نمای جلو کاملا یک خودرو کانسپت را تداعی می‌کند. در مقابل برای رسیدن به یک نمای خودرویی، آیرودینامیک هوایی در طراحی قربانی شده است. در نمای بدنه و بالای خودرو که بخش مهمی نیز به‌دلیل محل قرار گرفتن بال‌ها به حساب می‌آید نیز تغییراتی ایجاد شده است. در طراحی جدید سعی شده تا با ایجاد تغییراتی در باله عقب و سکان، نمای خودرو به ماشین‌های مسابقه نزدیک شود. به‌گونه‌ای که اکنون نمای خودروهای مسابقه 24 ساعته لمان را در ذهن تداعی می‌کند.

به‌نظر می‌رسد طراحان آیروموبیل ۳ توانسته‌اند بر بخش زیادی از انتقادها غلبه کرده و ظاهر کار را به خودروها شبیه کنند. اما همه اینها تا زمانی درست است که بال‌های خودرو جمع باشند. وقتی این بال‌ها برای بلند شدن از زمین باز می‌شوند دیگر هیچ‌گونه نمی‌توان پذیرفت که با یک خودرو طرف هستیم. آیروموبیل ۳ کاملا به یک هواپیما تبدیل می‌شود. اینجاست که حتی تخیلگرا‌ترین ذهن‌ها هم نمی‌تواند قبول کند که با یک خودرو طرف هستیم نه یک هواپیما! تلاش‌های انجام گرفته تا به اینجا دست‌کم این را نشان داده که فعلا بدون بال یا ملخ نمی‌توان از زمین بلند شد، اما آیروموبیل ۳ تا همین جا هم قابلیت‌های زیادی از خود نشان داده است. این خودرو زمانی که با بال‌های جمع شده در جاده به حرکت در می‌آید درست مانند یک خودرو رفتار می‌کند. تست‌های انجام شده هندلینگ بالای آن را گزارش کرده‌اند، اما برای تبدیل شدن به یک خودرو، یک مشکل بزرگ سر راه آیروموبیل ۳ قرار دارد. آن هم نداشتن سیستم تعلیق و کمک فنر به میزانی است که سواری آن را به مانند یک خودرو راحت کند. داشتن یک سیستم تعلیق کامل و کارآمد از یکسو نیازمند یک شاسی مانند خودرو است که آیروموبیل سه فاقد آن است و از سوی دیگر وزن آن را به میزان قابل توجهی افزایش می‌دهد که آن وقت کار را برای بلند شدن و پرواز دشوار می‌کند. طراحان آیروموبیل سه در صورتی که بتوانند مشکل سیستم تعلیق این خودرو را حل کنند یک گام بلند برای تبدیل بیشتر آن به خودرو برداشته‌اند.

آیروموبیل 3 برای پیشرانه از یک موتور روتکس 912 بهره می‌برد. موتوری که توسط شرکت روتکس اتریش ساخته شده و ویژه هواپیماهای سبک یک و دو نفره است. این موتور از نوع پیستونی بوده و چهار سیلندر دارد. حجم آن نیز به‌طور دقیق 1211 سی‌سی است که 1200 سی‌سی گفته می‌شود. موتور روتکس 912 در حالت استاندارد 80 اسب بخار دارد، اما برای این خودرو پرنده از نوع تقویت شده آن که 100 اسب بخاری است و UL نامیده می‌شود استفاده کرده‌اند. هنر طراحان آیروموبیل سه این بوده که این موتور را هم برای حرکت هوایی و هم برای حرکت زمینی به کار گرفته‌اند و از 2 موتور جداگانه استفاده نکرده‌اند. شاید در نگاه اول کار راحتی به‌نظر برسد، اما از نظر تکنیکال اصلا این‌گونه نیست. این موتور در روی زمین خودرو را به سرعت 160 کیلومتر در ساعت می‌رساند که سرعت قابل قبولی است. همچنین در حالت هواپیما سرعت آیروموبیل سه به 200 کیلومتر در ساعت می‌رسد. کمینه سرعت آن در حالت پرواز نیز 60 کیلومتر در ساعت است و در سرعت کمتر از آن سقوط می‌کند. مصرف سوخت آیروموبیل سه در حالت پروازی 15 لیتر در هر 100 کیلومتر است. این رقم برای روی زمین به 8 لیتر در 100 کیلومتر می‌رسد. این یعنی این خودرو با یک باک پر می‌تواند 700 کیلومتر پرواز کرده یا 875 کیلومتر را روی زمین طی کند که در هر 2 حالت رقم قابل قبولی برای یک خودرو یا یک هواپیمای سبک است.