خدا از دلت بشنود!

دنیای اقتصاد : دیروز یک اظهارنظر جالب از افشین پیروانی داشتیم. مدیر تیم پرسپولیس بدون ذکر نام، در مطالبی که احتمالا حاوی کنایه به امین قاسمی‌نژاد بوده است، گفت: «خدا را شکر برخی بازیکنان اصلا به پرسپولیس نیامدند. از آنها ممنون هستیم که نیامدند.

این نیامدن به نفع پرسپولیس است. در تمام این سال‌ها که در پرسپولیس بازیکن، مربی، سرمربی و مدیر تیم بوده‌ام، بازیکنی به کار پرسپولیس آمده است که جدا‌ از بحث مالی، با عشق و دلش، پرسپولیس را انتخاب کرده باشد. چنین بازیکنانی بیشتر می‌توانند به ما کمک کنند. بازیکنی که با یک رقم بیشتر یا با یک تماس تلفنی، مسیرش عوض شود به کار پرسپولیس نمی‌آید.» به طور کلی اظهارنظر پیروانی درست است و تجربه هم نشان داده بازیکنانی که با علاقه و اشتیاق به پرسپولیس و استقلال پیوسته‌اند، عملکرد بهتری داشته‌اند. صرف در اختیار داشتن منابع مالی هنگفت به هیچ‌وجه کافی نیست که اگر غیر از این بود، استیل‌آذین با کهکشانی‌ترین تیم ایران به دسته پایین‌تر سقوط نمی‌کرد. فقط یک سوال از افشین خان داریم؛ شما که این همه نسبت به علاقه بازیکنان به پرسپولیس حساسیت دارید، چرا از ابتدا سراغ مذاکره با بازیکنی رفتید که فصل گذشته فریاد می‌زد استقلالی است؟ همین امین قاسمی‌نژاد در زمستان به آب و آتش زد تا آبی‌پوش شود. شما چرا با بازیکنی مذاکره کردید که جلوی همین پرسپولیس مچ‌بند آبی به دست داشت و بعد از گلزنی آن را بوسید؟ اگر با قاسمی‌نژاد توافق می‌کردید، خداوکیلی یک بازیکن متعصب را گرفته بودید؟ سوال دوم هم اینکه آیا رضا اسدی نیز با همین تفاسیر جذب شد؟ یعنی او هم غرق در علاقه به سرخ‌پوشان بود که یک مذاکره ساده برای عقد قرارداد یک ساله را یک ماه طول داد؟ خوب نیست هر بازیکنی که گرفتیم را «همه چیز تمام» بخوانیم و هر بازیکنی جذب نشد را سراسر منفی و بی‌هنر بخوانیم.