علی دایی و یک سوءتفاهم ابدی

این آخرین بازی پرسپولیس پیش از برگزاری فینال لیگ قهرمانان آسیا محسوب می‌شد و شاید خیلی‌ها از علی دایی انتظار داشتند به‌عنوان یک پرسپولیسی قدیمی، در حساس‌ترین مقطع تاریخ باشگاه به حفظ آرامش سرخ‌ها کمک کند. نه اینکه نجنگد، تقلا نکند و دنبال برد نباشد؛ بلکه فقط به حواشی دامن نزند. دایی اما طبق معمول شیوه دیگری در پیش گرفت. در شرایطی که برانکو به‌عنوان سرمربی تیم رقیب از دخالت در درگیری‌های پایان بازی خودداری کرد و به سرعت راهی رختکن شد، دایی تا توانست هیزم روی آتش انداخت. او به همین مقدار هم بسنده نکرد و در نشست خبری بعد از بازی، فینالیست ایرانی لیگ قهرمانان را تیمی «بدون تاکتیک» دانست. مجموعه رفتارهای دایی در این مسابقه باعث شده او بار دیگر در کانون انتقادات قرار بگیرد، اما به نظر می‌رسد بسیاری از مردم در این مورد دچار یک سوءتفاهم ابدی هستند.

توقع برای مدارای دایی با سرخپوشان با فرض پرسپولیسی بودن او ایجاد شده است، اما در همه این سال‌ها حتی یک علامت کوچک هم وجود نداشته که نشان بدهد علی دایی به معنای واقعی کلمه «پرسپولیسی» است. تفاوت زیادی وجود دارد بین کسی که فقط سابقه بازی و مربیگری در پرسپولیس را دارد با کسی که به معنای حقیقی هوادار این تیم است. دایی هرگز هیچ ادعایی در مورد علاقه قلبی‌اش به پرسپولیس نداشته و این فقط مردم بوده‌اند که دائما چنین توهمی را در ذهن پرورانده‌اند. این پرسپولیسی‌ها هستند که قبل از هر بازی رودررو اسم علی دایی را صدا می‌زنند، در سایت AFC برای او رای جمع می‌کنند و به خاطرش در فضای مجازی کل‌کل راه می‌اندازند. دایی اما هرگز هیچ انعطافی برای حفظ منافع پرسپولیس نشان نداده. در همین فصل دشوار جاری که خیلی از غریبه‌ها هم مطالبات‌شان از پرسپولیس را به باشگاه بخشیده بودند، دایی تا لحظه آخر با سروصدای فراوان مبلغ مالیات معوقه‌اش از این تیم را پیگیری کرد.

او همیشه در مسابقات رودررو با پرسپولیس جوش و خروش مضاعف به خرج داده و بعد از پیروزی تشریفاتی بر این تیم در لیگ یازدهم، آن شادی محیرالعقول و تاریخی را انجام داد. دایی حتی قبل از دربی‌های تهران هم برای پرسپولیس آرزوی موفقیت نمی‌کند و چند بار به صراحت گفته: «امیدوارم نتیجه‌ای رقم بخورد که به سود تیم من باشد.» علی فتح‌الله‌زاده فاش کرده چند سال پیش در مقطعی با دایی برای نشستن روی نیمکت استقلال مذاکره کرده و به توافقاتی هم دست یافته بود؛ اما در غیر این صورت هم اگر یک روز دایی را روی نیمکت آبی‌ها دیدید چندان تعجب نکنید. او گناهی ندارد و هرگز تظاهر به چیزی که نیست، نکرده. راحتش بگذارید و به چشم یک «پرسپولیسی» نگاهش نکنید. این‌طوری این سوءتفاهمات گاه و بیگاه هم به‌وجود نمی‌آید.  پرسپولیس«اتفاق» زندگی دایی بود، نه انتخاب او.