به گزارش «دنیای‌اقتصاد»، این گزارش به موضوع عواقب سرعت بالای رشد و گسترش شهری توام با رشد روزافزون جمعیت و مدیریت ناکارآمد شهری پرداخته و پیامدهای محیط‌زیستی نظیر آلودگی هوا، کاهش کمیت و کیفیت منابع آب، آلودگی صوتی، تخریب پوشش گیاهی و انباشت پسماند را مورد اشاره قرار داده است که تهدیدی جدی برای تاب‌‌‌آوری و سلامت شهرهاست. برآورد فشار محیط‌زیستی در مناطق ۲۲‌گانه شهر تهران بیانگر فشار زیاد تا خیلی زیاد در ۸۲درصد مناطق شهری و فشار متوسط تا زیاد در ۱۸درصد مناطق است که به معنای عدم‌تناسب بارگذاری‌‌‌های گسترده انجام‌گرفته با ظرفیت محیط‌زیستی کلان‌شهر تهران و نبود امکان بارگذاری جدید در پایتخت است.

این مطالعه بر ضرورت تحول در خط‌مشی‌‌‌ها، برنامه‌‌‌ریزی و مدیریت شهری و توجه به مفاهیمی نظیر ظرفیت تحمل محیط‌زیست در طرح‌‌‌های توسعه شهری تاکید کرده است. در این راستا ایجاد یک سامانه پشتیبان تصمیم‌گیری مکان‌‌‌مند پایش محیط‌زیست شهری و امکان پایش مستمر فشارها پیشنهاد مشخصی است که پژوهشگران برای شهرهایی مثل تهران دارند.