به گزارش «دنیای‌اقتصاد»، مدیران ارشد شهری باید در نظر داشته باشند که صرف‌نظر از اینکه در شهرداری مسوولیت دارند یا شورای شهر، اعضای یک خانواده به‌شمار می‌آیند و همه در قبال تصمیمات، برنامه‌ها و پروژه‌های شهری مسوولیت دارند. بنابراین معقول نیست بخشی از این خانواده صرفا در نقش منتقد و هشداردهنده درباره بخش دیگر اظهارنظر کرده و مسوولیت و سهم خود را فراموش کند. چنین رفتاری را می‌توان نوعی خودزنی در مدیریت شهری تلقی کرد. شورای شهر نیز قطعا به‌عنوان نهاد ناظر و واضع مقررات اختیاراتی برای هشدار و انذار دارد اما بهتر است این قبیل هشدارها در داخل خانواده مدیریت شهری مطرح شود؛ آن هم در مقاطع حساسی نظیر زمان شروع اجرای یک ابرپروژه شهری به ویژه از جنس پروژه حیاتی مترو. طبعا این اظهارنظر نه‌تنها روی برداشت شهروندان اثر منفی دارد، بلکه می‌تواند موجب شود مجریان پروژه نیز کار خود را براساس انتظارات زمانی طولانی‌تر از آنچه در قرارداد ذکر شده، تنظیم کنند. از طرفی جنس هشدار نیز مهم است. کمترین آفت این نوع اظهارنظر صریح درباره موضوعی مثل مدت زمان اجرای یک پروژه که بیشتر به کنایه می‌ماند، بی اعتماد شدن شهروندان به مجموعه مدیریت شهری و کم‌اعتبار شدن اظهارات آنها در اذهان عمومی است. فارغ از این موضوع، زیر سوال بردن امکان اجرای پروژه خط ۱۰ مترو طی ۴ سالی که برنامه‌ریزی شده به‌واسطه استفاده از یک دوربین از کار افتاده برای رصد آینده صورت گرفته است. دلیلی وجود ندارد که چون در یک مقطع زمانی، به دلایلی ساخت پروژه‌های مترو بیش از مدت برنامه‌ریزی شده به طول انجامیده، الزاما این اتفاق در آینده هم رخ خواهد داد. مسائل مختلفی از قبیل نوع مدیریت، میزان اولویت‌بخشی به پروژه و تخصیص بودجه، شیوه تامین مالی و حتی وضعیت سیاسی و آثاری که می‌تواند روی مبادلات اقتصادی با خارج از کشور بگذارد در این موضوع نقش دارد و مشخص نیست آیا در مورد همه متغیرهای مذکور وضعیتی که در گذشته وجود داشته تکرار خواهد شد یا نه. ممکن است حتی مشکلات پیش روی اجرای خط بیشتر از گذشته شود، اما این موضوع قطعیت ندارد و نمی‌توان از نقطه کلنگ‌زنی ادعا کرد که برنامه‌ریزی چهارساله اجرای یک پروژه محقق نمی‌شود و سه برابر این مقدار زمان خواهد برد. طبیعی است متغیرهایی مثل میزان درآمدهای نفتی و به‌دنبال آن میزان کمک دولتی و بازنگری در نقشه مالی مترو با تمرکز بر استفاده از بخش‌خصوصی بر سرعت تامین مالی خط ۱۰ مترو اثرگذار خواهد بود.

از طرفی عزم و جدیت مدیریت شهری در تکمیل مترو نیز نقش اساسی در پیشرفت این پروژه دارد. در دوره گذشته مدیریت شهری که ساخت خطوط یک تا پنج مترو (صرف نظر از توسعه‌های بعدی طول خط) به اتمام رسید، این انتقاد به مدیران وقت شهری وارد بود که بودجه‌هایی که باید صرف حمل‌ونقل عمومی ‌شود را به تسهیل تردد خودروهای شخصی اختصاص داده و صرف بزرگراه‌سازی ‌کرده‌اند. به گزارش «دنیای‌اقتصاد»، نباید فراموش کرد اگر این نگاه در گذشته وجود نداشت قطعا مدت زمان اجرای هر خط مترو کمتر از ۱۰ تا ۱۲ سال طول می‌کشید و امروز متر دیگری برای مقایسه در اختیار مدیران شهری و اعضای شورای شهر قرار داشت.

 

اخبار مرتبط