به گزارش خبرگزاری مهر، اگرچه در حال حاضر الزامی برای زندگی مدیران مناطق درمحل خدمت شان وجود ندارد، اما اخیرا ابلاغیه جدیدی از سوی وزارت کشور به استانداران سراسر کشور درخصوص تکلیف تمامی شهرداران برای حضور در محل سکونت خود رسیده است. برخی از کارشناسان شهری معتقدند از این الگو نیز می‌توان برای شهری همچون تهران که هر منطقه آن جمعیت و مساحتی بیش از شهرهای کوچک اطراف تهران دارد، استفاده کرد.

سال‌ها پیش زمانی که مدیران شهری پایتخت هر کدام از گوشه‌ای از کشور انتخاب می‌شدند، یکی از اعضای شورای شهر تهران با گلایه از این موضوع گفت: برخی از شهرداران زمانی که می‌خواهند به خانه‌های خود باز گردند راه منزل را گم می‌کنند. این کنایه بیشتر بر نا آشنایی شهرداران مناطق از حوزه تصمیم‌گیری و مدیریت شان تاکید داشت. اما همچنان این موضوع در شهرداری تهران جدی گرفته نمی‌شود. اینکه محل سکونت شهردار در محل مدیریت‌اش چه میزان به آشنایی با چالش‌ها و مشکلات محله و حضور به موقع در زمان بحران، تاثیر دارد، روشن است. از دیدگاه کارشناسان شهری شهرداران منطقه یا عنوان قانونی شان مدیران منطقه زمانی بهتر متوجه ترافیک، کثیفی معابر، خاموشی کوچه‌ها، نبود سرانه‌های خدماتی و فضای سبز می‌شوند که خود نیز در کنار مردم این مشکلات را حس کنند.

زهرا نژاد بهرام عضو هیات رئیسه شورای شهر تهران در این رابطه معتقد است: در مصوبات و آیین‌نامه‌ها چنین موضوعی پیش‌بینی نشده است، اما از این پیشنهاد استقبال می‌کنم به شرطی که محاسن و معایب آن شناسایی شوند و پس از کار کارشناسی درخصوص آن تصمیم‌گیری شود. وی ادامه داد: اگر دستورالعمل‌های اجرایی بدون پشتوانه مطالعاتی تهیه شوند، پس از مدتی کنار گذاشته می‌شوند.  به گفته نژاد بهرام این پیشنهاد می‌تواند در مدیریت مناطق تاثیر گذار باشد، شهرداری که شهردار منطقه یک است اما در منطقه ۱۴ زندگی می‌کند، نسبت به شهرداری که در همان منطقه زندگی می‌کند، احتمالا کمتر از مشکلات منطقه آگاه است. به‌طور مثال اگر برفی بیاید بیشتر درجریان جزئیات مشکلات ساکنان منطقه است.