شهردار منتخب شورای شهر یک روز پیش از «مسافرت‌کاری با وسیله حمل‌ونقل عمومی»، در جلسه شورای مدیران شهرداری از قصد خود برای «عدم استفاده از خودروی شخصی در هر سه‌شنبه» گفته بود و در عین حال از مجموعه خانواده شهرداری نیز خواست هفته‌ای یک روز برای مراجعه به محل کار، از شبکه حمل و نقل عمومی استفاده کنند. حرکت دیروز شهردار منتخب شورا و سرپرست فعلی شهرداری تهران، پیش‌تر به بهانه‌های مختلف از جمله «افتتاح پروژه‌های حمل و نقلی» یا «مناسبت‌های شهری همچون روز هوای پاک»، توسط شهرداران قبلی و مدیران زیرمجموعه، تکرار شده بود اما در غالب موارد به دلیل عدم رعایت اصول بدیهی حضور مقامات شهری در اجتماعات مردمی و فضاهای شهری، این حرکات دستاوردی برای شهر در پی نداشته است. این نوع رفتار از سمت مدیران ارشد شهرداری به‌خصوص شهردار، اگر «هدفمند» بروز نکند، «مستمر» نباشد و «کامل» انجام نشود، می‌تواند در رده «حرکات نمایشی» دوره‌های قبلی مدیریت شهری طبقه‌بندی شود که تبعات آن اتفاقا در همین دوره، برای مدیران جدید، کاملا ملموس و قابل‌مشاهده است.

منتخب شورای شهر پایتخت مطابق نگاهی که به مسوولیت‌های یک شهردار برای کلان‌شهری همچون تهران دارد -و آن را در برنامه‌ای که برای اخذ رای اعتماد از پارلمان شهری ارائه داد نیز اعمال کرد- به دنبال «احیای اعتماد عمومی از دست رفته به شهرداری و بازسازی جایگاه مدیریت شهری نزد شهروندان» است. اگر سفر کاری حناچی با اتوبوس به‌جای خودروی سازمانی در اختیار، با همین نگاه اتفاق افتاده باشد، در این‌صورت سرپرست شهرداری تهران به دنبال پیوند مدیریت شهری با شهروندان و برخورد نزدیک و بی‌واسطه با بهره‌برداران از پرمصرف‌ترین نوع امکانات و خدمات شهری (اتوبوس) بوده است تا سختی‌های استفاده از شبکه حمل و نقل عمومی را هم از نزدیک تجربه کند و هم از مسافران بشنود و در نهایت برای رفع آنها برنامه‌ریزی کند. اما برای تحقق این هدف، قطعا یک سفر کوتاه با اتوبوس آن هم بدون صحبت با مسافران و نظرخواهی درباره کم و کیف خدمات حمل و نقل عمومی و میزان رضایت یا عدم رضایت آنها از شبکه، کفایت نمی‌کند.  حتی با فرض آنکه «سفر متفاوت سرپرست شهرداری تهران از خانه به شهرداری» در هفته‌های آتی -حداقل یک روز در هر هفته- استمرار داشته باشد، این ارتباط دوسویه شهردار با شهروندان نیازمند حلقه‌های مکمل است. تعداد فضاهای شهری نیازمند سرکشی و بازدید مقام ارشد شهرداری، کم نیست. خدماتی که شهرداری در ضعیف‌ترین سطح ممکن در شهر ارائه می‌کند نیز در مقایسه با خدمات مطلوب، قابل‌توجه است.

تراکم مسافر در برخی خطوط و ایستگاه‌‌های مترو، خیابان‌هایی که برج‌سازهای متجاوز از خطوط قرمز طرح تفصیلی، با پهن کردن کارگاه ساختمانی آنها را اشغال کرده‌اند، هندسه ترافیک‌زای برخی معابر، کارگاه‌های متروک متعلق به پروژه‌های عمرانی شهری بازمانده از دوره قبل و خاموشی گسترده در برخی پارک‌‌ها، بخشی از نارسایی‌های آزاردهنده در شهر است که حضور موثر و بدون واسطه شهردار در این فضاها می‌تواند به شناسایی آنها منجر شود و از انحراف ذهنی مدیریت شهری ناشی از ارائه گزارش‌‌ عملکرد‌های روتوش شده، جلوگیری کند. پیروز حناچی هم در روزی که از شورای شهر رای اعتماد گرفت و هم دو روز پیش در جلسه با معاونان و مدیران شهرداری، با بیان دو تجربه تلخ –«استفاده تجاری از باغی که شهرداری چندین سال قبل با نیت احداث پارک آن را به رایگان از مالکش دریافت می‌کند» و «کمک صفر مردم به گرمخانه‌های تحت اداره شهرداری در مقایسه با اداره مردمی گرمخانه‌های تحت مدیریت بخش خصوصی»- بر یک نکته مرتبط با «اعتماد عمومی به شهرداری تهران» تاکید می‌کند. منتخب شورا با تایید «وجود جو بی‌اعتمادی ناشی از سوءرفتار مدیریت شهری در دوره‌های گذشته»، به پرهیز از اقدامات صرفا نمادین اعتقاد دارد. با این حال، این احتمال وجود دارد که یادگار‌های دوره‌های گذشته در مدیریت شهری با برخی توصیه‌ها به مدیران جدید بابت انجام برخی حرکات مقطعی، بی‌هدف و ناتمام، به عمد یا غیرعمد باعث شوند تصویری مخدوش از این دوره نیز، نزد شهروندان شکل بگیرد.

اخبار مرتبط