کسب‌و‌کارپایدار

پیام‌‌‌رسانی اقلیمی با توزیع یخ‌‌‌های قطبی ذوب شده

مترجم: مهدی نیکوئی منبع: مجمع جهانی اقتصاد اطلاع‌‌‌رسانی موثر درباره تغییرات اقلیمی می‌تواند چالش‌‌‌برانگیز باشد. به همین دلیل نیاز به روش‌‌‌هایی مبتکرانه و نامتداول برای اثرگذاری بر طیف گسترده‌‌‌ای از تصمیم‌گیرندگان دولتی و خصوصی جهان احساس می‌شود. این مقاله، ترجمه‌‌‌ای از یک پادکست زیست‌‌‌محیطی با حضور گیل واتمن و رین ویلسون است که راهکارهای خلاقانه و مبتکرانه را برای انتقال پیام خود توضیح می‌‌‌دهند. گیل واتمن، استاد دانشگاه و بنیان‌گذار موسسه آرکتیک بیس‌‌‌کمپ (Arctic Basecamp) است که جهانیان را از وضعیت مخاطره‌‌‌برانگیز یخ‌‌‌های قطبی و شرایطی اقلیمی آگاه می‌‌‌سازد. رین ویلسون نیز یک بازیگر و فعال محیط‌‌‌زیست است.

از چالش‌‌‌های اطلاع‌‌‌رسانی عصر جدید، می‌توان به وفور «اخبار کذب» و «حقایق دوپهلو» اشاره کرد؛ عواملی که باعث می‌‌‌شوند مخاطبان به راحتی نتوانند به هر خبر و منبع اطلاع‌‌‌رسانی اعتماد کنند. انتشار حقایق علمی درباره محیط‌‌‌زیست نیز اغلب گرفتار چالش‌‌‌ها و نقص‌‌‌های رسانه‌‌‌های اجتماعی از جمله انکار، حواس‌‌‌پرتی و اطلاعات نادرست می‌‌‌شوند. انگار شهروندان و تصمیم‌گیرندگان در همهمه‌‌‌ای از اطلاعات درست و غلط قرار گرفته‌‌‌اند. آیا واقعا می‌توان راهی برای جلب توجه آنها و رساندن صدا در این همهمه به آنها یافت؟

برای پی بردن به این مساله، مجمع جهانی اقتصاد در پادکستی با عنوان «با رهبر (تغییرات) ملاقات کن» به گفت‌‌‌وگو با دو فعال برجسته تغییرات اقلیمی پرداخته است. آنها روش‌‌‌های نوآورانه برای ارتباط با افراد اثرگذار، از سیاستمداران گرفته تا دگراندیشان زیست‌‌‌محیطی را بررسی می‌‌‌کنند. گیل واتمن، موسسه آرکتیک بیس‌‌‌کمپ را به عنوان تیمی از متخصصان قطبی و با این هدف تاسیس کرد تا صدای علم را به گوش صاحبان قدرت برساند. رین ویلسون، بازیگر آمریکایی که احتمالا مخاطبان، او را با نقشش در سریال کمدی آفیس می‌‌‌شناسند، نیز مدتی قبل به این تیم اضافه شده است. او دلیل ورود به حوزه کنشگری اقلیمی را خسته شدن از «فقط یک مبارز مجازی بودن» عنوان می‌‌‌کند.

هدف آرکتیک بیس‌‌‌کمپ

واتمن درباره انگیزه خود چنین می‌‌‌گوید: «من یک دانشمند علوم اجتماعی هستم. آرکتیک بیس‌‌‌کمپ را به عنوان یک بستر اطلاع‌‌‌رسانی علمی و به این دلیل بنیان گذاشتم که حس می‌‌‌کردم داده‌‌‌های علوم طبیعی درباره مخاطرات جهانی به شیوه‌‌‌ای که باید، به گوش مخاطبان نمی‌‌‌رسد. بنابراین آرکتیک بیس‌‌‌کمپ را ایجاد کردیم تا به‌‌‌واقع بستری برای ارتباط علم با قدرت باشد.»

رین ویلسون زمانی به این تیم پیوست که متوجه شد حتی از طریق دنبال‌‌‌کنندگان چند میلیونی خود در رسانه‌‌‌های مجازی، نتوانسته است آنچنان اثرگذار باشد. او در پادکست چنین توضیح می‌‌‌دهد: «داستان جالبی است. یک روز نگاهی عمیق و سرد به تصویر خودم در آینده انداختم. در آن روز متوجه شدم که تغییرات اقلیمی موضوعی است که به شدت نسبت به آن هیجان دارم. با این حال، تنها کاری که می‌‌‌کردم، انتشار گاه‌‌‌به‌‌‌گاه توییت‌‌‌های پر از خشم بود.» او ادامه می‌‌‌دهد: «با خود اندیشیدم که باید کاری بیش از مبارزه از طریق صفحه کلید کامپیوتر انجام دهم. لازم است که بخشی از زمان، انرژی و آرامش خود را وقف این دغدغه کنم.»

علوم اقلیمی، داده‌‌‌های غنی بسیاری درباره وضعیت محیط‌‌‌زیست و تغییرات اقلیمی دارد. با این حال، ارائه صرف داده‌‌‌ها به صورت گزارش‌‌‌هایی سیاه و سفید بهترین شیوه داستان‌‌‌گویی نیست. آرکتیک بیس‌‌‌کمپ می‌‌‌خواهد که به داده‌‌‌ها زندگی ببخشد؛ می‌‌‌خواهد داستان‌‌‌هایی اثرگذار درباره حجم قابل‌توجه ذوب یخ‌‌‌های قطبی و اثرگذاری گسترده آن بر تمام جهان را نقل کند. واتمن توضیح می‌‌‌دهد: «به عنوان نخستین اقدام خود، یک غرفه علوم قطبی در مجمع جهانی اقتصاد در نشست سالانه داووس ایجاد کردیم. نشست داووس در ماه ژانویه و در قسمت کوهستان‌‌‌های آلپ سوئیس برگزار می‌شود. اغلب در آن زمان دمای هوا کمتر از ۲۰- درجه سانتی‌گراد است و کوه‌‌‌ها پر از برف هستند. بنابراین برگزاری یک غرفه شبانه‌‌‌روزی در چادر شما را با سرمایی شدید در طول شب مواجه می‌‌‌کند.» واتمن می‌‌‌گوید به‌رغم این شرایط دشوار، کمپ ما امکان ارتباط با افرادی را ایجاد کرد که به روش‌‌‌های معمول در دسترس نبودند. «گاه می‌‌‌دیدیم که سران کشورها به صورت تصادفی از غرفه ما سردرآورده‌‌‌اند.

آنها متوجه ما می‌‌‌شدند و می‌‌‌پرسیدند که این چیست؟ بی‌‌‌شک غرفه ما تفاوت قابل‌توجهی با سایر غرفه‌‌‌های پرزرق‌‌‌وبرق نشست داووس داشت. اتفاقا نیز از طریق این تفاوت ظاهری بود که جلب توجه می‌‌‌کردیم و فرصتی برای ارتباط با مخاطبان خود به دست می‌‌‌آوردیم.» برای ویلسون، سرمای سوزناک کمپ داووس، باعث باز شدن چشم‌‌‌هایش به روی تکنیک‌‌‌های مبتکرانه ارتباطی شد. «شب نخست که در غرفه بودم، به شدت از سرما می‌‌‌لرزیدم و با خود گفتم که چرا چنین رنجی به جان خریده‌‌‌ایم؟»  او ادامه می‌‌‌دهد: «از سوی دیگر، قسمت بزرگی را به تبادلات علمی با نمایشگرهای بزرگ و میزهایی برای گفت‌‌‌وگو در نظر گرفته بودیم.

دانشجویان محلی و دانشمندان اقلیمی آنجا می‌‌‌آمدند تا توضیح دهند آنچه در قطب اتفاق می‌‌‌افتد، فقط در آنجا نمی‌‌‌ماند. همچنین میلیاردرها، کارآفرینان و سیاستمدارانی در این گفت‌‌‌وگو به ما ملحق می‌‌‌شدند و به واقع ابزاری برای رساندن صدای علم به گوش قدرت ایجاد کرده بودیم. از دیگر اقدامات آرکتیک بیس‌‌‌کمپ، حضور در اجلاس اقلیمی ۲۶ سازمان ملل بود (موسوم به COP۲۶) که سال ۲۰۲۱ در اسکاتلند برگزار شد.

در این اجلاس، غرفه آرکتیک بیس‌‌‌کمپ، بطری‌‌‌های آب به مخاطبان خود عرضه می‌‌‌کرد که از یخ‌‌‌های ذوب شده قطبی پر شده بودند. سال بعد که نشست اقلیمی بیست‌‌‌وهفتم سازمان ملل برگزار می‌‌‌شد، رین ویلسون نام خود را تغییر داد و خود را با نام «رینفال موج گرمایی شدید زمستانی ویلسون» معرفی می‌‌‌کرد. او از دیگر سلبریتی‌‌‌ها هم خواست که در این نشست اقلیمی که در مصر برگزار می‌‌‌شد، اقدام مشابهی برای جلب توجه صورت دهند.

 استقبال از نسل جوان

دیدار گرتا تونبرگ از غرفه آرکتیک بیس‌‌‌کمپ نیز باعث توجه میلیون دنبال‌‌‌کننده او شد. این تجربه باعث شد تا تیم فعالان اقلیمی، توجه بیشتری به نسل جوانی داشته باشند که سیاره زمین را به ارث خواهند برد. به این صورت، اکنون غرفه‌‌‌های آرکتیک بیس‌‌‌کمپ شباهت بسیاری به مرکز تجمع جوانان و نوجوانان دارد. ویلسون می‌‌‌گوید که تغییر فقط از طریق اطلاع‌‌‌رسانی و اقدام موثر آنی در سطح جهان صورت می‌‌‌پذیرد. ما باید فضایی دموکراتیک ایجاد کنیم و از طریق ابزارهای دیپلماتیک راهی برای رساندن اطلاعات علمی به گوش تصمیم‌گیرندگان دولتی و خصوصی بیابیم.