بیشتر کشورهایی آسیایی قبل از ثروتمند شدن پیر می‌‌‌شوند

به گزارش اکونومیست، کشورهایی که جمعیت نیروی کارشان رو به کاهش است، نمی‌توانند از فرصت افزایش سرمایه‌‌‌گذاری، رشد اقتصادی و بهره‌‌‌وری بالا استفاده کنند؛ اتفاقی که خیلی از کشورهای در حال توسعه به زودی با آن مواجه می‌‌‌شوند. تایلند را در نظر بگیرید. جمعیت این کشور به سرعت رو به پیری می‌‌‌رود. در سال ۲۰۲۱، ‌درصد تایلندی‌‌‌های ۶۵ سال به بالا به ۱۴‌درصد رسید؛ آستانه‌‌‌ای که برای تعریف یک جامعه سالخورده به کار می‌‌‌رود. به زودی، تایلند هم مثل ژاپن، کره جنوبی و بیشتر کشورهای غربی، با کاهش عرضه نیروی کار مواجه می‌‌‌شود و اگر اقدامی جدی در این زمینه نکند، بهره‌‌‌وری و رشد نزولی پیدا خواهد کرد. تازه برخلاف ژاپن و کشورهای مشابه دیگر، تایلند با تولید ناخالص داخلی (GDP) سرانه فقط ۷‌هزار دلاری در سال ۲۰۲۱، یک کشور توسعه‌‌‌یافته محسوب نمی‌‌‌شود. این کشور قبل از اینکه ثروتمند شود، پیر می‌‌‌شود. وقتی‌ درصد جمعیت سالخورده ژاپن مثل تایلند بود، پنج برابر ثروتمندتر از تایلند فعلی بود.

این یک مانع بزرگ برای توسعه آینده تایلند است. دولت تایلند،  برای حفاظت از شهروندان سالخورده خود که بیشتر آنها فقیر هم هستند،  باید هزینه زیادی بابت خدمات درمانی و بازنشستگی در نظر بگیرد. این باعث می‌‌‌شود سرمایه‌‌‌گذاری در توسعه زیرساخت‌‌‌ها و مهارت‌‌‌هایی که بهره‌‌‌وری را ارتقا می‌‌‌دهند،  دشوارتر شود. بسیاری از دیگر کشورهای در حال توسعه،  راه تایلند را در پیش گرفته‌‌‌اند. در آسیا این مشکل پیشرفته‌‌‌تر است و اندونزی و فیلیپین هم که سطح درآمدی کمتری دارند،  در حال تبدیل شدن به جوامع سالخورده هستند. سریلانکا که میانگین درآمدش،  یک‌سوم کمتر از تایلند است،  تا ۲۰۲۸ به یک کشور سالخورده تبدیل می‌‌‌شود. ثروت ویتنامی‌‌‌ها نصف تایلندی‌‌‌هاست،  اما سرعت پیری جمعیتشان بالاتر است. یک نتیجه موضوع،  این است که کشورهایی که جمعیت سن کار زیادی دارند،  باید بیشترین رشد را از آن به دست آورند. هند،  بیشترین شانس را در حال حاضر دارد. نتیجه دیگر هم این است که کشورهای در حال توسعه باید هر چه زودتر برای پیری جمعیت خود برنامه‌‌‌ریزی کنند و این برنامه‌‌‌ریزی را باید با اصلاح سیستم‌های بازنشستگی،  مثل بالا بردن سن بازنشستگی شروع کنند.