چقدر زمان برای بررسی پیشنهاد شغلی کافی است؟
به‌عنوان یک کارجو، بهترین راه مدیریت زمان‌بندی‌‌‌های مختلف سازمان‌ها چیست؟ چطور می‌‌‌توانم پیشنهادهایی را که دریافت می‌‌‌کنم، مدیریت کنم تا زمانی که شغل ایده‌‌‌آلم را پیدا کنم؟ طبیعتا نمی‌خواهم به هیچ پیشنهادی نه بگویم؛ اما در عین حال دوست ندارم وقتی هنوز منتظر خبر شرکت ایده‌‌‌آلم هستم، پیشنهاد دیگری را بپذیرم. آیا می‌‌‌توانم از کارفرما زمان‌بندی‌‌‌هایشان را بپرسم؟ آیا درخواست یک یا دو هفته زمان بیشتر برای بررسی پیشنهاد شغلی ریسک دارد؟ اگر یک پیشنهاد شغلی دریافت کردم، آیا ایرادی دارد با سازمان‌های دیگر که با من مصاحبه کرده‌‌‌اند، تماس بگیرم و بخواهم که من را در جریان وضعیتم قرار دهند؟ اگر یک پیشنهاد شغلی را قبول کنم، سپس از جای دیگری، پیشنهاد بهتری دریافت کنم، آیا اشکالی دارد زیر قولم بزنم و به شرکت اولی نروم؟
البته همه اینها احتمالاتی هستند که ممکن است طی مصاحبه‌‌‌ها و پیشنهادهای شغلی فراوان، برایم اتفاق بیفتند. اما برای من، مساله زمان‌بندی به اندازه خود فرآیند کاریابی استرسزاست؛ به همین خاطر دوست دارم نظر شما را بدانم.
پاسخ: دوست عزیز، عجب مشکل جذابی داری. دریافت پیشنهاد شغلی! اما حق با توست. مدیریت زمان‌بندی‌‌‌های مختلف کارفرماها خیلی استرسزاست؛ مخصوصا اگر بخواهی به شغل دلخواهت برسی، نه اولین پیشنهادی که دریافت کردی. راه‌‌‌هایی هست که بتوانی مدیریت زمان‌بندی‌‌‌ها را آسان کنی. اول از همه، وقتی پیشنهادی دریافت می‌‌‌کنی به شرکت بگو که شدیدا علاقه‌‌‌مند هستی و بپرس که تا چه زمانی برای جواب دادن وقت داری. در حالت ایده‌‌‌آل به تو یک یا دو هفته وقت می‌دهند؛ اما بعضی مواقع ممکن است فقط چند روز وقت بدهند (شاید به نظر غیرمنطقی باشد؛ اما ممکن است توجیه منطقی برایش داشته باشند؛ مثلا اینکه باید سراغ کارجوی بعدی بروند که او هم مهلت خودش را دارد). اگر به جای آنکه زمان بدهند، از تو پرسیدند که چقدر زمان نیاز داری، ریسک دارد. اگر بگویی بیش از یک‌هفته، این پیام را به آنها می‌دهی که امیدواری در آن بازه زمانی، پیشنهاد بهتری از یک جای بهتر دریافت کنی. اما یک هفته معمولا معقول است و اگر حس کردی باید توضیحی دهی، بگو «باید با همسرم درباره‌‌‌اش صحبت کنم» یا «جوانب را بسنجم». سپس فورا با سایر شرکت‌هایی که با تو مصاحبه کرده‌‌‌اند و پیشنهادهایشان، از پیشنهادی که دریافت کرده‌‌‌ای، جذاب‌تر است، تماس بگیر. برایشان توضیح بده که شغل آنها اولین انتخابت است؛ اما پیشنهاد دیگری از شرکت دیگری داری که باید در عرض Xروز جواب دهی. بپرس که آیا می‌‌‌توانند در این بازه زمانی به تو جواب دهند یا نه.
کارفرما اگر تو را پسندیده باشد، با شنیدن این جمله تلاش خواهد کرد کارها را سرعت دهد. البته همیشه امکانش نیست. ممکن است تداخلات زمانی وجود داشته باشد یا تصمیم‌گیرنده‌‌‌ها در دسترس نباشند یا سلسله‌‌‌مراتب اداری آن سازمان مانع انجام سریع فرآیند شود. اگر این اتفاق افتاد، باید تصمیم بگیری که آیا می‌‌‌خواهی گزینه نقد را ول کنی (پیشنهاد اول) و نسیه را بپذیری (پیشنهاد ایده‌‌‌آلت که ممکن است هیچ‌وقت تحقق نیابد). معمولا اگر شرکتی تو را یک گزینه قدرتمند محسوب کند، تا جایی که ممکن است فرآیند را سرعت می‌‌‌بخشد و این درخواست اشکالی ندارد.
شاید با خودت می‌‌‌گویی، «هوووم! اگر هیچ پیشنهادی از هیچ جا دریافت نکرده باشم، آیا باز هم می‌‌‌توانم از همین استراتژی برای دریافت جواب سریع استفاده کنم؟» نه! این کار را نکن. بلوف زدن در این‌باره می‌‌‌تواند باعث شود پیشنهادی دریافت نکنی؛ چون این ریسک وجود دارد که بگویند «نمی‌‌‌توانیم کارها را سریع‌‌‌تر انجام دهیم، پس بروید و آن یکی پیشنهاد را قبول کنید. ما هم شما را از گزینه‌‌‌هایمان حذف می‌‌‌کنیم».
با وجود این، مواردی هست که می‌‌‌توانی این استراتژی را کمی زودتر استفاده کنی، قبل از آنکه پیشنهادی قطعی دریافت کرده باشی. اگر دیدی یک کارفرما به تو علاقه دارد و مطمئن بودی که به‌زودی از یک شرکت دیگر، پیشنهادی دریافت خواهی کرد، می‌‌‌توانی بگویی «آیا می‌‌‌دانید فرآیند استخدامتان چقدر زمان می‌‌‌برد؟ من در مرحله نهایی فرآیند استخدام یک شرکت دیگر هستم؛ اما به شغل شرکت شما بیشتر علاقه دارم». اما فقط در صورتی از این استراتژی در مراحل اولیه استفاده کن که نشانه‌‌‌های متقاعدکننده‌‌‌ای از کارفرما دریافت کرده باشی، مبنی بر اینکه مورد پسندشان هستی (مثلا به تو گفته باشند که جزو گزینه‌‌‌های اصلی‌شان هستی یا درباره سابقه کار تو، بی‌اندازه هیجان داشته باشند)؛ در غیر‌این صورت، این استراتژی باعث خواهد شد کمتر روی تو تمرکز کنند (مثلا مدیر استخدام ممکن است با خود بگوید «شک دارم او کسی باشد که دنبالش هستیم و ظاهرا خودش هم قصد دارد یک شغل دیگر را بپذیرد، پس بهتر است من هم تمرکزم را روی بقیه کارجوها بگذارم»)، این اصلا به نفع تو نیست!
اگر نتوانستی زمان‌بندی‌‌‌ها را مدیریت کنی و اولین پیشنهاد را پذیرفتی چه؟ اگر این اتفاق افتاد و بعدا پیشنهاد شغلی جذاب‌‌‌تری دریافت کردی چه؟ می‌‌‌توانی زیر قول و قرارت با شرکت اول بزنی و دومی را بپذیری اما این کار، هزینه‌‌‌هایی دارد. ممکن است کارفرمای اول در آینده تو را برای پیشنهادی لحاظ نکند، حتی اگر بعدها دوست داشته باشی برای آنها کار کنی؛ به‌خصوص اگر در یک حوزه کاری کوچک باشی، این را بدان که آدم‌‌‌ها حرف می‌‌‌زنند و حرف پخش می‌شود که «فلانی دو روز قبل از زمانی که قرار بود کارش را شروع کند، زیر قولش زد، آن هم وقتی آن همه کارجوها به خاطر او رد شدند» و این حرف و حدیث‌‌‌ها می‌‌‌تواند وجهه تو را خدشه‌‌‌دار کند. با این حال، اگر پیشنهاد دوم برایت مناسب‌‌‌تر است، باید علایق و منافعت را در نظر بگیری. مادامی که نسبت به پیامدهای احتمالی اقدامت آگاه باشی، گاهی رد کردن شغلی که ابتدا پذیرفته بودی و پذیرش شغل بهتر، تصمیمی منطقی‌‌‌تر است. شرکت‌ها هم همیشه طبق منافع خود رفتار می‌کنند. تو هم می‌‌‌توانی این‌طور باشی.
