کمتر کار کردن، گاهی عامل بهرهوری بیشتر است
چطور میتوانید بفهمید زمان ایدهآل برای کار کردن چقدر است؟ فکر کردن در مورد زیاد کار کردن، تصویر زود آمدن سر کار و دیر رفتن به خانه را تداعی میکند.
اما منظور از کار زیاد، بیشتر از استاندارد ۴۰ ساعت کار در هفته است.
ریشه تعیین این استاندارد برای هفته کاری، به تولید برمیگردد؛ یعنی وقتی افراد هر چه بیشتر در یک شیفت کار کنند، محصولات بیشتری تولید میکنند.
برای افرادی که کار علمی میکنند، بین زمانی که صرف کار میکنند و میزان بهرهوری، ارتباط مستقیمی وجود ندارد.
به طور کلی، افراد پنج نوع اصلی کار را انجام میدهند:
انتقال اطلاعات درون سازمان (شامل جلسات، ارسال ایمیل، تلفن)
تعامل با مشتریان و اربابرجوع
توسعه محصولات مرتبط با محیط کار (گزارشها، سفارشها، کدنویسی، تجزیه و تحلیل)
ایدهسازی
افزایش دانش و مهارتها
میزان زمانی که افراد صرف اولین مورد (جلسات و ایمیلها) میکنند، به خاطر افزایش استفاده از ایمیل و اپلیکیشنهای پیامرسان، رشد قابلتوجهی یافته است. این تحول، معایبی دارد. مثلا اینکه زمان موجود برای فعالیتهای متمرکز بر آینده، مثل تولید ایده و یادگیری چیزهای جدید را کم میکند و این موضوع بر بهرهوری بیشتر در آینده تاثیر میگذارد. ایمیل و دیگر ارتباطات مبتنی بر متن، همیشه در دسترس هستند و در نتیجه پایههای یک روز کاری طولانیتر را میریزند. همچنین توهم پیشرفت ایجاد میکنند، چون استفاده از آنها به جای تولید کسب و کار جدید، زمان زیادی را صرف تبادل اطلاعات میکند. مهم نیست چقدر کار میکنید، مهم این است که همیشه باید بر رشد آینده خودتان متمرکز باشید. دنیای کسب و کار به سرعت تغییر میکند و شما برای سازگاری با آن، به دانش و مهارتهای جدید نیاز خواهید داشت.
واقعیت این است که هیچگاه نمیدانید ایده عالی بعدیتان کی و کجا ظهور میکند. تنها چیزی که خواهید دانست این است که برای کار کردن در حوزهای که به پروژههای کاری آینده شما مرتبط است، به تخصص نیاز دارید. ساعات طولانی کار کردن، هزینه فرصت از دست رفته است. بخشی از این زمان، میتواند به تجربیات دیگری اختصاص پیدا کند که بازخورد بسیار خوبی در بهرهوری بیشتر آینده شما خواهد داشت. این تجربه حتی میتواند یاد گرفتن نواختن یکساز جدید باشد؛ چیزی که ربطی هم به حوزه کاری شما ندارد.
منبع: IEB.today