قطب‌الدین صادقی از دلایل بسته شدن تماشاخانه‌اش گفت
دریغ از کوچک‌ترین حمایتی
این مدرس باسابقه تئاتر در گفت‌وگو با مهر در این باره توضیح داد: متاسفانه صاحب ملک با حکم دادگاه ما را از تماشاخانه بیرون انداخت و وسایل و تجهیزات سالن را درون کوچه پرتاب کرد. من دو سال برای حفظ این تماشاخانه تلاش کردم اما هیچ نهاد و شخصیتی کمکی برای نگه داشتن این تماشاخانه به من نکرد. وی با ابراز تاسف از تعطیلی یک مکان فرهنگی افزود: با پول الان نزدیک به ۱۰میلیارد تومان برای این تماشاخانه هزینه کرده‌ام. صاحبخانه از من انتظار داشت ۸۰۰میلیون تومان دیگر به پول پیش اضافه کنم و ۹۰میلیون تومان هم اجاره بدهم در حالی که اگر ما سه شیفت هم کار می‌کردیم، نمی‌توانستیم از پس این هزینه‌ها بربیاییم. چه برسد به دستمزد کارکنان و هزینه‌های سالن. در دوران کرونا ۲۲ ماه تماشاخانه تعطیل بود و سال گذشته هم به دلیل شرایط اجتماعی کشور دوباره سالن تعطیل شد و حتی یک ریال هم درآمد نداشتیم.
در طول این مدت به معنای واقعی کمر من شکست و دریغ از کوچک‌ترین حمایتی از نهادهای مختلف. نه شهرداری، نه اداره کل هنرهای نمایشی، نه حوزه هنری و نه هیچ جای دیگر کوچک‌ترین همکاری با من برای حفظ سالن نکردند. تنها صندوق امید ۱۰۰ میلیون تومان به من وام داده است؛ همین. این هنرمند باسابقه تئاتر عنوان کرد: در طول این مدت ضرر مالی وحشتناکی متحمل شدم و از لحاظ روانی هم به هم ریختم. مشکلات مالی و فشارهای صاحب ملک و چند مشکل دیگر من را از پا انداخته است. در این شرایط و سن و سال نباید آنقدر استرس و دل‌شوره و اضطراب داشته باشم. همه این مشکلات برایم بسیار خسته‌کننده بود. با خودم گفتم دیگر کافی است، بنابراین تصمیم گرفتم آن را رها کنم. قبل از اتفاقات اخیر قرار بود نمایش‌های «عروسی خون» لورکا و «ترس و نکبت رایش سوم» برشت را اجرا کنم که متوقف شد. در حال حاضر صحبت‌هایی با تماشاخانه ایرانشهر مبنی بر اجرای «عروسی خون» داشتم که البته زمان اجرا هنوز مشخص نیست و احتمالا تابستان خواهد بود.
