تابلوی موندریان ۵۱ میلیون دلار فروش رفت
رکوردشکنی بزرگان در ساتبیز
در این حراجی دو مجموعه از آثار هنر مدرن مجموعا به مبلغ بیش از ۳۹۱میلیون دلار فروخته شد. ساتبیز در این رویداد آثار هنری متعلق به دو مجموعه خصوصی را به حراج گذاشت. یک بخش از حراج مربوط به نقاشی‌ها و مجسمه‌هایی از مجموعه دیوید سولینجر، وکیل نیویورکی بود که پیش از مرگش در سال ۱۹۹۶ رئیس موزه ویتنی بود. دومین مجموعه متعلق به غول رسانه‌ای نیویورک، ویلیام پیلی، بود که در سال ۱۹۹۰ درگذشت. وجوه به‌دست‌آمده از این آثار به یک صندوق خیریه متمرکز بر ابتکارات دیجیتال در موزه هنر مدرن نیویورک، جایی که پیلی در آنجا خدمت می‌کرد، اختصاص خواهد یافت. بخش اول حراج به مجموعه سولینجر اختصاص داشت. سولینجر به خاطر خرید آثار هنرمندان نیویورکی پس از جنگ شهرت داشت، که آن زمان هنوز به شهرت جهانی نرسیده بودند و او به عنوان دوست از آن‌ها حمایت می‌کرد. همین آثار بود که در این حراج جایگاه ویژه‌ای داشت.
یکی از آن‌ها اثر ویلم دی کونینگ، کلاژ انتزاعی او در سال ۱۹۵۰ بود که گرانترین اثر این مجموعه بود و ۶/ ۳۳میلیون دلار فروخته شد. دومین اثر گران‌قیمت، مجسمه جاکومتی بود که در سال ۱۹۴۸ با دست نقاشی شده بود. این اثر با عنوان Trois hommes qui marchent مجموعه‌ای متشکل از سه مجسمه مرد را نشان می‌دهد و با پیشنهادی ۲۵میلیوندلاری فروخته شد. در بخش دوم حراج، مربوط به مجموعه ویلیام پیلی، اثری از پیت موندریان، نقاش مدرنیست هلندی، با عنوان «ترکیب شماره ۲» که سال ۱۹۳۰ به وجود آمده بود ۵۱میلیون دلار فروخته شد و رکورد قبلی موندریان را شکست. این اثر آخرین بار در سال ۱۹۸۳ در حراجی ظاهر شد، زمانی که یک کلکسیونر ژاپنی آن را به قیمت ۲/ ۲میلیون دلار خرید.
موندریان هنرمندی بود با تعلقات عرفانی که به عنوان یکی از برجستگان انتزاع هندسی، بر هنر و معماری مدرن تاثیر وسیع و عمیقی داشته است. او با طرح نظریه نئوپلاستیسیسم، تحول بزرگی در انتزاع (ناب) به وجود آورد. او می‌خواست تصاویر خود را از ساده‌ترین عناصر بسازد: خطوط مستقیم و رنگ‌های خاص. او دنبال گونه‌ای نقاشی برپایه وضوح و انضباط بود که به شکلی قوانین علمی یا ریاضی جهان را نشان دهد. وی بسیار تحت‌تاثیر کوبیسم قرار گرفته و تابلوهایی در این راستا آفرید. این آثار در پاییز ۱۹۱۱ در آمستردام به نمایش گذاشته شدند. بعد از این نمایشگاه، او آمستردام را به مقصد پاریس ترک کرد. موندریان تابلوهایش را در چند مرحله تکمیل کرده و به پایان می‌رساند. ابتدا عناصر را به سطوح غیرهم‌فرم تجزیه کرده و سپس با تفکیک رنگ‌ها مرحله به مرحله پیش می‌رفت.
در حراجی اخیر ساتبیز تابلوی کوبیستی پابلو پیکاسو نیز که مربوط به سال ۱۹۱۹ بود به قیمت نهایی ۳۷میلیون دلار فروش رفت. یکی دیگر از گرانترین آثار این مجموعه از مجسمه‌های دراز کشیده هنری مور در سال ۱۹۵۱ بود که به قیمت۲۶میلیون دلار فروخته شد و نتوانست به برآورد ۳۰میلیوندلاری خود برسد.
