وی با بیان این نکته که بهره‌وری باید از سطوح ابتدایی آموزش مورد توجه قرار گیرد، افزود: ارتقای بهره‌وری در تولید و منابع انسانی نیازمند عزم ملی و اراده همه جانبه است که در این میان، نقش مردم بسیار کلیدی است. قبادیان تاکید کرد: باید به‌صورت علمی و با استفاده از مدل‌های تجربه شده و با کمک سازمان‌های با تجربه درخصوص بهره‌وری نظیر سازمان مدیریت صنعتی، بهره‌وری در حوزه صنعت را ارتقا بخشیم. معاون آموزش، پژوهش و فناوری وزارت صمت با اشاره به تفاهم‌نامه همکاری در زمینه اجرای چرخه بهره‌وری در صنعت میان سازمان مدیریت صنعتی و وزارت صنعت، معدن و تجارت، گفت: درخصوص این تفاهم‌نامه از تمامی سازمان‌های دولتی و مردم نهاد می‌خواهیم که در اجرایی شدن آن کمک کنند تا قدم‌های مطلوبی برداشته شود.

در ادامه جلسه ابوالفضل کیانی بختیاری، مدیرعامل سازمان مدیریت صنعتی با تبریک روز ملی بهره‌وری و قدردانی از رویکردهای معاونت آموزش، پژوهش و فناوری وزارت صمت، درخصوص فرهنگ سازمانی و ‌بهره‌وری اظهار کرد: توانمندی‌های پویا به توانایی بنگاه برای ادغام، ساخت و باز پیکره‌بندی شایستگی‌های داخلی و خارجی به منظور پاسخگویی به محیط‌هایی با تغییرات سریع فناورانه گفته می شود و توانایی سازمان را برای دستیابی به اشکال جدید و نوآورانه مزیت رقابتی و مسیر‌سازی بر اساس توسعه دارایی‌های مکمل نظیر برند جدید، نیروی انسانی توسعه یافته، تکنولوژی جدید و توسعه بهره‌وری سازمانی و... میسر می‌سازد. کیانی بختیاری با بیان منحنی دوم حیات بنگاه‌ها درباره مفهوم دوسوتوانی گفت: در مورد سازمان‌ها، دوسوتوان بودن نیازمند سازمان‌هایی است که هم از اکتشاف و هم از بهره‌‌برداری و بهره‌وری برای موفقیت استفاده می‌کنند. وی اظهار کرد: دو سو توانی یک قابلیت مدیریتی است که مدیران سازمان را در بهره برداری از فرصت‌های موجود و کشف فرصت‌های جدید توانمند می‌سازد. مدیرعامل سازمان مدیریت صنعتی گفت: تمرکز بیش از حد بر بهره برداری، اغلب باعث می‌شود یک سازمان دید بلندمدت خود را از دست بدهد؛ همچنین تاکید بیش از حد بر اکتشاف، به معنی ساخت کسب‌وکار آینده به قیمت از دست دادن آن در امروز است.

وی با برشمردن نمونه‌هایی از رویکرد دوسوتوانی در شرکت‌ها که باعث افزایش بهره‌وری می‌شود، گفت: هنر دوسوتوانی، داشتن ظرفیت دستیابی همزمان به بهره برداری و بهره‌وری یا عملکرد عالی در فعالیت‌های روزانه، همچنین اکتشاف به معنای توانایی سازمان برای نوآوری و تغییر در واکنش به تقاضای متغیر محیط است.