مردم آمریکا سالانه چه مقدار مواد غذایی را هدر می‌دهند؟
به طور کلی آمار و ارقام حاکی از آن است که ایالات متحده تقریبا ۳۵درصد از کل مواد غذایی خود را هرساله هدر می‌دهد. این میزان یعنی به ازای هر ۱۰ پوند غذایی که کاشته و برداشت می‌شود، تحت فرآوری قرار می‌گیرد، توزیع می‌شود و سپس به مصرف‌کننده نهایی فروخته می‌شود، بیش از سه پوند از آن در نهایت دور ریخته می‌شود که این میزان هر سال درمجموع حدود هزار پوند غذا به ازای هر نفر می‌شود.
طبق گفته سازمان ملل، در سطح جهان می‌توانیم ۲ میلیارد نفر را با تمام مواد غذایی که تولید می‌‌‌کنیم تغذیه کنیم، اما در نهایت همه آن تولیدات را استفاده نمی‌‌‌کنیم. این عدد حدود دو برابر تعداد افراد دچار سوءتغذیه در جهان است، به این معنی که اگر میزان ضایعات را کاهش دهیم، از نظر تئوری می‌توانیم (با سیستم توزیع مناسب) جهان را از همان مقدار غذایی که اکنون تولید می‌‌‌کنیم یا حتی کمتر از آن به خوبی تغذیه کنیم.
اما موضوع فقط این نیست که با غذای دورریز می‌توانیم گرسنگان را سیر کنیم، مشکلاتی که درپی ایجاد این زباله‌‌‌ها به وجود می‌آید خیره‌‌‌کننده است. فرآیند پسماند مواد غذایی منابع بسیار بیشتری را نسبت به آنچه برای تولید غذا مصرف می‌شود هدر می‌دهد. هر سال، منابعی که صرفا برای هدر‌رفت مواد غذایی اختصاص داده می‌‌‌شوند عبارتند از:
زمین: هر سال بیش از ۱۴۰ میلیون هکتار زمین کشاورزی، مساحتی به اندازه مجموع ایالت کالیفرنیا و نیویورک بیهوده تحت کشت محصولات کشاورزی قرار می‌‌‌گیرند.
آب: هرسال بیش از ۹/ ۵ تریلیون گالن آب شیرین، معادل مصرف آب بیش از یک‌سوم کل خانوار‌‌‌های ایالات متحده به واسطه پسماند مواد غذایی به هدر می‌رود.
انرژی: بیش از ۶۶۴ تراوات ساعت انرژی که برای تامین برق بیش از ۵۰ میلیون خانه در ایالات متحده برای یک سال کافی است، هر ساله هدر می‌رود.
آب و هوا و سلامت ما: فرآیند ایجاد مواد غذایی پسماند و زباله ایجاد‌شده توسط این مواد حدود ۴درصد از انتشار سالانه گاز‌‌‌های گلخانه‌‌‌ای ایالات متحده را به خود اختصاص می‌دهند و برای رشد و تولید این مواد غذایی که بعدا به هدر می‌‌‌روند، بالغ بر ۷۷۸ میلیون پوند آفت‌‌‌کش لازم است. این مواد شیمیایی می‌توانند حشرات گرده‌افشان، گونه‌‌‌های در معرض خطر و سلامت انسان را تهدید کنند. اما یکی از مضحک‌‌‌ترین دلایل پسماند مواد غذایی این است که در حقیقت بیشتر غذا‌‌‌هایی دور ریخته می‌‌‌شوند که خوردن آنها کاملا بی‌‌‌خطر است، اما به دلیل اطلاعات نادرست یا گیج‌‌‌کننده روی برچسب بسته‌‌‌بندی آنها دور انداخته می‌‌‌شوند. اما چگونه استاندارد کردن برچسب‌‌‌های تاریخ انقضای مواد غذایی می‌تواند افزایش ضایعات غذایی را مهار کند؟
به نظر می‌رسد یکی از دلایلی که بسیاری از مواد غذایی کاملا قابل استفاده به هدر می‌‌‌روند، همان برچسب‌‌‌های تاریخ انقضاست که بر روی محصولات غذایی مختلف درج می‌شود، که اغلب می‌تواند بیشتر گیج‌‌‌کننده باشد به جای اینکه به حال مصرف‌کننده سودمند واقع شود. به این فکر کنید که در حال حاضر چند عبارت مختلف را در مورد غذا می‌‌‌بینید، «فروش تا تاریخ»، «بهترین زمان مصرف»، «استفاده تا این تاریخ»، «تازه تا این زمان»، «تاریخ انقضا» و تعداد انگشت‌شماری دیگر.
یک مطالعه در سال ۲۰۱۶ نشان داد که حدود ۸۰درصد از مصرف‌کنندگان در مواقعی مواد غذایی را دور می‌ریزند که «تاریخ انقضا»ی آنها به تازگی تمام شده یا نزدیک به اتمام باشد، این در حالی است که در واقعیت، تاریخ انقضا‌‌‌ها معمولا حدس‌‌‌های تولیدکننده است برای اینکه محصول تا چه زمانی قابل استفاده خواهد بود و تا چه زمانی بیشترین تازگی را دارد.
بر اساس گزارش سازمان غذا و دارو در سال ۲۰۱۹، به نظر می‌رسد عدم‌اطمینان مصرف‌کنندگان در مورد معنای دقیق تاریخ انقضا که روی برچسب غذا‌‌‌های بسته‌‌‌بندی‌شده ظاهر می‌شود، حدود ۲۰درصد از پسماند مواد غذایی در بین خانوار‌‌‌ها را تشکیل می‌دهد.
اکنون، قانون‌گذاران فدرال یک فرآیند برچسب‌‌‌گذاری روی موادغذایی را به تصویب رسانده‌‌‌اند که این سیستم تاریخ انقضای موادغذایی را به راحتی برای مصرف‌کنندگان قابل فهم می‌کند و یک عبارت واضح را برای اطلاع از وضعیت کیفی محصول ارائه می‌دهد.
این یک راه‌حل عمومی است که پول را در جیب مردم و غذا را به جای تبدیل شدن به زباله، در بشقاب‌‌‌های مردم نگاه می‌دارد. این لایحه به طور بالقوه می‌تواند سالانه تولید نزدیک به ۸۰۰هزار تن پسماند غذایی را کاهش دهد.
