راهکار بهبود کیفیت غذا
بزرگترین مشکل ما در بازار، عدم رتبهبندی جنسها توسط وزارت بهداشت است. برای مثال یک محصول ممکن است در زیرپله یک کارخانه کثیف تولید شود و یک شماره مجوز سیب سلامت روی آن وجود داشته باشد و یک کارخانهای نیز مثل ما که میلیاردها تومان خرج بهداشت و تاسیسات کردهایم اما برای مصرفکننده نهایی عامل قابل مشاهدهای وجود ندارد که بداند پروانه بهداشت این دو کارخانه چه تفاوتی دارد. بنابراین، اولین گامی که وزارت بهداشت باید برای سلامت و کیفیت مواد غذایی بردارد، ایجاد رتبهبندی برای کارخانههاست.در مورد جایگاه محصولات ارگانیک در تهیه و تولید غذا میتوان گفت، از دو سال گذشته، در مورد این محصولات تحقیقات را آغاز کردیم و در ایران، فقط گوشت گوسفندی ارگانیک است؛ چراکه مرغ به روش صنعتی، بزرگ میشود. استاندارد محصولات کشاورزی را نیز هنوز کسی نتوانسته رعایت کند چون برای تولید محصولات ارگانیک کشاورزی باید چند سال در آن زمین هیچ بذری کاشته نشود که آثار کود شیمیایی و سموم از خاک دفع شود؛ یعنی هر کسی هم که میگوید این محصول ارگانیک است، شاید از سم کمتری استفاده کرده است.سرمایه در گردش نیز یکی از دیگر مشکلات ما است. کارخانههای بزرگ باید روزانه حداقل ۱۰ میلیارد تومان جنس به بازار عرضه کنند، در غیر اینصورت، ساخت آن کارخانه غیرقابل توجیه بوده که اکنون اینگونه شده است؛ اگر کارخانهای ۱۰ میلیارد تومان خروجی داشته باشد، سرمایه در گردش بالایی میخواهد. سرمایه در گردشی که بانکها میدهند، با سود ۲۴ درصد است. در حالحاضر، به منظور رقابت در بازار، برای فروش اجناس سود دریافت نمیکنیم و در بعضی موارد با سود ۳ یا ۴ درصد، اجناس را میفروشیم. در مورد چشمانداز صنعت غذا نیز باید گفت که اگر به همین روال پیش برود، سرمایهگذاری جدیدی در آن بهوجود نمیآید و بعید است حتی تا چند سال آینده نیز، سرمایهگذار جدید وارد این عرصه شود. همچنین، اگر شرایط اقتصادی تغییری نکند، کارخانهها دیگر نمیتوانند غذای سالم و باکیفیت عرضه کنند. متولیان برای توسعه صنعت غذا در ابتدا باید جلوی نوسانات اقتصادی را بگیرند. نخستین عاملی که کشور نیاز دارد، «ثبات» است، در غیر اینصورت، هیچ برنامهریزی بلندمدتی برای توسعه این صنعت و آینده نمیتوان در نظر گرفت. بنابراین از دولت برای بهبود روند تولید، تنها انتظاری که داریم ایجاد ثبات در بازار و رفع رکود است.
ارسال نظر