مسوولان هوای صنعت تهویه را داشته باشند
مقامات دولتی می‌گویند در سال گذشته تسهیلات تولید بیشتری پرداخت کرده‌اند، اما این تسهیلات تکافوی تولید را نمی‌دهد، دلیل آن هم روشن است: رشد تورم به حدی زیاد است که اگر یک واحد صنعتی با سختی و مرارت بتواند تسهیلات بگیرد مجبور است آن را برای سرمایه در گردش خرج کند تا چرخه تولیدش متوقف نشود، بنابراین تسهیلات خرج توسعه و به‌روزرسانی زیرساخت تولید نمی‌شود و خرج روزمره تولید می‌شود. اتفاقا برای نظام بانکی هم دادن سرمایه در گردش بهتر است، هم سود عملیاتی خوبی دارد، هم چالش معوق شدن ندارد. وقتی برای تسهیلات بلندمدت با بانک‌ها صحبت می‌کنیم، اخم‌هایشان در هم می‌رود و ابرو بالا می‌اندازند.
موضوع دیگر این است که هزینه تامین مالی تولید به دلیل تورم بالاست که در نتیجه هزینه تمام‌شده کالای ایرانی برای خریدار بالا می‌رود و ما شاهد آن هستیم که در بسیاری از محصولات چون قدرت خرید مردم پایین آمده، عملا فروش کالا هم به مشکل خورده، بنابراین تولیدکننده با مشکل فروش هم روبه‌رو است. این حجم از تبلیغات فروش کالای اقساطی که از صداوسیما می‌بینید همین چالش را نشان می‌دهد. من شنیده‌ام وضع صنایع غذایی و کالاهای پرمصرف روزمره (FMCG) هم خیلی خوب نیست و با کاهش فروش روبه‌رو هستند. در یک نگاه کلی غیر از فولادی‌ها و پتروشیمی‌ها، بیشتر صنایع سال ۱۴۰۲ را با تشدید شرایط سخت دنبال می‌کنند.
متاسفانه در حال حاضر تولید مساله دولت نیست! موضوع تثبیت ساعت یک نمونه عینی است. با یک طرح غیرکارشناسی ساعت تابستانی را لغو و کشور را با بحران کمبود شدید برق روبه‌رو کردند، آن وقت راهکارشان چه بود؟ آغاز ساعات کار از 6:30 صبح و قطع برق واحدهای صنعتی! این وضع تابستان است، در زمستان هم که گاز صنعت و نیروگاه‌ها را قطع می‌کنند. در تیرماه، شاخص تولید فلزات پایه بر مبنای شرکت‌های بورسی، نسبت به ماه قبل 12.5 درصد کاهش پیدا کرده است.
در این میان همان‌طور که می‌دانید صنعت تهویه مطبوع در ایران از جمله صنایع قدیمی و ریشه‌دار است. ما در این صنعت با دو طیف تولیدی اصلی روبه‌رو هستیم یعنی بنگاه‌های کوچک و متوسط و کارخانه‌های بزرگ مانند مجموعه عظیم سرمایه‌آفرین و دمنده. با بخش دیگری که عضو انجمن نیستند، اما در زنجیره تامین ما قرار دارند هم در ارتباط هستیم. علاوه بر مشکلات عمومی تولید و صنعت که به آن اشاره کردم، صنعت تهویه مطبوع چند چالش و چند فرصت دارد. مساله نبود استاندارد اجباری و چالش قاچاق دو مساله اساسی است که هم ما صنعتگران و هم مصرف‌کنندگان را زیر ضربه برده است. محصولات تهویه مطبوع محصولات ماندگار و با عمر طولانی هستند. نبود استاندارد اجباری باعث شده محصولات با کیفیت نامناسب به دست مصرف‌کننده داخلی و هم مصرف‌کننده خارجی که عمدتا در کشورهای همسایه هستند، برسد که طبیعتا موجب بدنامی محصولات با کیفیت و برند ایران می‌شوند .موضوع قاچاق هم که در صنعت ما تلخ و جالب است! سودجویان مجوز و پروانه تولید می‌گیرند اما محصول نهایی را به عنوان ماشین‌آلات می‌آورند و اینجا می‌فروشند.
نباید فراموش شود محصولات ایرانی تهویه مطبوع چه در مصارف عمومی و چه در مصارف تخصصی کیفیت بالا و قیمت رقابتی دارند و در کشورهای همسایه غیر از روسیه، ترکیه و اندکی هم پاکستان، بیشتر کشورها ظرفیت تولیدی ندارند و مصرف‌کننده هستند و این برای ما فرصت است. به ویژه در بخش هوای سرد ما ظرفیت صادراتی قابل توجهی داریم.
اما به عنوان فردی مطلع از پتانسیل‌های موجود کشور، می‌گویم تولیدکنندگان ایرانی صنعت تهویه مطبوع، به ویژه اعضای انجمن تولیدکنندگان سیستم‌های تهویه مطبوع ایران که همگی از سرآمدان این صنعت در ایران بوده و بعضا بیش از نیم‌قرن تجربه مثبت در این صنعت دارند و کارنامه آنها در اجرای موفق پروژه‌های متعدد در صنایع نفت، گاز، پتروشیمی و بیمارستان‌ها، مراکز تجاری و اداری دولتی و خصوصی، گواه براین ادعا بوده، توانایی تولید محصولاتی با کیفیت مطلوب مطابق با آخرین استانداردهای ملی را دارند.
با وجود همه توانایی‌های تولید داخل، دلالان که منافع شخصی را بر خیر و صلاح ملی ترجیح می‌دهند، با توسل به ترفندهای گمراه‌کننده و با همدستی رقبای خارجی مبادرت به واردات کالاهای مشابه کرده و در نتیجه تولید داخل را با بحران موجودیت مواجه می‌کنند. ما به صورت کلی، نه‌تنها مخالفتی با اصل واردات نداریم، بلکه برای اجبار تولیدکننده ایرانی برای ارتقای سطح کیفی کالای خود در رقابت با کالای خارجی، آن را مفید نیز می‌دانیم؛ اما واردات بدون ضابطه و لجام‌گسیخته به ویژه در این شرایط سخت تحریم‌ها را به عنوان مهم‌ترین مانع رشد و رونق تولید در کشور دانسته و آن را بسان بیماری مزمنی برای کشور تلقی می‌کنیم که متاسفانه تاکنون اقدام موثری برای درمان آن از سوی متولیان امور به‌رغم شعارهای زیبایی که داده و می‌دهند، صورت نگرفته است. با توجه به اینکه هم‌اکنون تمام تجهیزات تهویه مطبوع مورد نیاز مصرف‌کنندگان کشور که مراکز بهداشتی درمانی و صنایع به ویژه صنایع نفت و گاز و انرژی، در راس آنها هستند از سوی تولیدکنندگان ایرانی تولید می‌شوند، لازم است واردات محصولات مشابه تا مدتی از سوی دولت ممنوع شود تا چراغ کم‌جان تولید کشور به حیات خود ادامه دهد و خاموش نشود. متاسفانه در این مورد به‌رغم درخواست‌های مکرر انجمن ما از وزرای حال و سابق صمت، توجه چندانی به آن نشده است. هرچند وزرا به این مهم توجه داشته‌اند، اما سنگ‌اندازی‌های برخی عوامل اجرایی در این وزارتخانه، مانع از تحقق این خواسته می‌شود. به‌طور مثال: درخواست ممنوعیت ورود انواع چیلر که هنوز در دفتر معاون وزیر خاک می‌خورد و روزنه برای سوءاستفاده دلالان، همچنان باز است.
