رحمت محمدی با بیان اینکه ناهماهنگی‌هایی میان سازمان شیلات و محیط زیست وجود دارد که به صیادان ضرر می‌زند، تصریح کرد: در بسیاری از جاها راه رودخانه‌ها به دریاها بسته شده، یعنی اینکه شن جلو آب را گرفته و آب رودخانه‌ها به دریا نمی‌ریزد. ما برای اینکه بچه ماهی‌هایی که در رودخانه هستند، به دریا بروند، فصلی با عنوان فصل رهاسازی داریم.

وی افزود: در این فصل مثلاً آب دو چاه به رودخانه ریخته می‌شود تا راه آن به دریا باز شود. ما درخواست داریم در این فصل بیل الکترونیکی به ما بدهند تا دهانه رودخانه باز شود و بچه ماهی‌ها بتوانند به دریا بروند. سازمان محیط زیست با این ادعا که این کار ضد محیط زیستی است، اجازه این کار را نمی‌دهد. این در حالی است که برای مثال کارخانه‌ای سالیان سال است که پسماند خود را به رودخانه می‌ریزد اما کسی مانع آن نمی‌شود.

محمدی با تاکید بر اینکه در زمینه رهاسازی بچه ماهی‌ها در دریا هر ساله آمار کم و کمتر می‌شود، عنوان کرد: در زمینه رهاسازی بچه ماهی‌ها مشکل دیگری نیز داریم. قبلاً آنها را انگشت قد رشد می‌دادند و رها می‌کردند، اما اخیراً ماهی‌های بسیار کوچکی که وزن‌شان از یک گرم کمتر است، رها می‌شوند.

وی افزود: این ماهی‌ها دستخوش حوادث زیادی هستند. آلودگی آب رودخانه‌ها باعث مرگ آنها می‌شود. طبق گزارشات شیلات گیلان اگر پنج درصد ماهی‌های رها شده زنده بمانند، طرح بسیار موفقیت‌آمیز بوده است. حالا باید دید اگر این برآورد خوش‌بینانه محقق شود چقدر جوابگوی برداشت و صیدی است که انجام می‌شود.

وی با بیان اینکه ۱۰ برابر صید صیادان مجاز، غیر مجازها ماهی صید می‌کنند، گفت: در سال‌های اخیر با پدیده‌هایی روبه‌رو هستیم که واقعاً نگران‌کننده است. صیادان متخلف با کابل فشار قوی در رودخانه ماهیان را می‌کشند.

محمدی گفت: اینگونه صید موجب می‌شود ماهی‌های بزرگ یک و دو کیلویی بیهوش شوند و صیادان آنها را صید کنند. وقتی چنین اتفاقی می‌افتد باید بدانیم که هزاران بچه ماهی که دیده نمی‌شوند، می‌میرند. متأسفانه برخورد مناسبی با این تخلفات نمی‌شود.

 

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.