نگاه دیگران-بخش صدوهشتادم
استاد بازی‌‌ها: هنری کیسینجر و هنر دیپلماسی خاورمیانه‌‌ای
اسد سپس به کیسینجر گفت که قبل از ژنو، زمانی که سادات به او گفته بود توافق پیشینی بر سر خطوط جدایی وجود دارد، او سه گزینه را آماده کرده بود: از عقب‌نشینی اسرائیل از نیمی از جولان تا عقب‌نشینی کامل از آن حوزه. او آنها را روی نقشه‌ای بزرگ که روی سه‌پایه‌ای در گوشه‌ای از اتاق قرار داشت، به کیسینجر نشان داد. کیسینجر به‌صراحت به او گفت که بر اساس گفت‌وگوهای اولیه‌اش با سیاستمداران اسرائیل، آنها تقریبا به‌طور قطع همه‌ی گزینه‌های اسد را رد خواهند کرد. اسد گفت که اگر چنین باشد، او مایل است پیشنهاد بیشتری ارائه دهد.
کیسینجر توجه داشت که به نظر می‌رسد رئیس‌جمهور سوریه آن‌قدر مشتاق تعامل است که آماده معامله با خودش است. کیسینجر که نمی‌خواست اشتیاق خود را آشکار کند، وارد این فرآیند شد و پیشنهاد کرد که اسرائیلی‌ها و سوری‌ها می‌توانند همه این موضوعات را در یک کمیته نظامی مورد بحث قرار دهند، مانند مذاکرات نظامی اسرائیل و مصر که در کیلومتر۱۰۱ و متعاقبا در ژنو انجام‌شده بود. در شکل واقعی، اسد مایل نبود که مقام‌های سوری به‌طور جداگانه با اسرائیلی‌ها بنشینند، اما با فرستادن نماینده سوری به کارگروه نظامی مصر-اسرائیل موافقت کرد. بااین‌حال، او تاکید کرد که می‌خواهد کیسینجر شخصا مذاکرات را درست مانند مسیر مصر هدایت کند.
کیسینجر از اسد پرسید که درباره اسرای جنگی اسرائیل چه چیزی می‌تواند به مایر بگوید. اسد پاسخ داد که مایر «دلیلی برای هیچ‌گونه نگرانی» ندارد؛ هیچ زندانی‌ای کشته نشده است. بااین‌حال، هنگامی‌که کیسینجر پرسید که سوریه چند اسرائیلی را در اسارت دارد، اسد اندکی درنگ کرد.
