ازآنجاکه وضعیت در ماه‌های اخیر وخیم‌‌تر شده است، سریلانکایی‌‌ها از راجاپاکسا که خانواده‌‌اش برای نزدیک به دو دهه بر سیاست در کشور تسلط داشتند، ‌‌خواستند استعفا کند. در ۹ژوئیه، زمانی که معترضان عمارت ریاست‌جمهوری را تصرف کردند، تظاهرات به نقطه‌جوش رسید. رئیس جمهور به همراه همسرش به مالدیو و سپس به سنگاپور گریخت و در آنجا استعفای خود را از طریق ایمیل ارسال کرد. چنین بود که ویکرم سینگه که نخست وزیر بود، زمام امور را به دست گرفت. او که متحد خاندان سیاسی راجاپاکسا در نظر گرفته می‌شود، از حمایت کمی در میان جنبش اعتراضی توده‌ای برخوردار است. ویکرم سینگه در اولین روز به‌عنوان سرپرست ریاست‌جمهوری، بلافاصله وضعیت اضطراری اعلام کرد و نسبت به عناصر «فاشیست» در این لحظه تقریبا صلح‌آمیز هشدار داد.

در جریان اعتراضات، محل سکونت شخصی ویکرم سینگه به آتش کشیده شد. در یک کمپ بزرگ در کنار اقیانوس که به‌عنوان مرکز سازماندهی معترضان عمل کرده است، تابلوهایی وجود داشت که روی آن نوشته شده بود «گوتا، برو». این شعار به سرعت اصلاح شد و خطاب آن شامل رانیل ویکرم سینگه شد. مردم در شعارهای خود نوشته بودند: «رانیل، برو». به هر روی، گزارش‌های رسیده از سریلانکا حاکی است که رای‌گیری تحت تدابیر شدید امنیتی در اطراف مقر پارلمان برگزار شد. پیروزی رئیس‌جمهور موقت که سابقه شش دوره نخست‌‌وزیری را نیز دارد، می‌‌تواند منجر به تظاهرات بیشتر مردم خشمگین از نخبگان حاکم پس از ماه‌ها کمبود فلج‌کننده سوخت، غذا و دارو شود. «دالاس آلاهاپروما» قانون‌گذار حزب حاکم و روزنامه‌نگار سابق، برای معترضان و مخالفان قابل قبول‌تر بود؛ اما در کشوری که به سختی دلاری برای واردات دارد و به‌شدت نیازمند کمک مالی صندوق بین المللی پول است، هیچ تجربه مدیریتی در سطح بالا ندارد.

ویکرم سینگه با وظیفه هدایت کشور از فروپاشی اقتصادی و بازگرداندن نظم عمومی پس از ماه‌ها اعتراضات گسترده روبه‌رو است. او گفت که ۴۵ سال از عمر خود را در پارلمان گذرانده و خوشحال است که این افتخار به او داده شد که رئیس‌جمهور شود. روسای‌جمهور در سریلانکا معمولا توسط مردم انتخاب می‌‌شوند. این مسوولیت تنها در صورتی بر عهده پارلمان است که دفتر رئیس‌جمهور، قبل از پایان رسمی یک دوره خالی بماند. این اتفاق تنها یک‌بار پیش از این در سریلانکا رخ داده است، زمانی که دینگیری باندا ویجتونگا، نخست‌وزیر وقت، در سال۱۹۹۳ پس از ترور رئیس‌جمهور سابق، راناسینگه پریماداسا، پدر رهبر فعلی مخالفان، توسط پارلمان انتخاب شد.

پس از تظاهرات مردم علیه راجاپاکسا و کناره گیری او، اگرچه ویکرم سینگه به جای او انتخاب شد اما اعتراضات علیه او هم در جریان بوده اما ویکرم درخواست‌ها برای کناره‌گیری را رد کرده است. سریلانکا عملا ورشکسته است و با کمبود شدید مواد غذایی، سوخت و سایر لوازم اولیه مواجه است. ویکرم‌سینگه تلاش خواهد کرد تا ثبات سیاسی را به سریلانکا بازگرداند تا بتواند مذاکرات متوقف‌شده با صندوق بین المللی پول (IMF) را برای بسته کمک مالی از سر بگیرد. نخست وزیر رانیل ویکرم‌سینگه - از متحدان راجاپاکسه - توسط حزب حاکم آنها SLPP نامزد شده بود و به‌عنوان پیشتاز در این رقابت دیده می‌شد. او با چالش جدی از سوی وزیر سابق آموزش که حمایت مخالفان اصلی را به‌دست آورد، روبه‌رو بود.