در ماه آگوست، زمانی که در نظرسنجی‌ها میزان محبوبیت او بالا بود، او درخواست انتخابات زودهنگام داد و رای‌دهندگان را دو سال زودتر از حالت عادی به پای صندوق‌ها کشاند. به گفته وی، هدف این بود که برای حزب لیبرال یک بلوک قوی به‌وجود آورد تا بتواند بهتر رهبری کشورش را درباره بیماری پاندمی و بهبودی اقتصادی به‌دست بگیرد. اما بسیاری از کانادایی‌ها به این موضوع مشکوک بودند که او به‌دنبال بهره‌برداری سیاسی است تا بتواند کرسی‌های از دست-رفته‌اش در انتخابات ۲۰۱۹ را به‌دست آورد. اما انگیزه‌اش هر چه بود، کارگر واقع نشد.

در شرایطی که برخی از آرا هنوز در حال رای‌گیری است یا بدون شمارش باقی مانده‌اند، نتایج اولیه تقریبا مشابه رای پیشین بود. حزب لیبرال روز دوشنبه ۱۵۶ کرسی به‌دست آورد- یک کرسی کمتر از آنچه در سال ۲۰۱۹ کسب کرده بود- درحالی‌که رقیب اصلی آنها، حزب محافظه‌کار، ۱۲۱ کرسی را به‌دست آورد؛ درست مانند سال ۲۰۱۹.

دوآن برت، استاد علوم سیاسی دانشگاه مونت رویال در کلگریِ آلبرتا به نیویورک‌تایمز گفت: «اگر شما صحنه نمایش انتخابات ۲۰۱۹ را از دست دادید، نگران نباشید، بازپخش آن روز دوشنبه بود.» نتیجه کار، جاستین ترودو را در موقعیت آشنا قرار داد. برای تصویب هرگونه قانون، او باید بار دیگر اعضای اپوزیسیون را به سمت خود جلب کند. دست‌کم از نظر تئوریک، قدرت متزلزل حزبش باعث می‌شود دولت او هر آن برای سرنگونی توسط پارلمان آسیب‌پذیر باقی بماند. در این شرایط ترودو در سخنرانی پیروزی خود در اوایل روز سه‌شنبه، ناکارآمد بودن درخواستش برای انتخابات زودهنگام را پذیرفت. او در سخنرانی پیروزی‌اش گفت: «شما دیگر نمی‌خواهید ما درباره سیاست یا انتخابات صحبت کنیم. شما می‌خواهید ما روی کارهایی که باید برای شما انجام دهیم، تمرکز کنیم. شما فقط می‌خواهید به چیزهایی که دوست دارید برگردید و نگران این پاندمی یا انتخابات نباشید.»

ترودو در فراخوان انتخابات زودهنگام استدلال کرده بود همچون پیشینیانش در فردای جنگ جهانی دوم، به یک بلوک قوی در جهت اداره پاندمی و بازسازی اقتصاد ملی نیاز دارد و برای همین رای‌دهندگان باید از وی قدرتمندانه حمایت کنند. اما این فراخوان چندان مورد استقبال کانادایی‌ها قرار نگرفت. هشدارهای بهداشتی درحالی‌که هنوز گونه دلتا در حال جولان در این کشور است، هرگز موجب نشد در این ۳۶ روز کارزار انتخاباتی، میزان مشارکت رای‌دهندگان کاهش بیاید. مخالفان ترودو هم او را متهم کردند که وی در پی تسلط بیش از حد بر قدرت بوده و دغدغه چیزهایی را که مطرح کرده است، ندارد. برای همین ارین اوتولی، رهبر محافظه‌کاران این اقدام ترودو را غیرکانادایی خوانده است.

در پایان هم ترودو نه تنها نتوانست اکثریت پارلمان را به‌دست آورد، بر اساس نتایج غیررسمی، او همچنین ممکن است اراده خوبی را که هنگام رهبری ملت خود در بحران کرونا به‌دست آورده بود، از دست بدهد. کیمبرلی اسپیرز، استاد علوم سیاسی در دانشگاه ویکتوریا در بریتیش‌کلمبیا گفت: «من تعجب می‌کنم که لیبرال‌ها به چه فکر می‌کردند که دست به چنین کاری زدند؟ اکنون هم مشخص نیست این دولت اقلیت تا چه حد بتواند دوام بیاورد یا اینکه این نتیجه انتخابات برای رهبری حزب چه معنایی در برخواهد داشت؟ یا اینکه ترودو تا چه حد می‌تواند دوام بیاورد؟» هنگامی که ترودو برای اولین بار به‌عنوان رهبر لیبرال‌ها در سال ۲۰۱۵ نامزد شد، تعداد کمی از کارشناسان سیاسی تصور میکردند که او بتواند به سلامت از این همه مانع عبور کند و پیروز انتخابات شود. در روزهای آغازین انتخابات او در جایگاه سوم قرار داشت و پشت سر رهبران حزب محافظه‌کار و حزب چپ میانه‌روی دموکراتیک جدید قرار داشت. اما او توانست در آن انتخابات پیروز شود و خود را صدای جدید کانادا معرفی کند که دنبال ایده‌ها و روش‌های متفاوت می‌گردد. اما بخت با او روز دوشنبه همراه نبود؛ چراکه این سیاستمدار جوان این‌بار چندان مورد اقبال مردم قرار نگرفت.