وقتی خانواده با دست به او می‌گویند آرام باش، وی صدایش را بالاتر برده و می‌گوید: «چطور جرأت می‌کنید ما را سه‌گانه‌های خلافکار بخوانید؟» این یک شکاف نسلی است که در بسیاری از خانواده‌های هنگ‌کنگی در ماه گذشته دیده شده، آن هم در زمانی که خشونت و ناآرامی در این شهر به اوج رسیده است. «جسی یونگ» در گزارش ۱۰ ژوئیه برای سی‌ان‌ان در همین رابطه نوشت «چت‌های واتس‌آپی» این روزها وارد بحث‌های سیاسی شده است. دوستان و خانواده‌ها در پست‌های فیس‌بوکی با یکدیگر وارد نزاع لفظی شده‌اند.

این نزاع در میان خانواده‌ها از زمانی شروع شد که دولت هنگ‌کنگ اعلام کرد درصدد تصویب لایحه‌ای است که اجازه می‌دهد هنگ‌کنک افراد مظنون به ارتکاب جرایم را به سرزمین اصلی چین مسترد سازد. این امر موجب تظاهراتی زنجیره‌ای شد که کل هنگ‌کنگ را در بر گرفت. در ماه فوریه سال جاری، دولت هنگ‌کنگ متن لایحه «اصلاح قانون مجرمان متواری و همکاری دوجانبه در امور کیفری» را تکمیل و در ماه مارس آن را منتشر کرد و اوایل ماه آوریل، این لایحه رسما در دستور کار پارلمان محلی قرار گرفت. در صورت تصویب و تبدیل این لایحه به قانون، در صورتی که فردی که در سرزمین اصلی چین تحت تعقیب کیفری قرار داشت به هنگ‌کنگ می‌گریخت، دولت هنگ‌کنگ ملزم بود او را برای پیگرد قانونی به مقامات قضایی دولت جمهوری خلق چین تحویل دهد، و بالعکس. در حال حاضر، استرداد مجرمین به‌طور خودکار صورت نمی‌گیرد و حتی ممکن است مقامات چینی ناگزیر شوند علیه فرد مجرم در محاکم هنگ‌کنگ طرح دعوا کنند. اعلام این امر موجب شد حدود دو میلیون هنگ‌کنگی به خیابان‌ها بیایند و در نهایت با شکستن شیشه‌ها وارد ساختمان شورای قانون‌گذاری شوند. در پی اعتراضات گسترده، هنگ‌کنگ طرح جنجالی استرداد مظنونان به چین را معلق کرد.

گزارشگر سی‌ان‌ان می‌افزاید طیف زیادی از مردم در مورد این لایحه دچار نزاع‌های خانوادگی و به دو دسته حامی و مخالف این لایحه تقسیم شده‌اند. نسل جدید که رویکرد دموکراسی‌خواه دارد مخالف لایحه استرداد است و نسل قدیم مدافع آن. به همین دلیل، این گزارشگر از «شکاف نسلی» میان خانواده‌ها سخن گفته و می‌افزاید لایحه استرداد این شکاف را از «زیر» به «سطح» آورد. او می‌افزاید این خطوط سیاسی نسلی یک جورهایی آشنا به نظر می‌رسد. شکاف مشابهی در مورد برگزیت در بریتانیا و ریاست‌جمهوری ترامپ در ایالات‌متحده به چشم می‌خورد. با این حال، نگرانی در هنگ‌کنگ از زمان «انقلاب چتر» در سال ۲۰۱۴ در این شهر- دولت همواره وجود داشته است. این انقلاب خواستار دموکراسی بیشتر در هنگ‌کنگ بود. «جسی یونگ» می‌افزاید: لایحه استرداد نشان‌دهنده عمیق‌تر شدن شکاف در جامعه هنگ‌کنگ است؛ عمیق‌تر از آنچه دیده می‌شود.

جوانان هنگ‌کنگی به یکی از گران‌ترین شهرهای دنیا تعلق دارند، اما قادر به زندگی در آن نیستند یا لااقل نمی‌توانند از همان احساسی که خانواده‌شان دارند برخوردار باشند. امروز هنگ‌کنگ شهری است که در آن «مسابقه» از بدو تولد آغاز می‌شود. کودکستان‌های برجسته و مدارس خصوصی ابتدایی چنان رقابتی شده‌اند که کودکان ۳ ساله دارای «رزومه» هستند. «رزومه» کاری آنها شامل دستاوردهای هنری ، موسیقایی و ورزشی است. دانش‌آموزان ابتدایی و راهنمایی بیش از ۵۵ ساعت در هفته را باید در کلاس‌های درسی بگذرانند و درس‌های مازاد بر کلاس بخوانند. رسیدن به دانشگاه کار آسانی برای هنگ‌کنگی‌ها نیست. کسانی که بتوانند وارد دانشگاه شوند باید از اول صبح تا ۹-۱۰ شب کار کنند و پس از آن اگر بتوانند به مطالعه کتاب‌های خود جهت امتحانات بپردازند. مثلا برای شغلی مثل «محقق آمار» در هنگ‌کنگ حقوقی معادل ۱۶۷۰ دلار آمریکا (۱۳ هزار دلار هنگ‌کنگ) پرداخت می‌شود اما در نیویورک برای همین شغل ۶۳۳۵ دلار در نظر گرفته شده است. به گفته یک شرکت نظرسنجی به نام Demographia، کرایه خانه در این شهر بالاتر از هر نقطه دیگری در جهان است. دانشجویان با وام‌های دانشجویی و حقوق پایین نمی‌توانند خانه پدری را ترک کنند. با افزایش جمعیت این شهر و تمام شدن زمین‌های قابل توسعه، قیمت مسکن هم سر به فلک کشیده است. به‌طور مثال، قیمت متوسط یک خانه در سال ۲۰۱۸ حدود ۲۱ برابر بیشتر از درآمد متوسط سالانه خانواده‌هاست. خانه‌ای در منطقه The Peak  ۴۴۸میلیون دلار قیمت‌گذاری شده است. هزینه خانه بسیار سریع‌تر از درآمدهای سالانه بالا می‌رود و بسیاری از جوانان احساس بی‌پولی می‌کنند. نسل جوان در هنگ‌کنگ احساس فشار زیادی در جامعه می‌کند. به همین دلیل، لایحه استرداد بهانه‌ای شد تا جوانان بی‌پول و سرخورده به خیابان‌ها بیایند.