بخش سی و هشتم
محرمانه‌های کره‌شمالی
حتی از ریزترین مسائل آنها هم مطلع است. این نهاد آن‌قدر قدرتمند است که تمام ژنرال‌های ارتش هم از آن می‌ترسند و فقط به رهبر کره‌شمالی پاسخگوست هرچند شخص رهبر هم از جاسوسی‌های این نهاد مصون نیست، اما در هر حال، در زمره چاکران و جان‌نثاران رهبر کره‌شمالی هستند. این وزارتخانه کلیدی از حق صدور «ارشاد و راهنمایی» برای تمام شاخه‌های تشکیلات دولتی برخوردار است.
نمایندگان این سازمان به تمام نهادها و ارگان‌ها اعزام می‌شوند تا ارشادات خود را منتقل کنند و به این ترتیب، ممکن است رئیس افتخاری کارخانه را کنار بزنند. اگر این روش موثر و کافی نباشد، یک «مربی اطلاع‌رسانی» [notification instructor] پنهان در هر سازمان گمارده می‌شود تا از نماینده مربوطه جاسوسی و گزارش‌های مربوطه را به OGD منتقل کند. این مربی ممکن است یک کارگر در بخش تولید [shop floor worker] باشد اما در حقیقت، او بخش مهمی از سیستم کنترل متمرکز کیم‌جونگ‌ایل است. شخص «جانگ‌سونگ‌تائک» هم در حرفه خود یکی از همین دست مربی‌ها بود. ارشاد نظامی به‌طور رسمی از دفتر سیاسی همگانی انجام می‌گیرد که کمیسرهایی دارد که به‌عنوان سروان یا سرگرد در تمام واحدهای نظامی در کشور خدمت می‌کنند. این کمیسرها می‌توانند ژنرال‌ها را نادیده بگیرند و کنارشان بزنند. با این حال، ژنرال‌ها هم از حق دادخواست برخوردارند. دفتر سیاسی همگانی در نهایت به بخش ۱۳ OGD پاسخگو است چنانکه کیم‌جونگ‌ایل در سال ۱۹۹۲ در یک سخنرانی برای افسران ارشد چنین فرمان داده بود. در نتیجه، ژنرال‌ها هم از OGD می‌ترسند.
احتمالا تنها کاری که OGD برای آن ساخته نشده یا در زمره دستور کارهایش تعریف نشده همان ترسیم خط‌مشی‌ها و سیاست‌هاست.
این بر عهده «قائد اعظم» است. کلمات و سخنان قائد اعظم نه در حکم قانون که خود قانون است. اگر کیم‌جونگ‌ایل به یکی از دستیارانش بگوید: «الزام است که زنان باید لباس‌های سنتی کره را بر تن کنند»، آن دستیار این سخن را یادداشت می‌کند و بلافاصله به سیاست و خط‌مشی دولت تبدیل می‌شود [این در حقیقت اتفاق می‌افتد اما به آرامی به بوته فراموشی سپرده می‌شود]. اما این OGD است که مسوول پردازش و مستندسازی آن یادداشت است و این قانون یا قاعده جدید را در تمام شعبات و شاخه‌های دولتی به اجرا در می‌آورد و وقتی پیشنهادهای سیاسی از پایین می‌آید، باید از فیلتر OGD عبور کرده و سپس به قائد اعظم برسد.
دبیرخانه فردی
در نهایت، اعضای OGD به شدت درگیر مدیریت امور خانه و حفاظت از خاندان کیم هستند. اعتقاد بر این است که ۹ معاون رئیس [deputy director] در OGD هستند (چراکه از زمان مرگ کیم‌جونگ‌ایل دیگر مدیری برای این سازمان گماشته نشد) و در حالی که ۴ نفر از آنها نقش‌های «راستین» [proper OGD ] را دارند – احتمالا دو نفر از قدرتمندترین معاونان عبارتند از «هوانگ‌پیونگ‌سو» به‌عنوان مسوول امور نظامی و «کیم‌کیونگ‌اوک» [Kim Kyong Ok] به‌عنوان مسوول امور نظارتی- اما این تصور وجود دارد که دیگر معاونان مسوول دبیرخانه شخصی [Personal Secretariat: ظاهرا گروهی از افراد هستند که به‌عنوان منشی‌های شخصی کاغذ به‌دست قائد اعظم تلقی می‌شوند که همه جا و در همه حال همراه او هستند و سخنان او را کلمه به کلمه یادداشت می‌کنند] رهبر هستند. هیچ‌کس نمی‌گوید «من برای قائد اعظم» کار می‌کنم- این در کره‌شمالی تابو است که به‌طور مستقیم در مورد قائد اعظم سخن گفته شود [گرفتن دو انگشت شست به طرف بالا یا «thumbs-up» در کره‌شمالی می‌تواند به مثابه ارجاع به رهبر این کشور تلقی شود]. فقط باید از او با عباراتی کلی تمجید شود- بنابراین، نقش معاونت OGD در این مورد همچون نقشی «پوششی» است و توجیه‌کننده مزایای بالایی است که به افراد رده بالا در دبیرخانه فردی داده می‌شود. این مزیت‌ها عبارتند از سفر به خارج از کشور؛ تحصیلات برای کودکان در کشورهای خارجی؛ دسترسی به مرکز درمانی بونگوا [Bonghwa]- یک بیمارستان در سطح جهانی که خدماتی ارائه می‌دهد که مردم معمولی کره‌شمالی نمی‌توانند حتی آن را در خواب هم ببینند [وقتی «مریل نیومان» (تاجر بازنشسته آمریکایی و از داوطلبان سابق جنگ کره) در سال ۲۰۱۳ در کره‌شمالی دستگیر شد، بسیاری خواهان دانستن این مساله بودند که آیا کره‌شمالی به یک مرکز قلبی که نیومان به آن نیاز دارد دسترسی دارد یا خیر. مرکز درمانی بونگوا خدمات مورد نیاز را به او ارائه داد]. دبیرخانه فردی چندین کارویژه دارد: به‌عنوان «حائل» [gatekeeper: معنای تحت‌اللفظی این کلمه «دربان» است اما برای تقریب به ذهن از عبارت «حائل» استفاده شد] میان خانواده کیم و دیگران عمل می‌کند؛ برنامه‌های کاری روزانه قائد اعظم را هماهنگ می‌کند؛ و هر جا که رهبر سفر کند از تجهیزات امنیتی و لجستیکی مراقبت می‌کند. به گفته یک منبع، این ترتیبات می‌توانند بی‌نهایت دشوار و حتی ناخوشایند باشند: در مواقع نادر آنگاه که کیم‌جونگ‌ایل به خارج از کشور سفر می‌کرد، دبیرخانه مذکور مدفوع و ادرار رهبر را از توالت‌های مخصوصی که با خود حمل می‌کردند جمع‌آوری می‌کرد. این کار به این دلیل بود تا عوامل خارجی نتوانند به پرونده DNA کیم‌جونگ‌ایل دسترسی یابند. اعضای این دبیرخانه دسترسی مستقیم به قائد اعظم دارند. این به آن معناست که آنها می‌توانند تهدیدی برای او باشند و بنابراین، کیم‌جونگ‌ایل مایل بود که این افراد را از میان کسانی برگزیند که مدت‌ها در استخدامش بودند و دوستی دیرین با آنها داشت. برای مثال، «ری جی گانگ» [Ri Je Gang] در سال ۱۹۷۳ همراه با کیم‌جونگ‌ایل به OGD پیوست و در سال ۱۹۷۵ به‌عنوان «معاون رئیس» انتخاب شد؛ او به تاسیس PS هم کمک کرد و کارش استخدام پرسنل دولتی برای کیم‌جونگ‌ایل بود. او بقیه عمر خود را در آنجا سپری کرد و از قدرتی برابر با هر خاندان دیگری غیر از اعضای خاندان کیم برخوردار بود. برخی نیروهای این دبیرخانه فردی پیوندهای نسل اندر نسلی با خانواده کیم دارند و پدران یا پدربزرگانشان برای کیم ایل سونگ کار می‌کردند.
ارسال نظر